Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος
«Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί»
Θουκυδίδης
Σ’ αυτή την παρατεταμένη και άνευ λόγου προεκλογική περίοδο, οι συζητήσεις των συμπολιτών μας επικεντρώνονται στα κριτήρια των πολιτικών μας «ηγετών» που μέσα από τις ασκούμενες πολιτικές των «βαθμολογούνται» και στη συνέχεια οι ίδιοι «βαθμολογούν» και τους συνεργάτες τους… Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Θουκυδίδης μας λέει ότι τα «τείχη» και οι «νήες» είναι άνευ αξίας αν δεν τα χειρίζονται κατάλληλοι και ικανοί άνδρες.
Οι συμπολίτες μας, εύκολα επηρεάζονται από τα «μυθεύματα» που τελευταία κυκλοφορούν με μεγάλη ευχέρεια και ταχύτητα στα πολιτικά «πηγαδάκια» αναγνωρίζοντας τα δικά τους λάθη γι’ αυτούς που διάλεξαν να μας κυβερνούν, αλλά και τα προτερήματα των άλλων!!! Κάποιες στιγμές βρισκόμαστε κοντά στην αλήθεια των πολιτικών πραγμάτων, όμως, την τελευταία στιγμή «μπουρδουκλωνόμαστε» χωρίς να μας επιτρέψουν οι «κολλητοί μας» να κάνουμε σωστά την τελευταία μας τελική επιλογή!!!
Εδώ ακριβώς «θάβουμε» τις όποιες προοπτικές προσφοράς για τον τόπο μας που έχουμε να δώσουμε… το ίδιο το σύστημα μας απορρίπτει, μας απαξιώνει, μας ακυρώνει και με το χρόνο εμφανίζονται τα πραγματικά προβλήματα που συζητιούνται «κατόπιν εορτής». Έτσι, ο ιστορικός θα μας γράψει στο βιβλίο της ιστορίας και θα μας «παραδώσει» με τον πιο άκομψο τρόπο στα παιδιά μας, στις νέες γενιές… εκεί ακριβώς που «ξεσκεπάζονται» οι ηγεμόνες με τις όποιες βρόμικες πράξεις που έχουν διαπράξει… που έχουν τιμωρηθεί…
Δικαιολογημένα ο ποιητής γράφει: «…Εκεί που συλλογίζεσαι πόσο αντέδρασες όταν έβλεπες να πλουτίζουν/ αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς/ όταν άκουγες να δημηγορούν υπέρ των αδικημένων/ εκείνοι που αδικούσαν έχοντας πάντα δίκιο….».
Τα τελευταία χρόνια θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση των πολιτικών μας και γενικότερα του πολιτικού μας συστήματος ακόμα και αυτής της Δημοκρατίας. Παράλληλα βλέπουμε την απογοήτευση και την οργή των πολιτών να την εκμεταλλεύονται «πρόσκαιρες – περιστασιακές» πολιτικές δυνάμεις μαζί με τους «ηγέτες των».
Από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους και σύμφωνα με το πνεύμα της Δημοκρατίας μας ο Έλληνας έχει ως πρότυπα του, νόμους, θεσμούς και αναπτύσσει στο πέρασμα των αιώνων την θρησκευτική, την προσωπική, την οικογενειακή και την κοινωνική του διαβίωση. Το Σύνταγμα της Ελλάδος σε κάθε του άρθρο ρητά αναφέρει περί του Δημοσίου Δικαίου όλων των Ελλήνων και που όλοι είμαστε ίσοι ενώπιον του Νόμου. «Μικρά Συντάγματα», που τα ονόμαζαν «Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας της Κοινότητας» ψήφιζαν και στα Κοινοτικά τους Συμβούλια όλες οι Κοινότητες, όπως, στις 14 Ιουνίου 1946 ημέρα Κυριακή η Κοινότητα Κάτω Κερασόβου, τόπος καταγωγής μου, ψήφισε τον Οργανισμό της και όλοι οι κάτοικοι του χωριού ήταν υποχρεωμένοι να τον τηρούν και να τον εφαρμόζουν.
Αναφέρω τα δύο παραπάνω παραδείγματα για να θυμίσω στους σημερινούς Άρχοντες που μας Κυβερνούν τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο ότι δεν μπορούν να παίζουν με το Σύνταγμα και τους Κανονισμούς λειτουργίας τόσο της Βουλής όσο και των Δημοτικών Συμβουλίων. Ο λαός μας πολύ σοφά μας λέει: «Αν έχεις φίλους διάβαινε και κολλητούς περπάτα…».
Πράγματι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ενόψει των επερχόμενων εκλογών, σε κεντρικό επίπεδο μεταξύ των κομμάτων και σε τοπικό επίπεδο μεταξύ των Συνδυασμών, ένα «γαϊτανάκι» που ο κάθε εκλεγμένος ή μη «μπαίνει και βγαίνει» σε πολιτικούς σχηματισμούς αρκεί να εξασφαλίσει μια καρέκλα στη Βουλή ή στο Δημοτικό Συμβούλιο «πετώντας» από κανάρα σε κανάρα ή από πασαρέλα σε πασαρέλα, ντροπή!!! και ουδόλως τον ενδιαφέρει η προσφορά στα κοινά της Χώρας ή του Δήμου και ακόμα περισσότερο ο «διασυρμός του» μέσα από το δημοσιογραφικό «μπάχαλο» που επικρατεί όλο αυτό το διάστημα.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που όλοι αυτοί οι «τσαρλατάνοι» της πολιτικής, του «γλυκού» νερού και της καρέκλας, ανδρώθηκαν και βγήκαν από την αφάνεια κάποια στιγμή, από καταξιωμένους πολιτικούς ηγέτες. Σήμερα, αυτοί οι «τύποι» τους γυρίζουν την πλάτη, τους περιφρονούν με την αχαριστία τους… ντροπή τους!!!
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο κάθε ψηφοφόρος με την ψήφο του θα πρέπει να κλίσει τα αυτιά του στις «κάλπικες σειρήνες», στις ψεύτικες υποσχέσεις των καιροσκόπων της «καρέκλας» και να στραφεί προς όλους αυτούς που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν σ’ αυτόν τον τόπο, όπως έπραξαν και στο παρελθόν. Μη μας «τυφλώνουν» τα έργα βιτρίνας, που από εδώ και πέρα θα βλέπουμε τις μπουλντόζες να σκάβουν στις αυλές μας, αλλά σε έργα ανάπτυξης για τον τόπο μας, για τα παιδιά μας που αναγκάστηκαν να γίνουν οικονομικοί μετανάστες.
Σήμερα, όπως και να το κάνουμε μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα παρακμιακά φαινόμενα τα οποία υιοθετούνται μέσα στην κοινωνία με τη μορφή των ανταλλαγμάτων… ήρθε επί τέλους η ώρα να τα απομονώσουμε… μπορούμε, μπορούμε να εμπιστευτούμε ανθρώπους εργατικούς, έντιμους, ηθικούς, ανθρώπους με μεγάλη πολιτική εμπειρία, ανθρώπους που ουδέποτε κάθισαν σε καρέκλα για να πλουτίσουν όπως συμβαίνει συνήθως…
Όταν ο Αρκάς Φιλοποίμην είδε εμπλοκή του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου στα Ελληνικά πράγματα και πως οι Έλληνες βρίσκονται μπροστά σε μεγάλες περιπέτειες, συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών. Τότε, η Πυθία έδωσε τον χρησμό που μετά από τόσους αιώνες έχει και σήμερα το νόημά του: «Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδεπώποτε βυθιζόμενος». Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε, να μην επιτρέψουμε στον κάθε τσαρλατάνο πολιτικό να μας υφαρπάξει για άλλη μια φορά την ψήφο μας…
