Του Δημήτρη Παπαδάκη
Σε πρόσφατη έκθεση του Economist Intelligence Unit η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση αναφορικά με την ποιότητα και το επίπεδο της Δημοκρατίας ανάμεσα στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ξεπερνώντας μόνο την Τουρκία… Σύμφωνα με την έκθεση η Δημοκρατία στην Ελλάδα θεωρείται προβληματική λόγω του κράτους και της λειτουργίας της κυβέρνησης. Το κράτος, αντί για εργαλείο διευκόλυνσης της ζωής των πολιτών ήταν και είναι μηχανισμός απορρόφησης των πελατειακών δραστηριοτήτων της κυβέρνησης και εμπόδιο στην προώθηση των όποιων δημιουργικών πρωτοβουλιών των πολιτών.
Αυτό όμως λίγο – πολύ το ξέρουμε. Tο μεγαλύτερο πρόβλημα της Δημοκρατίας είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Τις τελευταίες μέρες με την αποχώρηση Καμμένου από τον κυβερνητικό συνασπισμό και της επικείμενη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών για κύρωση στη Βουλή, διαπιστώνει κανείς περίτρανα πως η ανοησία, η γελοιότητα, το θράσος και η απώλεια κάθε έννοιας πολιτικής ηθικής έχουν επιβληθεί ως κανόνας της πολιτικής ζωής. Πρόκειται ίσως για την απόλυτη παρακμή. Ο Καμμένος ξαφνικά να ανακαλύπτει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι συμφέρουσα για τη χώρα… Να παραιτείται στον Πρωθυπουργό και μετά να πηγαίνει στα Ίμια με το ελικόπτερο 20 μέρες πριν την επέτειο της νύχτας των Ιμίων δήθεν για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς. Για τους… βολευτάκους τύπου (Δανέλλη, Παπακώστα, Παπαχριστόπουλου, Κουντουρά, Θεοχαρόπουλου κτλΙ) που άλλαξαν άποψη, αλλά κανείς δεν παρέδωσε την έδρα παρά το γεγονός εκλέχθηκαν με λίστα, τι να πει κανείς…; Εδώ μας ταλαιπωρεί ακόμη η ΔΗΜΑΡ, η συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ με τα τρία άτομα ακροατήριο… Και το κορυφαίο όλων: Η υφυπουργός Προστασίας του πολίτη Κατερίνα Παπακώστα υπέβαλε την παραίτησή της γιατί δεχόταν απειλές για τη ζωή. Η υπουργός που η κυβέρνηση έχει ορίσει να προστατεύει την κοινωνία από τις απειλές δεν μπορεί ούτε να προστατέψει τον εαυτό της και αντί να εξαλείψει τις απειλές υποβάλει την παραίτησή της… Ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός δεν αποδέχεται την παραίτησή της και μάλλον δεν αντιλαμβάνεται πως μη αποδεχόμενος την παραίτηση επιτρέπει να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της δημόσιας ασφάλειας κάποιος που παραδέχεται δημόσια πως δεν είναι ικανός να προστατεύψει τον ίδιο του τον εαυτό και επιπλέον δεν αντιλαμβάνεται τη γελοιότητα του πράγματος να παραιτείται ο επικεφαλής δημόσιας τάξης, επειδή απειλείται…
Όλοι αυτοί οι τύποι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μπορούσαν να προσφέρουν μια συμπαθητική παράσταση στο κοινό του Δελφινάριου. Δυστυχώς όμως καθορίζουν τις τύχες της χώρας. Και δυστυχώς ολοένα και περισσότερο θυμίζουν τα “παρατράγουδα” της Αννίτας Πάνια. Και δυστυχέστερα οι περιπτώσεις “παρατράγουδων” στην πολιτική έχουν γίνει πια κανόνας.
