Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το πακέτο των παροχών με το οποίο πήγε ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ έχει μονάχα συμβολική σημασία. Όχι μόνο γιατί οι περισόττερες από τις ελαφρύνσεις και τις παροχές αφορούν χρόνο μεταγενέστερο των επόμενων εθνικών εκλογών, αλλά κυρίως γιατί ο Πρωθυπουργός έδειξε με αυτό το πακέτο ότι δεν είναι σε θέση να εκπέμπψει το σωστό μήνυμα στις αγορές και στους επενδυτές. Γιατί, αν δεχθούμε τη ρητορική της κυβέρνησης για έξοδο από το Μνημόνιο και ρύθμιση του χρέους, τότε μόνο πρόβλημα της είναι το επιτόκιο με το οποίο θα μπορεί να δανειστεί.
“Πρώτος στόχος του σχεδίου μας για την επόμενη μέρα της πατρίδας μας είναι η ανάκτηση της εργασίας. Πρώτη μεταρρύθμιση: Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεύτερη μεταρρύθμιση: Η αύξηση του κατώτατου μισθού” είπε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Είναι προφανές ότι δεν τον ενδιαφέρει το επιτόκιο δανεισμού της χώρας, αλλά οι ψήφοι που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Και είναι λογικό να μην τον ενδιαφέρει το επιτόκιο γιατί χθες στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ, στο σχετικό ερώτημα για τα επιτόκια δανεισμού είπε ότι οι απόδωσεις των ελληνικών ομολόγων δεν έχει καμία σχέση με τις δικές του εξαγγελίες για ελαφρύνσεις, αλλά με τις αναταράξεις των αγορών. Και πρόσθεσε πως έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι συμφωνήσαμε με τους εταίρους μας να χτίσουμε δημοσιονομικό μαξιλάρι ρευστότητας, που διασφαλίζει ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη να βγει στις αγορές για να αποπληρώσει τα χρέη της, σε περιόδους που οι αγορές έχουν αναταράξεις για τα επόμενα δυόμιση χρόνια. “Κάποια στιγμή ασφαλώς και θα βρεθεί η στιγμή να βγούμε και να δανειστούμε με πολύ καλύτερο επιτόκιο” είπε χαρακτηριστικά.
Ο Πρωθυπουργός το αφήνει για “κάποια στιγμή”… Προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι στο διεθνές σύστημα τα πράγματα αλλάζουν. Τα προγράμματα της ποσοτικής χαλάρωσης που τόνωσαν την αγορά τελειώνουν, τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών θα αρχίσουν να ανεβαίνουν, το πετρέλαιο ήδη ξεφύγει από τα χαμηλά επίπεδα του 2015, ο εμπορικός πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και τις αναδυόμενες οικονομίες μόλις ξεκινά και κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει. Όλα αυτά και άλλα πολλά προμηνύουν ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες στις κεφαλαιαγορές. Την ίδια ώρα εμείς έχουμε capital controls σε ισχύ, το χρηματιστήριο βολοδέρνει στις 700 μονάδες, οι μετοχές των τραπεζών βρίσκονται κάτω από τις τιμές της ανακεφαλαιοποίησης, ενώ είμαστε πάτος σε ένα σωρό δείκτες (οικονομική ελευθερία, ανταγωνιστικότητα, γραφειοκρατία, τραπεζικό σύστημα, απονομή δικαιοσύνης, διαφάνεια κ.λπ.) και έχουμε έναν Πρωθυπουργό που πιστεύει πως “κάποια στιγμή”… θα βρούμε καλύτερο επιτόκιο, χωρίς από την πλευρά μας να έχουμε κάνει σπουδαία πράγματα. Είναι απλά βαθιά νυχτωμένος!
