Του Δημήτρη Παπαδάκη
Τον προηγούμενο μήνα ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα εκφώνησε ατη Νότια Αφρική ομιλία για τον Νέλσον Μαντέλα με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του. Από πολλούς η ομιλία του στο Γιοχάνεσμπουργκ χαρακτηρίστηκε ως η πιο σημαντική μετά το τέλος της οκταετούς θητείας του. Μεταξύ άλλων ο Ομπάμα είπε πως «οι πολιτικοί σήμερα φαίνεται να απορρίπτουν την ίδια την έννοια της αντικειμενικής αλήθειας – οι άνθρωποι απλά επινοούν πράγματα» και πρόσθεσε ότι «παρατηρούμε την απόλυτη έλλειψη ντροπής σε πολιτικούς ηγέτες που πιάνονται να λένε ψέματα και απλά εντείνουν την προσπάθειά τους και λένε και άλλα ψέματα», συμπλήρωσε.
Δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα ο Ομπάμα, αλλά διατύπωσε τόσο εύσχημα αυτό που όλοι παρατηρούμε. Ανέκαθεν η πρώτη κατηγορία για τους πολιτικούς ήταν σε γενικές γραμμές το ψέμα. Όμως είναι ένα σημείο των καιρών η “επινόηση” όπως είπε ο Ομπάμα της αλήθειας μέσα από το ψέμα. Εν ολίγοις όχι δεν ντρέπονται για τόσα ψέματα που λένε, αλλά λένε περισσότερα ψέματα για να καλύψουν άλλα. Και στο τέλος μάλλον τα πιστεύουν, ας πάρουμε παράδειγμα τη χώρας. Ένας Πρωθυπουργός κάνει διάγγελμα και λέει πως επειδή ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα του Μνημονίου, η χώρα ανακτά το δικαίωμα να ορίζει τις τύχες της. Παραγνωρίζοντας βέβαια τα capital controls που παραμένουν σε ισχύ, τις δεσμεύσεις για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για 40 χρόνια (!) και χιλιάδες άλλα μνημονιακά μέτρα που συνεχίζουν να ισχύουν.
Όταν οι ηγέτες “επινοούν” την αλήθεια, ποια μπορεί να είναι η αντίδραση των πολιτών; Η πολιτική όμως ενέχει πάντα και τη δημιουργία προτύπων. Καθημερινά βλέπουμε δίπλα μας κομματόσκυλα που περιμένουν το κομματικό non-paper για να εκφραστούν. Τουλάχιστον ο καθένας από εμάς οφείλει να αντισταθεί, όσο μπορεί, σε μια τέτοια αλλοτρίωση.
