Του Δημήτρη Παπαδάκη
Ο Κωστής Χατζηδάκης επισκέφτηκε το υποκατάστημα του ΕΦΚΑ στην Αγία Παρασκευή και διαπίστωσε ότι έλειπαν 14 υπάλληλοι από τους 35.Το τι είναι είδηση, ας το κρίνει ο καθένας…. Είναι το γεγονός ότι έλειπε το 40% περίπου των υπαλλήλων την τελευταία εργάσιμη ημέρα πριν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ή μήπως είναι είδηση το γεγονός το η πλειοψηφία των υπαλλήλων ήταν κανονικά στις θέσεις τους.
Πως σχολίασε όμως την κατάσταση ο αρμόδιος υπουργός; «Σημείωσα άλλωστε σήμερα ότι από τους 35 υπαλλήλους του υποκαταστήματος ήταν εκεί 21, παρότι βεβαίως υπήρχαν ασθένειες και άδειες. Μπορεί όλα να ήταν τυπικά εντάξει, αλλά δεν σας κρύβω ότι θα περίμενα περισσότερους παρόντες» είπε χαρακτηριστικά μην αφήνοντας κανένα περιθώριο να παρερμηνεύσουμε αυτό το «ήταν τυπικά εντάξει» σε αντιδιαστολή με το «περίμενα περισσότερους παρόντες»… Ψεύτικες ασθένειες, για να γίνει το τριήμερο τετραήμερο…
Ο Κωστής Χατζηδάκης δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο να παρερμηνεύσουμε και την δική του απροθυμία να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Βεβαίως αν το μέτρο σύγκρισης είναι προηγούμενη συνήθεια των υπουργικών επισκέψεων σε δημόσιες υπηρεσίες, που είχαν πανηγυρικό χαρακτήρα και γίνονταν με τα τηλεοπτικά συνεργεία στημένα από το πρωί να περιμένουν την άφιξη του Υπουργού, τότε το γεγονός ότι ο Κωστής Χατζηδάκης κάνει επισκέψεις χωρίς καλεσμένα τα κανάλια και απροειδοποίητα, είναι κάτι θετικό.
Δεν αρκεί όμως καθόλου! Γιατί πρόσφατα ο Κωστής Χατζηδάκης θέσπισε στο εργασιακό νομοσχέδιο την ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία κατά τον Υπουργό θα είναι «εγγύηση για τα δικαιώματα του εργαζομένου, εγγύηση για το 8ωρο, για τις υπερωρίες κτλ». Μόνο που η ψηφιακή κάρτα εργασίας θα ισχύει μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί στο δημόσιο τομέα δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να καταστρατηγηθεί το ωράριο εργασίας. Δεν θα βρεθεί ούτε ένας προϊστάμενος που θα πει στον υπάλληλο «κάτσε ένα τέταρτο παραπίσω και μην αφήσεις αυτό τον φάκελο μισοτελειωμένο»… Και φυσικά δεν θα το πει κανένας υπάλληλος, γιατί δεν υπάρχει καμία επιβράβευση, αν διεκπεραιώσεις περισσότερους φακέλους μέσα σε μια μέρα.
Μόνο που στο δημόσιο ο εργοδότης δεν είναι ούτε ο προϊστάμενος, ούτε ο Υπουργός, είναι ο πολίτης που πληρώνει από τους φόρους του τους μισθούς όλων και περιμένει στωικά… να εξυπηρετηθεί.
Στο ιδιωτικό τομέα υπάρχουν καλά και κακά αφεντικά, υπάρχουν αφεντικά που προσπαθούν να βγάλουν περισσότερα στις πλάτες του εργαζόμενου, υπάρχουν όμως και αφεντικά που αντιμετωπίζουν τον υπάλληλο ως συνεργάτη, που τον αντιμετωπίζουν ως επένδυση, που τον βοηθούν, που ενίοτε τον κάνουν συμμέτοχο και στα κέρδη. Στο δημόσιο τομέα οι υφιστάμενοι (από τον υπάλληλο μέχρι τον πρόεδρο του Οργανισμού) περνούν ζωή χαρισάμενή με τα λεφτά του αφεντικού (πολίτης).
Αυτή η κατάσταση παραμένει. Η κυβέρνηση φιλοδοξεί για κάποιες αλλαγές. Εσχάτως συζητιέται το μπόνους παραγωγικότητας στο Δημόσιο. Μακάρι να προχωρήσει. Το μένει το Δημόσιο «ανέγγιχτο», δεν επιφέρει κανένα κέρδος, ούτε στον πολίτη, ούτε στη χώρα, ούτε σε αυτούς, τους λίγους, που πήραν στα σοβαρά τον όρκο τους ως δημόσιοι υπάλληλοι.
