Του Δημήτρη Παπαδάκη
O Αλέξης Πατέλης, οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, προ ημερών έδωσε μια συνέντευξη στο “Βήμα της Κυριακής”. Εκεί μεταξύ άλλων ο σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό και είπε πως είναι αναγκαία την εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, ώστε «να πάψει το κράτος να παίρνει τα λεφτά των νέων και να τα δίνει στους ηλικιωμένους».
Αναμενόμενο ήταν σε μια χώρα που έχει γαλουχηθεί με τα τιμημένα γηρατειά Ανδρέα Παπανδρέου να κατηγορηθεί ο σύμβουλος του πρωθυπουργού για ρατσισμό. Πριν όμως βγάλει κανείς συμπέρασμα, θα πρέπει να έχει γνώση του θέματος μέσα από αντικειμενικά στοιχεία. Ε, λοιπόν για το αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας και τη λεγόμενη «αλληλεγγύη των γενεών», όλες οι εκθέσεις, όλα τα νούμερα λένε πως αυτό που είπε ο Αλέξης Πατέλης είναι μια πραγματικότητα. Δηλαδή σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης οι συντάξεις δίνονται με χρήματα, με δεκάδες δισεκατομμύρια, που ουσιαστικά «κλέβονται» από τους σημερινούς εργαζομένους. Είμαστε με διαφορά η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου το κράτος συνεισφέρει στα ασφαλιστικά ταμεία τα περισσότερα. Και όταν το κράτος συνεισφέρει, τα χρήματα που δίνει προέρχονται από τους φόρους όλων μας. Εκεί μέσα δηλαδή είναι και ο ΦΠΑ, που πληρώνει ο άνεργος για το γάλα των παιδιών του.
Και αυτό συνέβαινε και πριν από τη οικονομική κρίση του 2010. Εξάλλου, το συνταξιοδοτικό μαζί με άλλα τρία – τέσσερα προβλήματα υπήρξε μια από τις βασικότερες αιτίες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού και της χρεοκοπίας. Τι είδους λοιπόν αλληλεγγύη είναι αυτή που οι φόροι ιδίως των χαμηλών στρωμάτων γίνονται συντάξεις και παχυλά εφάπαξ για να τα απολαμβάνουν κάποιοι από τα 55 και τα 50; Οι πρόωρες συντάξεις, τα «ευγενή» ταμεία, τα χαμηλά συνταξιοδοτικά όρια και τα υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης είναι οι αιτίες που το σύστημα χρεοκόπησε. Και παραμένει χρεοκοπημένο, γιατί αν συνυπολογίσουμε τη γήρανση του πληθυσμού, το δημογραφικό πρόβλημα, την σημερινή ανεργία, τα χαμηλά έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων λόγω της κρίσης και της γενίκευσης της μερικής απασχόλησης, θα καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει συνταξιοδοτικό σύστημα χωρίς την κρατική επιχορήγηση.
Θα αναρωτηθεί κανείς και τι πρέπει να γίνει να αφήσουμε τους συνταξιούχους με συντάξεις Βουλγαρίας; Αφού πλήρωναν εισφορές Βουλγαρίας, έβγαιναν στη σύνταξη νωρίτερα και έπαιρναν σχεδόν συντάξεις Γερμανίας (δείτε τον πίνακα), για πόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση σε βάρος των νέων.
Φυσικά όσο οι συνταξιούχοι γίνονται η πολυπληθέστερη ηλικιακή ομάδα του πληθυσμού, τόσο το πολιτικό σύστημα θα στρουθοκαμηλίζει. Αν λοιπόν πρέπει να επικρίνουν για κάτι τον Πατέλη είναι ότι αυτό δεν το έχει καταλάβει. Γιατί, μπορεί ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού να είπε όσα είπε, αλλά το «νόμο Βρούτση» μάλλον δεν τον έχει διαβάσει.
Ε, λοιπόν ο πρόσφατος ασφαλιστικός νόμος Βρούτση άνοιξε «παράθυρο» για σύνταξη έως και 12 χρόνια νωρίτερα (!!!) για περισσότερες από 15.000 μητέρες. Δηλαδή η μάνα που έχει σήμερα έναν νταγκλαρά 26 ετών βγαίνει σήμερα νωρίτερα στη σύνταξη διότι ήταν μητέρα ανηλίκου πριν το 2012, έχοντας συμπληρώσει μέχρι τότε 25ετία ασφάλισης! Και όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε νόμο αυτής της χώρας υπάρχει μια ειδικότερη προνομιακή πρόβλεψη για τους εργαζομένους του στενού δημόσιου τομέα. Στο Δημόσιο λοιπόν η σύνταξη με ανήλικο τέκνο ισχύει και για τους δύο γονείς και εφαρμόζεται ακόμη και αν το τέκνο γεννήθηκε μετά το 2012, αρκεί οι γονείς να είχαν 25ετία ως το 2012!
Αν λοιπόν πρέπει για κάτι να ψέξουμε τον Πατέλη, είναι όχι για ρατσισμό, αλλά γιατί έχει την ψευδαίσθηση πως η κυβέρνηση που ψηφίζει νόμους σαν του Βρούτση, θα κάνει σε μεταγενέστερο χρόνο και προφανώς πιο κοντά στις εκλογές τα φιλελεύθερα που λέει αυτός…
