Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος
(Εκπαιδευτικός – Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου)
Διαβάζουμε κάθε τόσο αυτές τις μέρες για περιστατικά όπου εργοδότες καταβάλλουν το δώρο των Χριστουγέννων στους εργαζομένους τους και στη συνέχεια απαιτούν να το ξαναπάρουν.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και νομότυποι είναι, αφού τηρούν το γράμμα του νόμου και αποφεύγουν τις προβλεπόμενες κυρώσεις, και τα χρήματα που ξόδεψαν γι’ αυτόν τον σκοπό λογίζονται ως έξοδα των επιχειρήσεών τους και δεν φορολογούνται, κι ακόμα – πολύ σημαντικό κι αυτό – τα ξοδεύουν “μαύρα” χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ένα μόνο πρόβλημα υπάρχει. Αυτό της ντροπής. Αν υπάρχει ….τέτοιο αίσθημα στους περισσότερους απ’ αυτούς.
“Ο πλούτος είναι ανεχόρταγος”, έλεγαν οι παλιότεροι στον τόπο μας, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να τονίσουν με εμφατικό τρόπο πως η πλεονεξία αποτελεί στοιχείο που χαρακτηρίζει τους “πολλά έχοντες και κατέχοντες”.
Αν και αυτό σίγουρα δεν ισχύει ως γενικός κανόνας για το σύνολο των ατόμων αυτής της κατηγορίας, εντούτοις αποτελεί χαρακτηριστικό μεγάλου μέρους αυτών, κάτι που ενίοτε επιβεβαιώνεται από συμπεριφορές υπερεκμετάλλευσης εργοδοτών προς εργαζομένους στις επιχειρήσεις τους. Αυτό, θα πει κάποιος, υπήρχε πάντοτε. Ναι, αλλά τείνει να γενικευτεί ως αντίληψη και πρακτική, απότοκο κι αυτό της οικονομικής κρίσης, τα βάρη της οποίας επιμερίστηκαν σε βαθμό αντιστρόφως ανάλογο των δυνατοτήτων των πολιτών και των κοινωνικών τάξεων και την οποία χρησιμοποιούν ως πρόσχημα πολλοί απ’ αυτούς, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους σε βάρος των συνανθρώπων τους. Αυτό μάλιστα συμβαίνει και σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που τα οικονομικά των επιχειρήσεών τους είναι απολύτως υγιή ή και ανθηρά, κάτι που είναι πολλαπλά κατακριτέο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φαινόμενο για το οποίο γίνεται λόγος εδώ, κατά το οποίο εργαζόμενοι καλούνται από τους εργοδότες τους να επιστρέψουν το δώρο των εορτών, ενίοτε μάλιστα με μαφιόζικες μεθόδους. Πρόκειται φυσικά για ένα ακόμη νοσηρό φαινόμενο, που απλά επιβεβαιώνει τη βαθιά ηθική κρίση που διέρχεται η κοινωνία μας!Μια εμετική αντικοινωνική συμπεριφορά μιας κοινωνίας που νοσεί βαθιά!!
Αν σε τέτοια ανθρωποειδή, που παριστάνουν τους πετυχημένους επιχειρηματίες και κυκλοφορούν ανάμεσά μας καμαρώνοντας για τα επιτεύγματά τους, τούς έχει μείνει μέσα τους κάποιο ίχνος έστω ανθρωπιάς, ας κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια γρήγορη ματιά στους παρακάτω στίχους – θα είναι ό,τι πιο ανθρώπινο ίσως θα έχουν κάνει αυτές τις άγιες μέρες – κι ίσως αισθανθούν …. έστω λίγη ντροπή!!!
“Στην Αργατιά, στη Χωρατιά
το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι
ποτάμια, πέλαγα, στεριές,
ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος κι η φωτιά,
καλοκαιριά στην καμαρά μου.
Ντρέπομαι για τη ζέστα μου
και για την ανθρωπιά μου.
– ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ”
