Γιορτάσαμε φέτος τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας και ελευθερίας της πατρίδας μας. Βαρυσήμαντες λέξεις που της χρησιμοποιούμε αφελέστατα στους καθημερινούς μας διαλόγους, αλλά πόσο ελεύθεροι και ανεξάρτητοι είμαστε άραγε;
Πως γίνεται να ζούμε σε μια Δημοκρατία και να μην υπάρχει ικμάδα ελευθερίας; Πως γίνεται αυτό να έχει περάσει ως κάτι φυσιολογικό ή ακόμα καλύτερα ως αναπόφευκτη εξέλιξη; Η πανδημία προφανώς βοήθησε αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, και πριν δεν νιώθαμε ελεύθεροι.
Πως γίνεται να λέμε ότι έχουμε Δημοκρατία ενώ κουμάντο κάνει μια ισχνή μειοψηφία, η οποία ψηφίστηκε μεν από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος αλλά όχι κι από την πλειοψηφία του συνόλου του ελληνικού λαού; Γιατί άραγε δεχόμαστε να περάσει ένα νομοσχέδιο τόσο αντεργατικό όταν σύσσωμη η αντιπολίτευση έχει ενστάσεις. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η αντιπολίτευση είναι στρατευμένη, υπάρχουν φωνές και μέσα από τη ΝΔ που θεωρούν παράλογη και ουτοπική «τη συνεννόηση του εργαζομένου με τον εργοδότη» στην Ελλάδα του 2021.
Πως δεχόμαστε άραγε ως φυσιολογική κατάσταση την αδηφάγα τραπεζική μηχανή να πολτοποιεί την ποίηση και τον πολιτισμό όταν κατάσχει, όσα βιβλία βρέθηκαν στις αποθήκες των εκδόσεων Γαβριηλίδη, και τα πολτοποίησε αντί να παραχωρηθούν, έστω να πουληθούν αφού μόνος τους σκοπός είναι το κέρδος, σε βιβλιοπωλεία, δημοτικές βιβλιοθήκες κλπ;
Πως από τη μια μεριά γίνεται το κυβερνών κόμμα να χρωστάει 350 εκατομμύρια σε τράπεζες και την ίδια στιγμή το ίδιο κόμμα να αφήνει επίτηδες απροστάτευτους, ψηφίζοντας νομοσχέδια, τους φτωχοποιημένους πολίτες και την πρώτη τους κατοικία και να τους δίνει βορά στις ορέξεις των σαρκοφάγων funds;
Για ποια ελευθερία ακριβώς μιλάμε; Μήπως έχουμε καταπιεί αμάσητα αρκετά;
ΥΓ : Θεωρώ την ελληνική σημαία ένα πολύ κομψό σύμβολο και τιμώ το αίμα που έχυσαν για αυτή οι πρόγονοί μας. Αλλά αυτό η κιτς αισθητικής τεράστια σημαία που κοσμεί πλέον στο Δημαρχείο Αγρινίου δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Για τους εμπνευστές αυτής της κίνησης θα ζητούσα να ανοίξουν το λεξικό και να διαβάσουν τις έννοιες των λέξεων μαξιμαλισμός, μινιμαλισμός κομψότητα και διακριτικότητα. Τίποτα άλλο.
Γ.Κ.
