Ήταν καλοκαίρι του 2017 όταν η Επιτροπή Ανταγωνισμού με απόφασή της επέβαλε πρόστιμα συνολικού ύψους 80,7 εκατ. ευρώ σε δέκα κατασκευαστικές εταιρείες που εμπλέκονταν στο λεγόμενο «καρτέλ των εργολάβων», που για μια περίοδο 23 ετών, από το 1989 έως το 2012, διαπιστώθηκε ότι νόθευαν τους διαγωνισμούς για μια σειρά μεγάλων δημόσιων έργων και μάλιστα συγχρηματοδοτούμενων από κοινοτικούς πόρους. Η εν λόγω υπόθεση αποτέλεσε την αιτία για να θεσμοθετηθεί στην Ελλάδα η διαδικασία διευθέτησης οφειλών. Αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω της συμμετοχής τους στη διευθέτηση οφειλών, οι εταιρείες δεν έτυχαν μόνο του ευεργετήματος του μειωμένου προστίμου, αλλά ήρθησαν και οι ποινικές ευθύνες. Η “απαλλαγή” από τις ποινικές ευθύνες που επέρχεται με τη συμμετοχή στη διαδικασία διευθέτησης αποτέλεσε άλλωστε προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς για δημόσιες συμβάσεις.
Όμως ήρθε η απόφαση του ΣτΕ σχετικά με την δημοπράτηση της εργολαβίας – σκούπα του δρόμου Άκτιο – Αμβρακία να ανατρέψει τα δεδομένα. Η κοινοπραξία «Ακτωρ» – ΤΕΡΝΑ είχε αναδειχθεί προσωρινός μειοδότης, ωστόσο η προσφυγή που κατατέθηκε από τον δεύτερο μειοδότη του έργου, την ιταλική GD Infrastrutture, και η οποία επικαλούνταν ως λόγους αναστολής, μεταξύ άλλων, το ότι οι «Ακτωρ» και ΤΕΡΝΑ ήταν από τις εταιρείες που συμμετείχαν σε πρακτικές στρέβλωσης του ανταγωνισμού και κακώς έγινε αποδεκτή η συμμετοχή τους στον διαγωνισμό, έγινε τελικά δεκτή από το ΣτΕ. Το ΣτΕ ουσιασιαστικά -σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, γιατί ακόμη δεν έχει δημοσιοποιηθεί το αναλυτικό σκεπτικό της απόφασης- λέει ότι δεν θα έπρεπε η συμμετοχή των εταιρειών στη διαδικασία διευθέτησης της Επιτροπής Ανταγωνισμού να λειτουργεί σαν “συγχωροχάρτι” για τις εμπλεκόμενες εταιρείες, όπως έχει συμβεί με σχετική νομοθετική ρύθμιση. Η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση ουσιαστικά επιχείρησε να παρακάμψει την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία ορίζει για όσους παραβιάζουν τους κανόνες τους ανταγωνισμού ποινή τριετούς αποκλεισμού από έργα που χρηματοδοτούνται από κοινοτικούς πόρους, όπως το Άκτιο- Αμβρακία.
Εάν τελικά η απόφαση του ΣτΕ μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης, τότε μάλλον μιλάμε για ακύρωση του διαγωνισμού και μια νέα τεράστια καθυστέρηση στην εξέλιξη του έργου. Σε μια τέτοια περίπτωση η καθυστέρηση δεν θα πρέπει να “χρεωθεί” στο ΣτΕ, αλλά μάλλον στο όλο χειρισμό της υπόθεσης (Επιτροπή Ανταγωνισμού, νομοθετική ρύθμιση από το Υπουργείο) σχετικά με τις ποινές στο καρτέλ των κατασκευαστικών εταιρειών.
