Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η κοινωνική ειρήνη που πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια της διακυβέρνησής του φαίνεται ότι τελείωσε. Η επιστροφή στην… κανονικότητα φέρνει και πάλι τα συνδικάτα στους δρόμους. Αιτία του νέου απεργιακού βρυχηθμού είναι μια σειρά από αλλαγές που επιφέρει στο συνδικαλιστικό νόμο το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης. Και ποιες είναι αυτές οι «φοβερές» αλλαγές; Η δυνατότητα για ηλεκτρονική ψηφοφορία των συνδικαλιστών για τη λήψη αποφάσεων, όπως για παράδειγμα η διεξαγωγή απεργίας και η δημιουργία ηλεκτρονικών μητρώων για συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων αλλά και εργοδοτών, καθότι είναι πολλά τα σωματεία – σφραγίδες…
Σιγά τα ωά…! Άτολμες αλλαγές σε ήσσονος θα μπορούσε να πει κανείς σημασίας ζητήματα τόλμησε η φιλελεύθερη, όπως αυτοπροσδιορίζεται, κυβέρνηση και εισέπραξε δύο 24ωρες απεργίες. Όλα τα προνόμια των εργατοπατέρων διατηρούνται κανονικά. Οι συνδικαλιστές δεν εργάζονται κανονικά, όπως όλοι, έχουν μείωση του ωραρίου ή ακόμη και απαλλαγή από την εργασία. Κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα συνεχίζει να λαμβάνει χώρα εντός του ωραρίου εργασίας. Όπως επίσης συνεχίζονται οι έστω και έμμεσες κρατικές ενισχύσεις σε συνδικαλιστικές οργανώσεις. Θυμίζω ότι σύμφωνα με επίσημη παραδοχή του Υπουργείου Εργασίας την δεκαετία 2000 – 2010 δόθηκαν στις συνδικαλιστικές ενώσεις 177 εκατομμύρια ευρώ, από τα δημόσια ταμεία, χωρίς παραστατικά! 177 εκατομμύρια στα «αγαπημένα του παιδιά» του πολιτικού συστήματος πληρωμένα από τους φόρους μας.
Και πως άραγε θα μπορούσαν οι αλλαγές της ΝΔ στο συνδικαλιστικό νόμο να είναι πιο τολμηρές, όταν το φιλελεύθερο κόμμα συνεχίζει να έχει κάτω από τις φτερούγες του περιπτώσεις επιφανών συνδικαλιστών – εργατοπατέρων; Ας δούμε ένα παράδειγμα. Παράνομη κρίθηκε από το πρωτοδικείο Πειραιά, μετά από προσφυγή των ακτοοπλόων, η 24ωρη απεργία που κήρυξαν η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία και τέσσερα ναυτεργατικά σωματεία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, στα λιμάνια του Πειραιά, της Ραφήνας και του Λαυρίου. Η απεργία βέβαια έγινε κανονικά και τα πλοία έμειναν δεμένα. Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι ο Γραμματέας της ΠΝΟ πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία…!!! Και φυσικά δεν είναι ο μόνος νεοδημοκράτης που διοικεί συνδικάτο.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σχολιάζοντας την προχθεσινή απεργία σημείωσε σε ανάρτησή του στο facebook : «Στέκομαι στο πλευρό των εκατομμυρίων πολιτών που σήμερα δοκιμάζονται γιατί έτσι το θέλησε μια μειοψηφία. Οι Έλληνες κουράστηκαν, πλέον, να δοκιμάζονται από πρακτικές περασμένων δεκαετιών». Έχει απόλυτο δίκιο! Πρόσθεσε όμως ότι «για μία ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί! Κι αυτό γιατί μερικοί επαγγελματίες του συνδικαλισμού αντιδρούν στη διαφάνεια». Και εδώ είναι που χάνει το δίκιο του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιατί υποθέτουμε κάτι θα ξέρει η ΝΔ από «επαγγελματίες συνδικαλιστές»… Τον Λυμπερόπουλο, για παράδειγμα, τον γαλάζιο συνδικαλιστή – ταξιτζή που ήθελε να καταργήσει την ελληνική πατέντα του taxibeat, η ΝΔ τον εξέθρεψε. Κι όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα έβαλε με τη taxibeat ο Λυμπερόπουλος βρέθηκε στην αγκαλιά του Αλέξη Τσίπρα…
Προφανώς θα ήταν άδικο να ρίξει κανείς στη ΝΔ το ανάθεμα για τα δεινά που έχει φέρει ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα. Ένα φαινόμενο που εκτράφηκε κυρίως από το ΠΑΣΟΚ. Όμως η ΝΔ είναι το κόμμα που είναι πιο κοντά στο να καταλάβει και να εφαρμόσει τις αλλαγές που απαιτούνται. Ο ελληνικός συνδικαλισμός είναι μία ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα: δεν ελέγχεται από τα κόμματα – τα ελέγχει! Αποτέλεσε το μέσο πίεσης και εκβιασμού του πολιτικού συστήματος, με στόχο την προώθηση στενών συντεχνιακών συμφερόντων, κυρίως του Δημόσιου Τομέα.. Πληρώνεται ενώ απεργεί, αδιαφορεί για το κοινωνικό κόστος, εκπροσωπεί όλο και λιγότερους, χρηματοδοτεί τα στελέχη του από παροχές του κράτους – εργοδότη, δηλαδή του εξ ορισμού κοινωνικού του «αντιπάλου», δίνει απαλλαγή από την εργασία, προκλητικούς μισθούς και πλουσιοπάροχες πρόωρες συντάξεις στους «σταρ της σφιγμένης γροθιάς»…
Πράγματι, δεν πάει άλλο!
