Του Δημήτρη Παπαδάκη
Δεν είναι μόνο το προτεινόμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης του Πανεπιστημίου Πατρών και τα διαχρονικά ράβε – ξήλωνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που μας θυμίζει ότι μέσα από τις πολιτικές που εφάρμοσαν λίγο-πολύ όλες οι κυβερνήσεις φέρνοντας συχνά τον πολίτη προ εκπλήξεων και ανατροπών.
Αυτές τις μέρες οι σπουδαστές στις Επαγγελματικές Σχολές του ΟΑΕΔ βρίσκονται σε κινητοποιήσεις (στο Αγρίνιο πραγματοποιούν κατάληψη) αντιδρώντας στον πρόσφατο νόμο που μετατρέπει τα πτυχία τους σε βεβαιώσεις. Οι 8.000 μαθητές των ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, βρέθηκαν προ εκπλήξεως, καθώς μεσούσης της σχολικής χρονιάς και ενώ ήδη είχαν κάνει την εγγραφή τους και φοιτούσαν στις σχολές ΟΑΕΔ, είδαν το νομικό πλαίσιο των σπουδών τους να αλλάζει εν μία νυκτί. Οι μαθητές αυτοί, ενώ έκαναν εγγραφή με τον νόμο 3475/2006 σε ειδικότητες των ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, θα αποφοιτήσουν σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νόμου. Δηλαδή, ενώ ξεκίνησαν τις σπουδές τους γνωρίζοντας ότι θα πάρουν πτυχία με ενδοσχολικές εξετάσεις, με τις νέες διατάξεις θα κληθούν να πάρουν πτυχίο με πιστοποίηση από τον ΕΟΠΠΕΠ. Το πτυχίο τους δε, ενώ θα ήταν ισότιμο των ΕΠΑΛ, πλέον θα είναι ισότιμο των Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης. Ήταν τόσο δύσκολο άραγε να προβλεφθεί στο νέο νόμο ότι οι αλλαγές δεν θα ισχύσουν για όσους φοιτούν ήδη, αλλά για όσους θα επιλέξουν τις ΕΠΑΣ από τη νέα χρονιά και θα γνωρίζουν τα νέα δεδομένα; Άρα, θα έχουν και το δικαίωμα να επιλέξουν αν πράγματι θέλουν να φοιτήσουν σε αυτές τις Σχολές.
Το κράτος έρχεται ουσιαστικά να ανατρέψει τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Και αυτό είναι πολύ άσχημο, για να το θέσουμε ευγενικά. Το ίδιο συμβαίνει και με το θέμα του Πανεπιστημίου Πατρών, που επανήλθε στην επικαιρότητα με σχεδόν δραματικό τρόπο καθώς αρκετά Τμήματα θα αλλάξουν έδρα ή ακόμη και θα καταργηθούν δια της συγχωνεύσεως.
«Ασελγούν σε βάρος μας» είπε ο εκπρόσωπος των φοιτητών του καταργούμενου Τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου, με αφορμή το γεγονός ότι όχι μόνο το Τμήμα καταργήθηκε αναιτιολόγητα με πολιτική απόφαση, αλλά και επί μήνες παραμένει αναπάντητο το αίτημα που έχει κατατεθεί αρμοδίως από το Πανεπιστήμιο στο Υπουργείο για την επανίδρυση του.
Οι φοιτητές όμως ως υποψήφιοι φοιτητές στο μηχανογραφικό τους –το οποίο είναι μια μορφή σύμβασης με το Κράτος- επέλεξαν συγκεκριμένα Τμήματα και σε συγκεκριμένες πόλεις. Και αν το Τμήμα απλώς αλλάξει πόλη, «μικρό το κακό»… Αν όμως καταργηθεί και δη αναιτιολόγητα, όπως στην περίπτωση του ΔΠΠΝΤ, τότε ποιος θα δώσει πίσω τα χρόνια και τα χρήματα που δαπάνησαν στους φοιτητές που βρέθηκαν στο δεύτερο ή τρίτο έτος των σπουδών τους να τους «καταργούν»…;;; Κανονικά θα έπρεπε όλη αυτή η κατάσταση να εγείρει το δικαίωμα αποζημιώσεων… Αποζημιώσεις που δεν θα τις πληρώσει ο φορολογούμενος, αλλά όλοι αυτοί που στη βουλή ψηφίζουν με ευκολία την αδικαιολόγητη κατάργηση τμημάτων ή την αιφνίδια αλλαγή του θεσμικού πλαισίου μεσούσης της ακαδημαϊκής χρονιάς.
