Το να μεταχειρίζεται κανείς πλάγιες μεθόδους για να αποφύγει τις συνέπειες του νόμου δεν είναι κάτι καινούργιο. Ειδικά στην Ελλάδα. Υπό αυτή την έννοια οι «μαϊμουδιές» των ανεμβολίαστων υγειονομικών δεν προξενούν εντύπωση.
Αναμενόμενες ήταν σε κάποιο βαθμό. Εκείνο που προξενεί εντύπωση είναι η πεποίθησή τους πως στο τέλος θα αποφύγουν τις συνέπειες του νόμου. Και ακόμη περισσότερο προξενεί εντύπωση γενικότερα το γεγονός ότι τόσο οι συνδικαλιστές υγειονομικοί, που βάλλουν κατά της υποχρεωτικότητας, όσο και οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, δείχνουν να απορούν που δεν πειθόμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι από τις αντιδράσεις τους.
Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν όμως είναι ότι με τις αντιδράσεις τους γενικότερα η κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της προς τους υγειονομικούς. Γιατί πως θα εμπιστευτεί κάποιος ένα υγειονομικό να του κάνει μια ιατρική ή νοσηλευτική πράξη εφαρμόζοντας –υποτίθεται- τους κανόνες της επιστήμης, όταν ο ίδιος από την άλλη, αρνείται ένα από τα σημαντικότερα όπλα της επιστήμης, όπως είναι τα εμβόλια.
