Με ποιο «εθνικό θέμα» θα μπορούσαμε πάμε σε εκλογές;
Του Δημήτρη Παπαδάκη
Μαζί με τον ανασχηματισμό «φούντωσαν» για τα καλά τα σενάρια περί εκλογών! Όσοι επιχειρούν να «διαβάσουν» τι έχει στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμούν ότι ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης είναι για εκλογές από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο.
Φυσικά η κυβέρνηση απορρίπτει όλα αυτά τα σενάρια –ποια κυβέρνηση εξάλλου παραδέχθηκε ότι έχουν βάση;- ωστόσο, αν υποθέσουμε, ότι η κυβέρνηση έχει έναν εκλογικό σχεδιασμό στα σκαριά, τότε προκύπτει τουλάχιστον ένα βασικό ερώτημα: Με ποιο αιτιολογικό θα οδηγηθούμε σε πρόωρες κάλπες;
Ως γνωστόν, κάθε Κυβέρνηση διαθέτει συνταγματικά δύο επιλογές, είτε να παραιτηθεί και να τεθεί σε εφαρμογή η διαδικασία των άρθρων 38 παρ. 1 και 37 παρ. 2, 3 του Συντάγματος, είτε να ζητήσει την ανανέωση της λαϊκής εντολής για την αντιμετώπιση εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας (άρθρο 41 παρ. 2 του Συντάγματος). Την πρώτη περίπτωση φυσικά θα πρέπει να την αποκλείσουμε, αφού η παραίτηση της Κυβερνήσεως συνιστά ένα ηττοπαθές μήνυμα, αν μάλιστα κρίνουμε από το πρόσφατο παράδειγμα της κυβέρνησης Τσίπρα το 2019. Άρα το ερώτημα είναι με ποιο «εθνικό θέμα» θα πάμε σε εκλογές;
«Εθνικό θέμα» θα μπορούσε άραγε να είναι η πανδημία; Από τη στιγμή που η κυβέρνηση θα έχει διαχειριστεί την πανδημία επί περίπου ενάμισι χρόνο, ο κορονοϊός δεν μπορεί να είναι το «εθνικό θέμα», που θα ανοίξει το δρόμο για τις κάλπες. Εξάλλου, αυτό θα σηματοδοτούσε μια -μερική έστω- ομολογία αποτυχίας στη διαχείριση της πανδημίας. Θα μπορούσε, τότε, να θεωρηθεί «εθνικό θέμα» η οικονομική επίπτωση της πανδημίας; Ο Κ. Καραμανλής, σημειωτέον, το 2007 είχε πάει σε εκλογές επικαλούμενος την οικονομία ως «εθνικό θέμα» και την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008. Όμως τώρα η κυβέρνηση, υποτίθεται, ότι έχει κάνει επαρκή προετοιμασία μέσω της Επιτροπής Πισσαρίδη για να αξιοποιήσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε. Εξάλλου το σχέδιο αυτό έχει ήδη λάβει την έγκριση της Κομισιόν. Επιπλέον οι αξιολογήσεις της οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης είναι -τηρουμένων των αναλογίων- καλές, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας είναι κοντά στα ιστορικά χαμηλά, άρα δύσκολα «στέκεται» η οικονομία ως «εθνικό θέμα» για πρόωρες κάλπες.
Η τελευταία περίπτωση είναι αυτή του εθνικού θέματος με τη στενή έννοια του όρου. Δηλαδή τα ελληνοτουρκικά. Τις τελευταίες ημέρες άνοιξε ξανά ο ορίζοντας για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ των δύο χωρών. Βεβαίως, αν η Τουρκία επιμείνει να βάζει πολλά πράγματα στο τραπέζι (αποστρατικοποίηση νησιών κτλ) δύσκολα θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση που θα συνεχίζει να κάθεται σε αυτό. Από την άλλη όμως, βάσει της απόφασης της τελευταίας Συνόδου της Ε.Ε θα υπάρξει πολυμερής Διεθνής Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο. Και εκεί το μόνο θέμα σε εκκρεμότητα είναι οι διαφορές Ελλάδας και Κύπρου με την Τουρκία. Δηλαδή να αποκτήσουν άποψη και λόγο στο ζήτημα αυτό η Μάλτα, η Ιταλία και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη. Αυτός μάλιστα είναι και ένας λόγος που πληθαίνει τις φωνές, που λένε πως δεν θα πρέπει η Ελλάδα να συμμετάσχει μια τέτοια Διάσκεψη. Αν η κυβέρνηση πιεστεί από το διεθνή παράγοντα να πάει σε αυτή τη Διάσκεψη, ίσως οι αποφάσεις της να είναι τέτοιες που πρέπει μέσω εκλογών να τεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού. Από την άλλη όμως το ρίσκο είναι μεγάλο… Στην επέτειο των 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία μπορούν να στηθούν κάλπες για τα ελληνοτουρκικά; Ιδίως, αν υποχωρήσουμε από όσα μας δίνει το Διεθνές Δίκαιο;
Τούτων δοθέντων ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να βρει το «εθνικό θέμα» που θα οδηγήσει στις κάλπες. Βεβαίως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εξετάζει την ουσία του όποιου θέματος επικαλεστεί η κυβέρνηση, απλώς υπογράφει το διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής. Ο λαός όμως σίγουρα θα εξετάσει και το αιτιολογικό της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη. Πόσο μάλλον, όταν αγωνιά πρωτίστως για άλλα θέματα της καθημερινότητάς του. Αν ο Πρωθυπουργός δεν έχει βρει το «εθνικό θέμα», τότε μάλλον η ανάγνωση του εκλογικού ανασχηματισμού δεν έχει βάση.
