Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το φρικτό θέαμα του αποκεφαλισμού στα νεότερα χρόνια, η Δύση τον γνώρισε στα μέσα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν αποκεφάλιζαν σχεδόν όποιο δυτικό –κατά προτίμηση αμερικανό- έπεφτε στα χέρια τους. Ίσως τότε το αποτρόπαιο θέαμα σε εμάς τους Ευρωπαίους να φαίνονταν κάπως μακρινό, θεωρώντας ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν πρωτίστως αμερικανική υπόθεση. Τώρα όμως οι αποκεφαλισμοί έρχονται και στη γειτονιά μας…
Ο αποκεφαλισμός του 47χρονου καθηγητή Samuel Paty στο Παρίσι από έναν 18χρονο Τσετσένο προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση. Όμως δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει ο τόσο φρικιαστικός, ο τόσος αποτρόπαιος τρόπος δολοφονίας. Η βαρβαρότητα και η φρίκη είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στο Ισλάμ. Είτε με τον αποκεφαλισμό των απίστων, είτε με το λιθοβολισμό ενός ή μιας μοιχού, είτε με τις κλειτοριδεκτομές των νεαρών κοριτσιών. Αυτοί είναι τρόποι με τους οποίους ο πιστός υπερασπίζεται το θεό του και τηρεί τους νόμους του θεού του.
Δυστυχώς όλα αυτά η Ευρώπη και οι ελίτ της Ευρώπης δεν τα βλέπουν θεωρώντας πως αφορούν ένα μικρό μέρος, το φανατικό του ισλαμικού κόσμου. Έτσι οι πόρτες της Ευρώπης παραμένουν ανοικτές στους μετανάστες των ισλαμικών χωρών. Ο 18χρονος Τσετσένος που αποκεφάλισε το καθηγητή επειδή διδάσκοντας την ελευθερία της έκφρασης έδειξε στους μαθητές του τα σκίτσα του Μωάμεθ που το 2015 είχαν σταθεί η αφορμή για την δολοφονική επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo είναι η απόδειξη ότι οι νεαροί μουσουλμάνοι που ριζοσπαστικοποιούνται ακόμη περισσότερο από τους πατεράδες τους γίνονται όλο και περισσότεροι.
Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, που είπε ότι «ο αποκεφαλισμός του καθηγητή συνιστά κήρυξη πολέμου, που πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα», δεν είναι κάποιος ρατσιστής ή κάποιος ξενοφοβικός. Άνθρωπος της αριστερής διανόησης είναι και λέει αυτό που βλέπει. Μέσα από τη θρησκεία και το μεσαίωνα που κουβαλά το Ισλάμ η Ευρώπη γίνεται το θέατρο ενός πολέμου πολιτισμών. Δύο πολιτισμοί που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ο πολιτισμός της Ευρώπης, με την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, που έχει αφήσει πίσω του το μεσαίωνα του χριστιανισμού και ο πολιτισμός του Ισλάμ, του σκοταδισμού και της θεοκρατίας.
Πλέον η ισλαμική βαρβαρότητα και η ισλαμική τρομοκρατία είναι δίπλα μας. Μπορεί να είναι και στο διπλανό διαμέρισμα. Και το ερώτημα για τους Ευρωπαίους είναι αν θα περιμένουμε δύο ή τρεις αιώνες για να περάσει το Ισλάμ το μεσαίωνά του ρισκάροντας μερικές δεκάδες χιλιάδες αποκεφαλισμούς και διακινδυνεύοντας να υποχωρήσουμε από τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Στην Ευρώπη τον πολιτισμό της ανεκτικότητας καταφέραμε να το χτίσουμε με πολύ κόπο και με ποταμούς αίματος. Στο πολιτισμό της ανεκτικότητας λοιπόν έχουν θέση όσοι είναι ανεκτικοί. Μόνον! Όσοι δεν είναι ή φυλακίζονται όταν παραβιάζουν τους κοσμικούς νόμους της Ευρώπης ή απελαύνονται.
ΥΓ: Με αφορμή αυτό το αποτρόπαιο περιστατικό και τα μέτρα για την καταπολέμηση του ισλαμικού εξτρεμισμού, που εξήγγειλε ο Μακρόν, αξίζει να προσέξουμε την επίθεση που αμέσως μετά δέχθηκε ο Γάλλος Πρόεδρος από τον Ερντογάν, που συνεχίζεται να εμφανίζεται ως ο προστάτης των μουσουλμάνων. Ο Μακρόν μάχεται τον Ερντογάν σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτό δεν το έχουμε καταλάβει στην Ελλάδα… Ας το καταλάβουμε επιτέλους και ας σπεύσουμε για υπογράψουμε την συμφωνία αμυντικής συνδρομής που μας προσεφέρθη!
