Του Δημήτρη Παπαδάκη
Οπωσδήποτε η ατάκα του Νίκου βούτση για τον 35χρονο ημιπιτσιρίκα ήταν βούτυρο στο ψωμί των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για να αρχίσουν το σχετικό τρολάρισμα.
Όμως δεν θα πρέπει να μείνουμε καθόλου σε αυτό, γιατί το πιο προκλητικό από όσα είπε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής δεν είναι ο 35χρονος ημιπιτσιρικάς, αλλά το γεγονός ότι οι ημιπιτσιρικάδες δεν έλεγαν και δεν έκαναν τίποτα φοβερό και επιλήψιμο –πάντα κατά το Ν. Βούτση- απλώς έλεγαν ότι «η ζωή των κρατουμένων είναι σημαντική και μετράει….»
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ημιπιτσιρικάδες, οι οποίοι λένε ότι η ζωή των κρατουμένων μετράει, υπερασπιζόμενοι τα αιτήματα του απεργού πείνας και καταδικασμένου για 11 δολοφονίες Δημήτρη Κουφοντίνα. Όμως η ζωή των 11 ανθρώπων που εκτελέσθηκαν από το 45αρι της 17 Νοέμβρη για τους ημιπιτσιρικάδες δεν μετρούσε και τόσο. Λοιπόν αυτή η λογική των ημιπιτσιρικάδων, που κρίνουν ποιων η ζωή μετράει και ποιων, όχι δεν απέχει και πολύ από τη λογική της τρομοκρατίας.
Η μόνη διαφορά είναι ότι η τρομοκρατία κρατάει 45αρια και εκτελεί, ενώ οι πιτσιρικάδες και οι ημιπιτσιρικάδες, απλώς πετούν μερικά τρικάκια στο δρόμο και το πολύ-πολύ να σπάσουν κάποιο τζάμι (δεν χάλασε κι ο κόσμος). Ο «ιδεολογικός» πυρήνας και η σκέψη της τρομοκρατίας από τη μια και των ημιπιτσιρικάδων από την άλλη είναι ακριβώς η ίδια. Και δυστυχώς αυτή τη σκέψη τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν την καταδικάζουν, αντιθέτως την εκκολάπτουν, “θωπεύοντάς” την.
