Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η επέτειος της συμπλήρωσης 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μια νέα αρχή. Αυτό και ακούγεται κάπως υπερβολικό και είναι. Γιατί, προϋποθέτει αν μη τι άλλο να συμφωνούμε στην Ιστορία. Όμως δεν έχουμε καταλήξει ως λαός σε μια συγκεκριμένη αποτύπωση και ανάλυση της Ιστορίας. Συνηθίζουν πολλοί σε ετούτη εδώ τη χώρα να προβάλλουν στην Ιστορία τις ιδεολογικές/πολιτικές τους ανάγκες και σκοπιμότητες. “Ξεπατικώνουν” εν ολίγοις την Ιστορία με βάση άλλες επιδιώξεις και έτσι ο καθένας σχεδόν έχει τη δική του Ιστορία. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για το 21, αλλά και για άλλες ιστορικές περιόδους. Η αλήθεια είναι ότι οι αναθεωρητικές απόψεις που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια άφησαν το στίγμα τους, αφού μέχρι πρόσφατα δεν ξέραμε αν το 1922 έγινε κάποια εθνοκάθαρση ή ένας απλός συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης…
Αργά ή γρήγορα θα δούμε τέτοιες συζητήσεις να γίνονται ξανά σε σχέση με το 1821: το αν υπήρξε ή όχι το κρυφό Σχολείο, το αν βοήθησε ή όχι η Εκκλησία στην Επανάσταση, το αν η Επανάσταση ήταν ταξική ή εθνικοαπελευθερωτική, το αν η Επανάσταση απέτυχε ή αν σώθηκε από την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων στο Ναβαρίνο. Μέχρι τότε όμως το ενδιαφέρον περιστρέφεται γύρω από τις εκδηλώσεις που θα γίνουν το 2021. Μάλιστα σιγά – σιγά μπαίνει στη συζήτηση το τι θα γίνει και που… Και εδώ είναι που δημιουργείται ο απαιτούμενος ζωτικός χώρος για τις γνωστές ελληνικές παθογένειες. Στην Πελοπόννησο, που ομολογουμένως χτυπούσε η καρδιά της Επανάστασης, σήμερα διαμορφώνεται μια υποβόσκουσα κόντρα μεταξύ των πόλεων για το ποιος θα κερδίσει κάτι παραπάνω στην πίτα των εκδηλώσεων.
Πρόσφατα στο Δημαρχείο Τρίπολης έγινε μια πρώτη συνάντηση αυτοδιοικητικών με σκοπό τη σύνδεση των 5 πόλεων (της Καλαμάτας, της Τρίπολης, της Πύλου, του Αιγίου και των Καλαβρύτων) εν όψει της επετείου 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Και τι έγινε; Αντί να βγουν όλοι ενωμένοι από τη σύσκεψη αυτή, βγήκαν καχύποπτοι ο ένας για τον άλλο. Γιατί, το ρεπορτάζ λέει ότι η Καλαμάτα και η Τρίπολη διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία στις εκδηλώσεις με τη βοήθεια του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου μέχρι πρότινος δημάρχου Καλαμάτας. Οι Καλαβρυτινοί, επιμένει το ρεπορτάζ, ένιωσαν πως τους βάζουν σε δεύτερη μοίρα…. Ήδη κάποιοι εκτιμούν ότι θα ζήσουμε ξανά την κόντρα Αρκάδων – Μεσσήνιων και Αχαιών από την εποχή που συστήνονταν οι Περιφέρειες και ως γνωστόν την πλήρωσε η Αιτωλοακαρνανία… Πολύ πιθανό λοιπόν να μην αργήσει ώρα που όλοι θα ψάχνουν να βρουν μια καλή «άκρη» στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021» και την πρόεδρό της Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, προκειμένου να κερδίσουν μια εκδήλωση παραπάνω… Αν και θεωρητικά η ανάθεση του κύκλου των εκδηλώσεων στη Γιάννα Αγγελοπούλου αποκλείει παρεμβάσεις τρίτων: από την κυβέρνηση και τα κόμματα μέχρι τους επαγγελματίες του πατριωτισμού. Ίσως όμως θα έπρεπε να είχαμε μάθει κάτι παραπάνω από το 1821. Πως οι μεταξύ μας έριδες παρ’ ολίγον να συμπεριλάβουν το 1821 στη μακρά λίστα των αποτυχημένων επαναστάσεων που προηγήθηκαν.
Το παρήγορο είναι ότι σε επίπεδο Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας δεν φαίνεται να υπάρχουν έριδες ενδοπεριφερειακές. Ο νέος Περιφερειάρχης Νεκτάριος Φαρμάκης έχει εξ’ αρχής θέσει ψηλά τον πήχη λέγοντας πως ο άξονας Καλαβρύτων – Μεσολογγίου θα είναι το επίκεντρο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα.
