Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια από την αναβίωση του εθίμου των χαλκουνιών στο Αγρίνιο, ένα έθιμο που συνέβαλε πάρα πολύ στην αύξηση της επισκεψιμότητας του Αγρινίου κατά την περίοδο του Πάσχα. Όμως χρειάστηκε να έρθει μια πρωτοβουλία πολιτών, από την Κίνηση Πολιτών “Δρώ”, για να γίνει αυτό που θα έπρεπε να είχαν κάνει άλλοι…
Εκείνοι που αυτή την περίοδο, την προεκλογική, μας λένε τα φοβερά και τρομερά τους σχέδια για την πόλη… Διαχρονικά όμως είθισται να διαπιστώνεται μετά τις εκλογές πως η όλη δραστηριότητά τους και η δημιουργηκότητά τους έχει εξαντληθεί προεκλογικώς…
Η προσπάθεια για ένταξη του εθίμου των χαλκουνιών στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO) από μια ομάδα πολιτών δείχνει αν μη τι άλλο -και αυτό είναι το παρήγορο- πως ένα μέρος της κοινωνίας βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τους ταγούς της. Παράλληλα θυμίζει και ένα άλλο μεγάλο θέμα του Αγρινίου, τον Καπνό. Επί δεκαετίες η δημιουργία ενός Μουσείου Καπνού, είτε στις Καπναποθήκες Παπαπέτρου είτε κάπου αλλού, παρουσιάζονταν περίπου ως αναπτυξιακό τοτέμ… Και όσο υπήρχαν κάποια εμπόδια (χρηματοδότηση, χώρος κτλ), ουδείς σκέφτηκε πως και η παραδοσιακή καπνοκαλλιέργεια είναι κάτι που έχει τα χαρακτηριστικά της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το σκέφτηκε όμως το Ινστιτούτο Κοινωνικών Κινημάτων και Ιστορίας Καπνού (που εδρεύει στην Καβάλα) και προσπαθεί να εντάξει στο Εθνικό Ευρετήριο την καλλιέργεια των ανατολικών καπνών στη Μακεδονία και τη Θράκη. Εσχάτως η προοπτική παραχώρησης του Καπνικού Σταθμού Έρευνας αναθέρμανε την προοπτική δημιουργίας Μουσείου Καπνού και έσπευσαν όλοι (φορείς, δήμος, βουλευτές) ή σχεδόν όλοι -ένεκα και της προεκλογικής περιόδου- να μπουν στο κάδρο της διεκδίκησης… Όμως διαπιστώνει κανείς πως αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννούν οι κότες…
