Του Δημήτρη Παπαδάκη
Και ξαφνικά εξανιστάμεθα με το Big – Brother, λες και είναι η πρώτη φορά που στην ελληνική τηλεόραση προβάλλονται τηλεσκουπίδια. Η υποκρισία είναι προφανής. Στην τηλεόραση, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, γίνεται προβολή των παθογενειών της εκάστοτε κοινωνίας.
Το ήθος και το ύφος ορισμένων παιχτών του Big – Brother δεν είναι εξωγήινο είναι ένα ήθος και ένα ύφος, που υπάρχει σε κάποια μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Θα αναρωτηθεί κανείς και είναι ανάγκη αυτό να προβάλλεται στην τηλεόραση; Η αλήθεια είναι ότι πουλάει και γι’ αυτό ακριβώς προβάλλεται. Εδώ όμως υπάρχει και η λύση του προβλήματος.
Γιατί, όταν το κανάλι προβάλλει κάτι, το προβάλλει επειδή υπάρχουν διαφημίσεις για να το χρηματοδοτήσουν. Πάει λοιπόν το κανάλι στη διαφημιστική εταιρεία και λέει : «έχω αυτό το πρόγραμμα, που το βλέπει ένα εκατομμύριο κόσμος». Ο διαφημιστής λέει στο διαφημιζόμενο ότι πρέπει να διαφημίσει το προϊόν του σε αυτό το πρόγραμμα, γιατί το βλέπουν δύο εκατομμύρια μάτια. Ο διαφημιζόμενος πείθεται τα σκάει και έτσι το πρόγραμμα υπάρχει. Αν η ηθική του προγράμματος ανταποκρίνονταν στην ηθική μόλις 50.000 ανθρώπων και όχι ενός εκατομμυρίου, το πρόγραμμα δεν θα έβρισκε διαφημίσεις και μοιραία κάποια στιγμή θα σταματούσε. Για όσους λοιπόν διαμαρτύρονται για τα τηλεσκουπίδια, θα πρέπει να ξέρουν ότι η λύση βρίσκεται στο κουμπί του τηλεκοντρόλ.
Υπάρχει όμως και αυτή η μερίδα των όσων αντιδρούν στα τηλεσκουπίδια, που λέει ότι πρέπει να παρέμβει το ΕΣΡ, να βάλλει πρόστιμο στο σταθμό ή ακόμη και να απαγορεύσει τη μετάδοση του προγράμματος. Δεν είναι λύση όμως αυτό. Το κράτος θα καθορίζει την ηθική μας, είναι δυνατόν; Αν είναι έτσι, να βρούμε και ένα σύγχρονο Πάγκαλο που θα μετράει το μήκος στις φούστες των γυναικών…. Το κράτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιβάλλει την όποια ηθική στους πολίτες. Οι κοινωνίες φτιάχνουν μόνες τους την ηθική τους.
Το παρήγορο πάντως είναι ότι μετά τον σάλο από την εξύμνηση του βιασμού στο Big-Brother, η μία μετά την άλλη οι διαφημιζόμενες εταιρείες έσπευσαν να αναγνωρίσουν το λάθος τους να συνεργαστούν με μια εκπομπή τέτοιου επιπέδου. Η εταιρεία Rigas Furniture έκανε την αρχή και το παράδειγμά της ακολούθησαν γρήγορα και άλλες εταιρείες. Η Candia και η Doctor Plant, με επίσημες τοποθετήσεις τους, δήλωσαν ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με το ριάλιτι. Προφανώς απεσύρθησαν, όταν είδαν να γιγαντώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το αίτημα για διακοπή του ριάλιτι και για να προλάβουν ακόμη και τυχόν μποϋκοτάζ των προϊόντων τους. Μάλιστα μια εξ’ αυτών των εταιρειών στην ανακοίνωσή της εκτός από τη καταδίκη του περιστατικού έσπευσε να πληροφορήσει το κοινό πως το management της είναι “γυναικοκρατούμενο”. Προφανώς έπρεπε με κάποιο τρόπο να βγάλει από πάνω της τη ρετσινιά και το συσχετισμό με μια ρητορική και μια συμπεριφορά, που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως σκεύη ηδονής.
Και κάπως έτσι προϊόντος του χρόνου ίσως φτάσουμε στο σημείο οι εταιρείες να προσέχουν που προβάλλουν τα προϊόντα του περισσότερο ίσως από το που βάζουν την υπογραφή τους. Αρκεί να υπάρχει πάντα σε πρώτο πλάνο, ο πολίτης που πατάει το κουμπί του τηλεκοντρόλ και δεν παραμένει παθητικός σε ό,τι του πλασάρουν.
