Του Δημήτρη Παπαδάκη
Σαν σήμερα, πριν έξι χρόνια, ο Παύλος Φύσσας, καλλιτέχνης της ραπ, γνωστός και ως Killah P, δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αποδόθηκε σε πολιτικά κίνητρα και ήταν η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα και την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκονται μέλη και ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής.
Έξι χρόνια όμως μετά, η θλιβερή επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα βρίσκει την ελληνική κοινωνία να έχει κάνει ένα βήμα παραπέρα αφήνοντας το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής εκτός Βουλής. Μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησαν οι σχετικές φωτογραφίες που δείχνουν τη «φωλιά του φιδιού» στη Λεωφόρο Μεσογείων να αποκαθηλώνεται από τα μισαλλόδοξα σύμβολά της. Είναι από τις περιπτώσεις που, η νίκη της Δημοκρατίας αποτυπώνεται εύκολα σε μια φωτογραφία: σε αυτή που δείχνει τα γραφεία της Χρυσής Αυγής να αδειάζουν. Αυτή τη φορά ο λαός αναγκάζει τους υμνητές του φόβου, να τα μαζέψουν και να αποσυρθούν στον φυσικό χώρο τους: το περιθώριο και το σκοτάδι.
Η μάχη απέναντι στο κτήνος συνεχίζεται
Το νεοναζιστικό κόμμα κατάφερε στις εκλογές του 2012, εκμεταλλευόμενο πλήρως την πολιτική ένταση της εποχής και αναβαίνοντας πάνω στο «κύμα» του λαϊκισμού, να εκτοξευτεί από το 0,29% των εκλογών του 2009 στο 7%. «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του» είχε πει ο Μάνος Χατζηδάκις. Και έχει δίκιο: η μάχη ενάντια στο νεοναζισμό και το φασισμό δεν κερδήθηκε, επειδή η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός βουλής. Γιατί πρέπει να κερδηθεί η μάχη απέναντι στον εαυτό μας. Όταν οι Έλληνες βρεθήκαμε απέναντι στα δύσκολα, αντιμέτωποι με το δικαιολογημένο εν πολλοίς θυμό μας για την κρίση, καταφύγαμε στην «εύκολη λύση»… Στο να ταΐσουμε το τέρας του θυμού μας. Πιστεύοντας ότι οι τύποι με τις μαύρες μπλούζες μπαίνοντας στη Βουλή θα «καθαρίσουν» για λογαριασμό μας. Οδυνηρή αυταπάτη που σιγά – σιγά αποκαλύφθηκε μπροστά μας.
“Η μόνη αντιβίωση είναι η παιδεία”
Η Χ.Α. μπορεί να έμεινε εκτός Βουλής, αλλά τα exit poll έδειξαν πως διατηρεί μεγάλο ποσοστό στους νέους 17 έως 24 ετών. Της τάξης 13% είναι η επιρροή της Χ.Α. σε αυτή την ηλιακή ομάδα! Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση απέναντι στον κίνδυνο να επιστρέψει κάποια στιγμή στο μέλλον ο φόβος. Ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκις όχι μόνο το είχε προβλέψει κι αυτό, αλλά πολύ έγκαιρα μας συνέστησε και το αντίδοτο: «Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται. Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία, όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους».
Το δώρο που οφείλουμε λοιπόν στις νέες γενιές είναι μια στέρεη παιδεία! Και αυτή είναι η μόνη λύση προκειμένου το κτήνος να κρυφτεί πολύ βαθιά μέσα στο σκοτάδι που του πρέπει!
Και το κακό ελλοχεύει, χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή.
Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία.
Είναι μία παράσταση. Εσείς κι εμείς.
Και πρωταγωνιστεί ο θάνατος.
Μάνος Χατζιδάκις
