Του Δημήτρη Παπαδάκη
To κεφάλαιο Siemens έκλεισε οριστικά μετά την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας. Καταδικάστηκαν 22 από τους 54 συνολικά κατηγορούμενους στην υπόθεση των «μαύρων» ταμείων της Siemens. Έχουμε λοιπόν την καταδίκη 22 κατηγορουμένων μεταξύ των οποίων τα πρώην στελέχη της Siemens Hellas, Μιχάλης Χριστοφοράκος, Χρήστος Καραβέλας, Πρόδρομος Μαυρίδης και τα πρώην στελέχη της Siemens Γερμανίας, Χάϊνριχ Φον Πίρερ, Μίκαελ Κουτσενρόιτερ, Ράιχαντ Σίκατζεκ για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Το Δικαστήριο έκρινε ενόχους και πρώην στελέχη του ΟΤΕ, μεταξύ των οποίων ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης καθώς και τα τραπεζικά στελέχη Φάνης Λυγινός και Ζαν Κλώντ Όσβαλντ (ο οποίος καταζητείται από τότε που «έσπασε» το «βραχιολάκι»).
Δεν είναι δυνατόν να μη σχολιάσει κανείς πως μιλάμε για μια δικαστική απόφαση που άργησε 13 χρόνια και αφορά αδικήματα που τελέστηκαν (προ 21 ετών) από το 1998-2005 για ένα σκάνδαλο, το οποίο προκάλεσε μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις. 13 περίπου χρόνια διερεύνησης και τρία χρόνια δίκης, για να έχουμε σήμερα τελικά την απόφαση της Δικαιοσύνης για όσα συνέβησαν με τη σύμβαση για την προμήθεια ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ, που υπογράφτηκε στο μακρινό 1997! Η καθυστέρηση είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά πρόκειται για μη απόδοση δικαιοσύνης. Οι επιπτώσεις (κοινωνικές και πολιτικές) της καθυστέρησης στην απονομή της Δικαιοσύνης δεν είναι καθόλου αμελητέες. Η μεγάλη καθυστέρηση, που διευκόλυνε τα παρέλθουν οι αποσβεστικές προθεσμίες για ορισμένα αδικήματα –για τα οποία τελικά υπήρξε απαλλαγή- δίνει στην κοινωνία την αίσθηση πως ένοχοι μένουν ατιμώρητοι.
Όσον αφορά τον Θεόδωρο Τσουκάτο είχαμε την απαλλαγή του για το αδίκημα της δωροδοκίας. Μια απαλλαγή που οφείλεται όχι μόνο στην καθυστέρηση της Δικαιοσύνης, αλλά και στην αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο υπάλληλος του ΟΤΕ δεν θεωρείται πλέον δημόσιος υπάλληλος, συνεπώς το αδίκημα διώκεται ως πλημμέλημα και όχι ως κακούργημα. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο μια ομολογημένη πράξη να μένει επί της ουσίας ατιμώρητη. Ο Θ. Τσουκάτος είχε ομολογήσει ότι πήγε ένα εκατομμύρια μάρκα από μίζα της Siemens στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αυτό μένει ατιμώρητο είναι και το γεγονός ότι από τη δικαστική διερεύνηση δεν μάθαμε ποτέ σε ποια τελικά τσέπη κατέληξε το ένα εκατομμύριο που πήγε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ ο κ. Τσουκάτος.
Όσο για τη Siemens, το Ελληνικό Δημόσιο που υπολογίζεται ότι υπέστη ζημία της τάξης των δύο δισεκατομμυρίων με ένα εξωδικαστικό συμβιβασμό –«συγχωροχάρτι» ζήτησε από τη Siemens μόνο 170 εκατ. ευρώ. H Siemens τα πλήρωσε και «καθάρισε»… Τη στιγμή που σε άλλες χώρες για την πρακτική των δωροδοκιών σε κρατικούς αξιωματούχους, εκλήθη να πληρώσει πολλά περισσότερα και να αποκλειστεί από μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Και από τη Siemens στη Νοvartis… To έργο σε γενικές γραμμές επαναλαμβάνεται η δικαστική διερεύνηση έχει κινηθεί με όρους πολιτικούς και ενδεχομένως παρεμβάσεων όπως καταγγέλλεται, ενδιάμεσα οι προανακριτικές επιτροπές πάνε αλλού τη συζήτηση για η Novartis φαίνεται πως θα την… βγάλει καθαρή. Ίσως καλύτερα και από τη Siemens. Η εταιρεία-κολοσσός της Ελβετίας πλήρωσε πολλά εκατομμύρια δολάρια πρόστιμα και καταδικάστηκε, σε πολλές χώρες στον κόσμο, για δωροδοκία γιατρών και κρατικών υπαλλήλων ή για παράνομες πρακτικές στον χώρο του φαρμάκου. Μόνο στην Ελλάδα η συζήτηση εγκλωβίστηκε στα πολιτικά πρόσωπα και στις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Και οι ευθύνες της εταιρείας φαίνεται ότι πηγαίνουν περίπατο…
