Του Δημήτρη Παπαδάκη
Όταν την περίοδο 2018-2019 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύονταν με τους Σκοπιανούς την επίλυση του ονοματολογικού, η σημαία των αντιδράσεων της Νέας Δημοκρατίας, ως αξιωματική αντιπολίτευση τότε, ήταν ότι η κυβέρνηση “δίνει το όνομα για να πάρει τις συντάξεις”. Δηλαδή ότι η κυβέρνηση δίνει το όνομα της Μακεδονίας, τη γλώσσα και την εθνικότητα στους Σκοπιανούς, για να κερδίσει από τις Βρυξέλλες (στην ουσία όμως από το Βερολίνο) τη μη μείωση των συντάξεων στο πλαίσιο της αξιολόγησης των Ευρωπαίων για την μνημονιακή και μεταμνημονιακή πορεία της χώρας κατά την τυπική της έξοδο από το μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018.
Πριν από ένα μήνα περίπου κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, ο Υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης χαρακτήρισε δυσανάλογα υψηλό το ποσό των 32 δισ. ευρώ που θα πάρει η χώρα από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν εξήγησε όμως για ποιο λόγο προέκυψε αυτό το δυσανάλογα υψηλό ποσό για την Ελλάδα… Για ποιο λόγο λοιπόν μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι τα 32 δισ; Μήπως γιατί είμαστε ομορφόπαιδα; Μήπως γιατί εμπνέουμε εμπιστοσύνη ως χώρα και οι άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Πολωνία, η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Ιρλανδία, η Σουηδία, η Τσεχία, η Φινλανδία είναι αφερέγγυες μπροστά στο δικό μας guaranty; Ή μήπως πήραμε δυσανάλογα περισσότερα χρήματα, προκειμένου να μην βάλουμε σε κίνδυνο τις ευρωτουρκικές σχέσεις, την τελωνειακή ένωση και την έκθεση κάποιων ευρωπαϊκών τραπεζών στην τουρκική οικονομία; Η ερώτηση αυτή δεν είναι ειρωνική, ούτε έχει κάποιο υπονοούμενο, είναι μία πραγματική ερώτηση και κάποια στιγμή πρέπει να μας απαντήσουν, αν πουλήσανε κάτι για να πάρουν τα 32 δισ. Αν πούλησαν κάτι, το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας στις επερχόμενες διερευνητικές επαφές μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ή αν πήραμε 32 δισεκατομμύρια, αυτό το δυσανάλογα μεγάλο ποσό σε σχέση με τους υπόλοιπους, προκειμένου για παράδειγμα να μην υπογράψουμε την συμφωνία αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία.
Το βέβαιο είναι πως κάτι δώσαμε για να πάρουμε 32 δισ. αυτό, το δυσανάλογα μεγαλύτερο ποσό σε σχέση με τους υπόλοιπους. Κάποια στιγμή λοιπόν πρέπει να μάθουμε τι δώσαμε. Ας ελπίσουμε να μην το μάθουμε με οδυνηρό τρόπο. Πάντως από ό,τι φαίνεται ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία, η Ελλάδα πάντα δίνει κάτι από τη σάρκα της, είτε είναι το όνομα της Μακεδονίας, είτε είναι η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στην στα 12 ναυτικά μίλια, είτε είναι μία συμφωνία με μία πυρηνική δύναμη και μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως η Γαλλία.
Δεν θα μπορούσε όμως να είναι και διαφορετικά. Δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε δώσει κάτι. Είμαστε η μόνη χώρα που όταν παραβιάζονται τα σύνορά της από εισβολείς, ο κανόνας είναι να μην εφαρμόζεται ο νόμος και η εξαίρεση είναι η εφαρμογή του. Έτσι έγινε για μια πενταετία με τους λαθρομετανάστες και τους οκτώ Τούρκου πραξικοπηματίες. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που το αδίκημα της κατασκοπείας στον ποινικό κώδικα είναι πλημμέλημα. Το είδαμε πρόσφατα με την περίπτωσή του μουσουλμάνου από τη Θράκη, που εργάζονταν ως μάγειρας στο πλοίο που εκτελούσε τη γραμμή Ρόδος – Καστελόριζο και συνελήφθη μαζί με μέλος του τουρκικού προξενείου στο στη Ρόδο για κατασκοπεία. Αυτό τα λέει όλα.
