Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η εκδήλωση του ΙΟΒΕ και η συζήτηση ανάμεσα στον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουίς ντε Γκίντος, το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα και τον Υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα είχε ομολογουμένως ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι φυσικά για τα με θερμά λόγια του Λουίς ντε Γκίντος για την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην ελληνική οικονομία. Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ σημείωσε ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε φάση κανονικοποίησης και υπογράμμισε ότι η ελληνική οικονομία υπεραποδίδει, με τη δημοσιονομική πολιτική σε πολύ πιο γερές βάσεις και την οικονομία να δρέπει καρπούς με μείωση του κόστους δανεισμού.Όμως το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της ΕΚΤ είναι τα κόκκινα δάνεια τα οποία θα πρέπει να μειωθούν. «Με τέτοια ποσοστά NPLs δεν μπορεί να εκτελείται η βασική λειτουργία των τραπεζών» δήλωσε ο Λουίς ντε Γκίντος και πρόσθεσε ότι «πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα για να αποκατασταθεί το πρόβλημα».
Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς αιδώ και μετά από 10 χρόνια σκληρής λιτότητας και αναποτελεσματικών μνημονίων ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, «διαπίστωσε» ότι τα κόκκινα δάνεια είναι το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Δηλαδή επί 10 ολόκληρα χρόνια τα κλιμάκια των ευρωπαίων και του ΔΝΤ, η περίφημη Τρόικα, είχε παρασυρθεί από την πολυτέλεια του Χίλτον και δεν πρόσεξε ένα από τα βασικότερα προβλήματα της οικονομίας. Και έρχεται σήμερα εν έτει 2020 ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μιλήσει για το βασικό πρόβλημα που δεν φρόντισαν οι Ευρωπαίοι να θεραπεύσουν. Που ήταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όταν το πρόβλημα διογκώνονταν; Που ήταν όταν οι λαϊκιστές πολιτικοί σε Βρυξέλλες και Αθήνα επέτρεπαν μέσα στο νόμο Κατσέλη να «κρυφτούν» οι στρατηγικοί κακοπληρωτές; Και τι ακριβώς έρχεται να μας πει σήμερα ο Λουίς ντε Γκίντος; Ότι μια τράπεζα μια κόκκινο ισολογισμό δεν μπορεί να δώσει νέα δάνεια, δεν μπορεί να παίξει τον αναπτυξιακό της ρόλο μέσα σε μια οικονομία; Ίσα για τόσο μας κόβει το μυαλό αγαπητέ Λουίς…
Δυστυχώς και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως και οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν το Ελληνικό πρόβλημα ως λογιστικό – δημοσιονομικό πρόβλημα. Εξ’ ου και τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ, αλλά και η δέσμευση της Ελλάδας για ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2% για μια περίοδο 40 ετών, κάτι που δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από καμία χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί σχεδόν δέκα χρόνια η Ελλάδα προσποιείται ότι κάνει μεταρρυθμίσεις και οι δανειστές, με προεξάρχουσα την Γερμανία, προσποιούνταν πως βλέπουν να γίνονται μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Όμως οι επιδόσεις της χώρας δεν βελτιώθηκαν σε κανένα κρίσιμο τομέα. Μειωμένη ανταγωνιστικότητα, διαφθορά, γραφειοκρατία, απονομή δικαιοσύνης, χαμηλή παραγωγικότητα όλες οι παθογένειες παραμένουν. Το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος παραμένει ανέγγιχτο! Όλα αυτά φαίνονται και στους δείκτες και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Δυστυχώς για την Ελλάδα οι δανειστές και κυρίως οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης επέλεξαν να παριστάνουν τους λογιστές για να κρύψουν την ατολμία τους να πάρουν ουσιαστικές αποφάσεις και έτσι να μην πιέσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις να πάρουν σοβαρά διαρθρωτικά μέτρα. Αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους, που η Ελλάδα χρειάστηκε τρία μνημόνια και δυστυχώς ανάλωσε σχεδόν δέκα χρόνια για να… παραμείνει αμεταρρύθμιστη.
