Του Δημήτρη Παπαδάκη
Θα πίστευε ίσως κανείς ότι μετά τις “γκαζόζες” βρήκαμε πάτο στο βαρέλι. Όμως μας προέκυψαν οι βουλευτές ντούμπλεξ… Οι Θ. Παπαχριστόπουλος και Κ. Ζουράρις με επιστολές τους δήλωσαν ότι από εδώ και στο εξής η ψήφος τους θα προσμετράται στην κυβερνητική πλειοψηφία, παρά το γεγονός ότι ανήκουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Και επιπλέον η πλάκα είναι πως αυτοί οι δύο είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο μεν Θ. Παπαχριστόπουλος ψήφισε και υπέρ της φήφου εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση και υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επρόκειτο μάλιστα να παραδώσει την έδρα του παραιτούμενος, αλλά μεσολάβησαν οι εκβιασμοί του Καμμένου προς τον Τσίπρα και ξέχασε να παραιτηθεί προκειμένου ο Π. Καμμένος να μην χάσει την ιδιότητα του προέδρου κοινοβουλευτικής ομάδας και να μην ανοίξει το στόμα του άλλο για τον Τσίπρα… Ο δε Κ. Ζουράρις, παρά το γεγονός ότι τάχθηκε κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Αλλά ο Π. Καμμένος δεν τόλμησε να τον διαγράψει από την κοινοβουλευτική ομάδα για μην διαλυθεί αυτή, εκτιμώντας ότι τάχθηκε κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και κάνοντας τα στραβά μάτια στην ψήφο εμπιστοσύνης του Ζουράρι που επέτρεψε στην Κυβέρνηση να φέρει για κύρωση τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή.
Έτσι έχουμε δύο βουλευτές που ανήκουν ταυτόχρονα και στην κυβερνητική πλειοψηφία και στην κοινοβουλευτική ομάδα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η οποία πια αντιπολιτεύεται την Κυβέρνηση… Κι όλα αυτά μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα που όζει από εκβιασμούς, Μαλδίβες, Πετσίτηδες, τα λεφτά του Σόρος και πολλά άλλα. Όλα αυτά δεν προκαλούν απλά την αηδία και την αποστροφή των πολιτών, αλλά προϊόντος του χρόνου και με δεδομένο πως ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού είτε αποπολιτικοποιείται, είτε δεν έχει κανένος είδους ηθικό και μορφωτικό επίπεδο, βοηθούν στον εκφασισμό της κοινωνίας, στρέφοντας κάποια μερίδα πολιτών στα άκρα, στο φανατισμό και στις τυφλές ιδεοληψίες. Αυτό το κλίμα ίσως θυμίζει λίγο το κλίμα του 1967, λίγο πριν το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Μια τέτοια εξευτελισμένη Δημοκρατία κανείς δεν θέλει να την υπερασπιστεί.
