Γράφει ο Απόστολος Λακασάς (από το kathimerini.gr)
Το σχέδιο του Πανεπιστημίου Πατρών για τη συγκέντρωση στην Πάτρα των τμημάτων που βρίσκονται σε Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία υπηρετεί τη λογική της ακαδημαϊκότητας, η οποία επιτυγχάνεται μέσω της συνύπαρξης φοιτητών από διάφορα επιστημονικά πεδία. Είναι άδικο για τους φοιτητές του Αγρινίου, της Αμαλιάδας, του Πύργου, του Μεσολογγίου να βρίσκονται αποκομμένοι από την Πάτρα και τα τεκταινόμενα του πανεπιστημιακού της «κάμπους». Πτυχίο από ΑΕΙ θα έχουν και από ΙΕΚ!
Αλλωστε, και η τάση των σπουδών είναι οι φοιτητές να «χτίζουν» το πτυχίο τους με μαθήματα από διάφορες επιστήμες και όχι μόνο από τη δική τους. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, το Τμήμα Μουσειολογίας στον Πύργο να είναι ξεκομμένο από τα Τμήματα Ιστορίας – Αρχαιολογίας ούτε και Πληροφορικής, όσο και αν οι διδάσκοντες στο τμήμα δηλώνουν στο πρόγραμμα σπουδών διαθεματικά μαθήματα. Η διαθεματικότητα δεν επιτυγχάνεται μόνο με συμπίλημα γνώσεων ατάκτως ερριμμένων.
Την ίδια στιγμή, μετέωρα είναι τα επιχειρήματα όσων δημάρχων και βουλευτών λένε πως το τμήμα συνδέεται με την τοπική οικονομία. Ελάχιστες είναι οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται στους πτυχιούχους περιφερειακών τμημάτων. Ενας βασικός λόγος γι’ αυτό είναι ότι στα νεότερα περιφερειακά τμήματα –ακριβώς επειδή οργανώθηκαν χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και με πρόθεση να διαφοροποιηθούν από το κέντρο– το αντικείμενο είναι εξειδικευμένο προσομοιάζοντας με μεταπτυχιακό.
Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις τμημάτων που πραγματικά συμβάλλουν στην τοπική κοινωνία, ωστόσο αυτά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το αντικείμενό τους είναι γενικό και αφορά βασικές επιστήμες που προσφέρονται στα κεντρικά ΑΕΙ.
Η χώρα διαθέτει ένα ή δύο πανεπιστημιακά τμήματα σε 23 πόλεις. Η εξακτίνωση αποφασίστηκε –ξεκίνησε πριν από τρεις δεκαετίες– με μικροκομματικά κριτήρια επειδή εξυπηρετούσε τις τοπικές οικονομίες, ενώ διευκόλυνε και τους νέους επιστήμονες να εισέλθουν σε κάποιο ΑΕΙ της περιφέρειας με ελπίδα τη «μετάθεσή» τους σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Το Παν. Πατρών είναι το πρώτο που μιλάει για συγκέντρωση και συγχωνεύσεις τμημάτων. Θα ακολουθήσουν και άλλα.
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θα έχει το δύσκολο έργο να απαντήσει με σοβαρότητα σε επιχειρήματα βουλευτών του τύπου «γιατί όχι η δική μου η πόλη, ενώ έχει η Τρίπολη, η Σητεία, η Ορεστιάδα, η Ιεράπετρα, το Κιλκίς…».
