Του Δημήτρη Παπαδάκη
Στις αρχές της εβδομάδας η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως έλεγε πως στο νομοσχέδιο του Υπουργείου, που θα έρθει στη Βουλή προς τα τέλη του μήνα, θα περιλαμβάνει τη θεσμοθέτηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με στόχο την επιβράβευση των αρίστων και την κινητροδότηση για βελτίωση μέσω επιμόρφωσης στους εκπαιδευτικούς που δεν αποδίδουν. Το βράδυ της Πέμπτης όμως η Νίκη Κεραμέως συναντήθηκε με τα προεδρεία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και ανακοίνωσε πως αναβάλλεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών…
«Σχετικά με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ο σχεδιασμός μας για την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι σαφής και ξεκάθαρος: πρώτο βήμα η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και στη συνέχεια η αξιολόγηση δασκάλων και καθηγητών» ανέφερε η υπουργός Παιδείας, με ανάρτησή της στο twitter. Με ωραία λόγια διατύπωσε η Νίκη Κεραμέως την κωλοτούμπα της, όμως τα ωραία λόγια δεν αρκούν για να κρύψουν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως η Κυβέρνηση είτε δεν θέλει, είτε δεν είναι ακόμη έτοιμη να «σπάσει αυγά» και να τα βάλει με το βαθύ κράτος του συνδικαλισμού. Μάλλον όμως δεν θέλει και δεν μπορεί να βάλει με το συνδικαλισμό… Γιατί, αν μη τι άλλο, τώρα είναι το timing για να κάνει κάποιος τομές, στην αρχή της θητείας του και όχι όταν θα οδεύουμε προς εκλογές.
Και πως να τα βάλει άραγε κανείς με τους συνδικαλιστές στο χώρο της εκπαίδευσης, που είναι ίσως η πλέον αναχρονιστική μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων, όταν για παράδειγμα ο επικεφαλής των εκπαιδευτικών που πρόσκεινται στη ΝΔ, πρόσφατα χαρακτήρισε απαράδεκτο το θεσμό των Προτύπων Σχολείων και αφού πρόσθεσε πως «η κοινωνία μας δεν χρειάζεται ελιτίστικα σχολεία» απαίτησε την οριστική κατάργησή τους;
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επικαλείται την αριστεία. Κάνοντας όμως όπισθεν μπροστά στους συνδικαλιστές προκύπτει το εξής παράδοξο: αριστεία μεν, αλλά όχι για τους ανθρώπους που θα πρέπει να την εμφυσήσουν στους μαθητές. Και δεν είναι αυτό το μόνο παράδοξο. Πρώτο βήμα η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και στη συνέχεια η αξιολόγησή τους, είπε τελικά η Νίκη Κεραμέως. Και με τους ήδη αποδοτικούς και άριστους εκπαιδευτικούς (τη μειοψηφία μεν, αλλά υπάρχει και αυτή), τι θα γίνει; Θα επιμορφωθούν και αυτοί περαιτέρω για να γίνουν ακόμη πιο άριστοι…; Θα μπουν δηλαδή σε επιμορφωτικά προγράμματα εκπαιδευτικοί που δεν τα χρειάζονται τόσο και θα στερήσουν πόρους και χρόνο από εκπαιδευτικούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τα επιμορφωτικά προγράμματα; Αντί δηλαδή να ανεβάσουμε κατά πολύ το επίπεδο των λιγότερο αποδοτικών εκπαιδευτικών, θα ανεβάσουμε λιγουλάκι το επίπεδο όλων; Και τι θα σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα στους διαγωνισμούς του PISAαπό 42η χώρα θα καταταγούμε 41η… Και τι με αυτό; Αρκεί αυτό;
Η κορωνίδα των προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα είναι ένα, η έλλειψη αξιολόγησης. Ούτε εκπαιδευτικός, ούτε ο μαθητής αξιολογείται. Και αφού δεν αξιολογείται ο αξιολογητής, πως θα αξιολογηθεί και ο μαθητής; Τις τελευταίες δεκαετίες μαθητές του δημοτικού προβιβάζονται στο γυμνάσιο χωρίς να ξέρουν καλά – καλά ανάγνωση. Σήμερα θα συναντήσει κανείς στα γυμνάσια της χώρας μαθητές, που τα μόνα κείμενα που μπορούν να κατανοήσουν πλήρως είναι τα ρεπορτάζ των αθλητικών εφημερίδων… Σήμερα έχουμε ένα σχολείο που με την ήσσονα προσπάθεια και ας είσαι «κούτσουρο», θα πάρεις απολυτήριο λυκείου. Και αφού καταργήθηκε η αξιολόγηση του μαθητή, για ποιο λόγο ο εκπαιδευτικός που είναι το ίδιο αδιάφορος με τον πιο αδιάφορο μαθητή του;
