Το Νοσοκομείο Αγρινίου είχε ανέκαθεν πολλές παθογένειες πέρα από τις γενικότερες παθογένειες του συστήματος υγείας, είχε και έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Δεν είναι τυχαίο πως η πλειονότητα των διοικητών που πέρασαν από το νοσοκομείο Αγρινίου τα τελευταία χρόνια ήταν αποτυχημένοι με εξαίρεση ίσως μία ή το πολύ δύο περιπτώσεις, που φυσικά δεν μπόρεσαν να επιλύσουν τις παθογένειες του νοσοκομείου, απλώς με τις ενέργειες τους μάλλον δεν πρόσθεσαν περισσότερα προβλήματα στο ταλαιπωρημένο νοσηλευτικό ίδρυμα.
Η ηλεκτρική καρέκλα όμως του διοικητή του νοσοκομείου Αγρινίου παραμένει συνάμα γλυκιά γιατί το νοσοκομείο Αγρινίου παρά τις παθογένειες του δεν παύει να είναι ένα από πολιτικής απόψεως μαγαζί γωνία… Για αυτό εξάλλου καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να απεμπολήσει το προνόμιο να διορίζει διοικητές στα νοσοκομεία της χώρας τους εκάστοτε παραγοντισκούς του κόμματος. Εξυπηρετήσεις, ρουσφέτια, λίστες χειρουργείων, που προφανώς παρακάμπτονται γιατί δεν δημοσιεύονται, είναι μόνο μερικά από τα πλεονεκτήματα της καρέκλας του διοικητή πού θα δώσει τη δυνατότητα σε όποιον καθίσει πάνω της να κάνει πολιτικό παιχνίδι, να δημιουργήσει εκλογική πελατεία και να αποκτήσει φυσικά και αρκετούς πολιτικούς συμμάχους. Για όσους λοιπόν έχουν φιλοδοξίες μιας πολιτικής καριέρας η καρέκλα του διοικητή του νοσοκομείου Αγρινίου μοιάζει με όαση για κάποιον που περπατά στη Σαχάρα χωρίς νερό.
Κι αν ου μη γένοιτο στη συνέχεια δεν προκύψει η επιθυμητή πολιτική καριέρα, τουλάχιστον θα έχει μείνει η αντιμισθία του διοικητή που είναι αρκετά μεγαλύτερη από την αντιμισθία του προέδρου ενός Νομικού προσώπου ή του αντιδημάρχου.
Στη παρούσα φάση βέβαια η ΝΔ έχει πληρότητα σε βουλευτές, οπότε δεν ενδιαφέρεται να χτίσει την πολιτική καριέρα κάποιων…