Μπορεί να κουράζεται λίγο παραπάνω ο Γιώργος Παπαναστασίου με τις επιστολές του προς διάφορους Υπουργούς της Κυβέρνησης, αλλά αξίζει τον κόπο.
Πρώτα από όλα γιατί με αυτό τον τρόπο ικανοποιεί ειδικές επαγγελματικές κατηγορίες ψηφοφόρων, που θέλουν το αίτημά τους, ακόμη κι αν είναι εξωφρενικό, να το προβάλλει ο Δήμαρχος. Ψηφαλάκια είναι αυτά… Δεν ξεχνιέται εξάλλου εύκολα η επιστολή στον Υπουργό Περιβάλλοντος με το αίτημα για την άρση του lockdown για τους κυνηγούς…
Δεύτερον οι επιστολές ενός “κυβερνητικού” δημάρχου προς τα διάφορα Υπουργεία είναι σε ένα μικρό έστω βαθμό μια πράξη “αντιπολίτευσης”, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα αιτήματα δεν ικανοποιούνται και αναδεικνύεται έτσι η απόσταση της κυβέρνησης από τα αιτήματα της κοινωνίας. Τρίτον, είναι μια πράξη “εκδίκησης” του Δημάρχου Αγρινίου προς την Κυβέρνηση της ΝΔ για την ιστορία των πανεπιστημιακών Τμημάτων του Αγρινίου. Αλλά κυρίως είναι και μια πράξη “προσωπικής εκδίκησης” του Γ. Παπαναστασίου που βλέπει ότι ο σημιτικός Χρήστος Βερελής να έχει περισσότερες πιθανότητες από τον ίδιο να είναι υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ.
Εντωμεταξύ ο Γ. Παπαναστασίου φαίνεται ότι με τις επιστολές του έχει “λοκάρει” -για να χρησιμοποιήσουμε μια αεροπορική ορολογία- τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Tροφίμων Σπήλιο Λιβανό. Όχι φυσικά γιατί η περιοχή είναι αγροτική και υπάρχουν εξ’ ορισμού πολλά αιτήματα προς το Υπουργείο. Αλλά γιατί, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επανέφερε από την πολιτική λήθη τον παιδικό του φίλο από το Κολέγιο Αθηνών, πιθανότατα σήμερα ο Δήμαρχος Αγρινίου να βρίσκονταν στην θέση του. Όχι στο Υπουργείο, αλλά στα πολυπόθητα βουλευτικά έδρανα.
Για την ακαρπία της ελιάς Καλαμών και των εσπεριδοειδών ήταν οι πρώτες επιστολές του Γ. Παπαναστασίου στο Σπήλιο Λιβανό. Και επανήλθε για την ακαρπία στις επιτραπέζιες ελιές. Και ως φαίνεται θα έχει συνέχεια η ιστορία αυτή, αφού ακαρπία έχει και η κορωνέϊκη ελιά, ακαρπία έχουν και οι θρούμπες…
