Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το «καλό» με την πολιτική της ζωή της χώρας είναι πως δεν σε αφήνει να χάσεις επεισόδια… Κάνει κύκλους. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα με επιχειρηματίες να ηχογραφούν πολιτικούς και κόμματα να καταγγέλλουν υποκλοπές τα έχουμε ζήσει ξανά. Στο «βρώμικο» 1989, στην περίοδο Μητσοτάκη λίγο αργότερα, στην περίοδο Καραμανλή το 2004-5. Τα ξαναζούμε και τώρα.
Αυτή τη φορά όμως αυτό που αναδεικνύεται περισσότερο ως επίδικο είναι οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Για τις καταγγελλόμενες υποκλοπές της ΕΥΠ σε αντιπάλους του Π. Καμμένου, για τη συνομιλία του επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή με τον Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά, αλλά και τις καταγγελίες του ΚΚΕ για υποκλοπές στο τηλεφωνικό κέντρο του Περισσού, δεν μπορούμε να βγάλουμε ακόμη ασφαλή συμπεράσματα. Αυτά και από την ποινική άποψη ίσως τα εξάγουν τα δικαστήρια. Όμως τα τελευταία χρόνια με πολλά επεισόδια στην αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ γύρω από το θέμα της Δικαιοσύνης, καταλαβαίνουμε πως όσο κι αν τα δύο μεγάλα κόμματα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, αναφορικά μετο ποιος υπερασπίζεται καλύτερα τη Δικαιοσύνη, δεν πείθουν. Και δεν πείθουν, διότι αν είχαν αυτή την πρόθεση θα είχαν συμφωνήσει στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος να αφαιρέσουν το προνόμιο της εκάστοτε κυβέρνησης να διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Στο μόνο βεβαίως που συμφώνησαν ήταν να μην θέσουν καν το θέμα προς συζήτηση.
Δυστυχώς το ίδιο το Σύνταγμα είναι αυτό που καθιστά τη Δικαιοσύνη υποχείριο της εκτελεστικής εξουσίας. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, το ίδιο το Σύνταγμα αλλοιώνει το πολίτευμα! Τα checks and balances του αμερικανικού Συντάγματος, τα θεσμικά αντίβαρα δηλαδή, στην Ελλάδα είναι άγνωστα… Τα προαναφερθέντα, δεν είναι απλά η άποψη του γράφοντος, είναι μια μετρημένη πραγματικότητα. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του World Economic Forum, με κριτήριο την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, κατατάσσεται 83η μεταξύ 141 κρατών. Παρενθετικά ας σημειωθεί για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι τοWorld Economic Forum. είναι ο παγκόσμιος οργανισμός που διοργανώνει τις συναντήσεις στο Νταβός και τρέχουν όλοι οι ηγέτες και οι μεγιστάνες της γης. Και σε αυτή την κατάταξη μας ξεπερνούν κατά πολλές θέσεις χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ομάν, η Ιορδανία, η Ρουάντα και η Γκάμπια μας ξεπερνούν κατά 40 περίπου θέσεις, το Πακιστάν μας ξεπερνά 20 θέσεις, ενώ κατά 10 θέσεις μας ξεπερνά η Κένυα. Και δεν μιλάμε φυσικά για την ποιότητα της Δικαιοσύνης, αν είναι οι νόμοι είναι καλοί, αυστηροί, προοδευτικοί ή συντηρητικοί. Μιλάμε για το αν οι δικαστές παίρνουν μόνοι τους τις αποφάσεις ή αν με τις αποφάσεις τους εκτελούν τις «παραγγελίες» των πολιτικών. Και όσο κι αν σκούζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ πως κόπτονται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, στον υπόλοιπο κόσμο δεν τρώνε αμάσητη την εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα. Και κατατάσσουν πάνω από το Μπουρούντι… Πάλι καλά!
Και ας μην μιλήσουμε για την ποιότητα της Δικαιοσύνης και τους χρόνους απονομής της, με υποθέσεις να τελεσιδικούν μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια και το κοινωνικό, αλλά και οικονομικό αντίκτυπο που έχουν αυτοί οι χρόνοι. Ας μην μιλήσουμε για τη γραφειοκρατία της Δικαιοσύνης, τη χαρτούρα και το γεγονός ότι η Πληροφορική δεν έχει ακόμη ακουμπήσει τη χώρο της Δικαιοσύνης. Κατά τα άλλα θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε Κράτος Δικαίου…
