Σαν σήμερα πριν εβδομήντα χρόνια το κράτος δολοφονεί, ημέρα Κυριακή τον Νίκο Μπελογιάννη. Αυτός είναι ο σωστός τίτλος, αυτή είναι η σωστή ερμηνεία. Μετέπειτα μπορούν να προστεθούν επιθετικοί προσδιορισμοί, είτε θετικοί είτε αρνητικοί, ανάλογα κιόλας που τοποθετείται πολιτικά ο καθένας, αλλά το γεγονός σαν γεγονός αυτό είναι.
Το επίσημο ελληνικό αστικό κράτος αποφάσισε την εν ψυχρώ δολοφονία του αγωνιστή (ωπ επιθετικός προσδιορισμός) Ν. Μπελογιάννη. Έτσι την Κυριακή 30 Μαρτίου 1952 και κατά παράβαση κάθε ηθικής δεοντολογίας, οι κρατούμενοι Μπελογιάννης, Καλούμενος, Μπάτσης και Αργυριάδης μεταφέρθηκαν νωρίς το πρωί στο στρατόπεδο στο Γουδή και εκτελέστηκαν δια τυφεκισμού. Ήταν τόσο μεγάλος ο φόβος των αντιδράσεων και για αυτό η εκτέλεση έγινε Κυριακή, πρακτική που δεν επιχείρησαν ούτε οι ναζί κατακτητές.
Ποιος ήταν όμως ο λόγος της σύλληψής του; Τον Δεκέμβριο του 1949 ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου (Παππά) , συνελήφθησαν και στις 19 Οκτωβρίου 1951 οδηγήθηκαν σε δίκη. Κατηγορήθηκαν για απόπειρα ανασυγκρότησης του ΚΚΕ, με βάση τον Α.Ν 509/1947, περί κατασκοπίας.
Στις 15 Νοεμβρίου 1951 ο πρόεδρος του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ανακοινώνει την ετυμηγορία, πλαισιωμένος από τους στρατοδίκες Γεώργιο Παπαδόπουλο (τον μετέπειτα δικτάτορα), Ν. Κομιάνο, Γ. Κοράκη, και Θ. Κυριακόπουλο. Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν μεταξύ των καταδικασθέντων σε θάνατο. Η απόφαση προκαλεί διεθνή κατακραυγή, ενώ στο εσωτερικό της χώρας το πολιτικό κλίμα φορτίζεται και πάλι επικίνδυνα.
Τα ιστορικά δεδομένα (βλ. εδώ) είναι αναμφισβήτητα και ο καθένας μπορεί μόνος του να τα ψάξει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εγώ θα κλείσω με τα λόγια του Ν. Μπελογιάννη κατά την «απολογία» του. Λόγια που αγγίζουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».
Γ.Κ
