Του Δημήτρη Παπαδάκη
Οι κυβερνητικές παλινωδίες σε σχέση με την ευθύνη για τη φωτιά στην Ανατολική Αττική δείχνουν πως η κυβέρνηση έχει ακόμη την αυταπάτη πως γίνεται πιστευτή από τον Ελληνικό λαό σε όσα λέει. Από τις «ασύμμετρες απειλές» περάσαμε στην ανάληψη πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, που για τον ίδιο σημαίνει καμία παραίτηση… Είχε μεσολαβήσει βέβαια την περασμένη Πέμπτη η συνέντευξη τύπου των υπουργών και το επιχείρημα πως τα κάναμε όλα σωστά, αλλά φταίνε οι εμπρηστές, φταίει ο άνεμος, φταίει η κλιματική αλλαγή…
Αλλά αυτή η συνέντευξη-παρωδία ήταν αρκετή για να καταδείξει το χάος… Από τη μια οι υπουργοί και η ηγεσία της Πυροσβεστικής και της ΕΛ.ΑΣ. ισχυρίζονταν πως η διάρκεια της φωτιάς ήταν μόνο μιάμιση – δύο ώρες, άρα έφτασε στη θάλασσα στις 7:30 το απόγευμα περίπου και ο Πρωθυπουργός, όταν Δευτέρα αργά το βράδυ ενημερώνονταν, μιλούσε για «ασύμμετρο φαινόμενο» χωρίς καμία αναφορά για νεκρούς… Και πλέον μπορούμε να ξέρουμε ότι όχι μόνο η Κυβέρνηση γνώριζε την ύπαρξη νεκρών, αλλά επιχείρησε να κάνει ένα επικοινωνιακό σόου το βράδυ της Δευτέρας και μάλιστα την ώρα που οι επιτελείς της Πυροσβεστικής, της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού θα έπρεπε να συντονίζουν τις επιχειρήσεις διάσωσης…
Πρόκειται για την επιτομή του αμοραλισμού. Παρόλο που πολλά στοιχεία αυτής της τραγωδίας δείχνουν ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μην υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες και απώλειες περιουσιών. Θα ήταν όμως απολύτως εφικτό να υπάρχουν πολύ λιγότερες ανθρώπινες απώλειες -που είναι το κρίσιμο- αν το κράτος ήταν εκεί. Επειδή, όμως στην Ελλάδα το κράτος ανέκαθεν ταυτίζονταν με το κόμμα, εκείνες τις κρίσιμες ώρες το κράτος τέθηκε στην υπηρεσία και τις επικοινωνιακές επιδιώξεις του κόμματος και όχι στην υπηρεσία των πολιτών.
