Το κυβερνητικό σχέδιο της ΝΔ για τις νέες υποδομές στην Ελλάδα με τίτλο “Ανάπτυξη και νέες δουλειές”, παρουσίασε ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, υπογραμμίζοντας ότι “οι σχετικές επενδύσεις έχουν ήδη κοστολογηθεί σε 10-12 δισ. ευρώ μέχρι το 2023, γεγονός που θα αποφέρει έως 2% πρόσθετη αύξηση του ΑΕΠ ετησίως, αλλά κυρίως θα δημιουργήσει 240.000 νέες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας εντός της επόμενης τετραετίας”.
Στο κυβερνητικό σχέδιο της ΝΔ περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και η σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό. Ωστόσο το μεγάλο ζητούμενο, όχι μόνο για τη σύνδεση του Αγρινίου, αλλά γενικότερα για τη νέα γενιά των μεγάλων έργων είναι η χρηματοδότηση.
Οι απαραίτητοι πόροι σύφμφωνα με τη ΝΔ θα αντληθούν ως εξής:
3 – 4 δις από το επόμενο ΕΣΠΑ (απευθείας πόροι για υποδομές).
2 – 3,6 δις από την αύξηση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (από το 10-15% σήμερα στο 20¬30% συνολικά). Ταυτόχρονα, τα έργα που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα θα στηριχθούν μέσω του INVESTEU (ΕΤΕΠ + εθνικές αναπτυξιακές τράπεζες) με φτηνή χρηματοδότηση υπό μορφή δανείων, είτε στα κράτη μέλη, είτε στους συμμετέχοντες ιδιώτες.
2,4 – 4,5 δις από την τραπεζική δανειοδότηση, μειώνοντας έτσι το ποσοστό δανειοδότησης του δημοσίου, από 45% που είναι σήμερα, μεσοσταθμικά στο 28%.
1 δις από το οικονομικό νοικοκύρεμα των δημοσίων επιχειρήσεων δικτύων και υποδομών.
1,5 – 2 δις από την ανανέωση παραχωρήσεων που βρίσκονται σε τελική φάση ή σε διαδικασία διαγωνισμού (Αττική οδός και Εγνατία) και θα διοχετευτούν σε άλλα έργα σε ολόκληρη την επικράτεια.
Επί του παρόντος ωστόσο ούτε η παρούσα κυβέρνηση μπόρεσε να δώσει κάποια λύση στο χρηματοδοτικό, παρά το γεγονός ότι και αυτή μίλησε για την ΕΤΕΠ και αναπτυξιακές τράπεζες…
Όλα τα έργα θα σχεδιαστούν με απολύτως διαφανείς και ευέλικτες διαδικασίες και θα υλοποιηθούν βάσει του πραγματικού συμφέροντος των πολιτών και όχι των εργολάβων, ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης και πρόσθεσε ότι “εμείς θα καθορίσουμε τις αναπτυξιακές προτεραιότητες και όχι όσοι έχουν συμφέρον να μας εγκλωβίσουν σε έργα που δεν περνούν την αυστηρή δοκιμασία της σχέσης κόστους-οφέλους”.
