Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου εκλέχθηκε πρωθυπουργός το 2009 μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα του ελλείμματος και να αρχίσει μετά να περιοδεύει ανά την υφήλιο και να λέει ότι ηγείται μιας καταχρεωμένης και διεφθαρμένης χώρας, αυτό το πρώτο ανέμελο διάστημα, είχε εκτός από «το λεφτά υπάρχουν» πρώτο στην ατζέντα του το θέμα της πράσινης ανάπτυξης. Να γίνουμε Δανία του Νότου, έλεγε τότε ο ΓΑΠ. Δώδεκα χρόνια μετά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να μην έχει σύνθημά του τη Δανία του Νότου, αλλά μας επαναλαμβάνει διαρκώς τα ίδια περί πράσινης ανάπτυξης, περί «καθαρής» οικονομίας περί μείωσης των εκπομπών ρύπων και απανθρακοποίηση της οικονομίας.
Το τελευταίο διάστημα μάλιστα φαίνεται ότι το συγκεκριμένο ζήτημα απασχολεί εντονότατα τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε βαθμό που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι του έχει γίνει εμμονή, γιατί δεν είναι μόνο τα όσα είπε στη Γλασκώβη στην Διεθνή Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, είναι ότι ακόμα και όταν υπέγραφε τη συμφωνία για την ηλεκτρική διασύνδεση με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο πάλι μιλούσε για το ίδιο ακριβώς πράγμα, ότι δηλαδή η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας κόμβος πράσινης ενέργειας. Το ίδιο ακριβώς κάνει και τώρα που το ζήτημα της πανδημίας ήρθε ξανά να προβληματίσει έντονα για όλες του τις πτυχές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις προάλλες σηκώθηκε από την Αθήνα για να πάει στη Χάλκη και να κάνει βόλτα με ένα ηλεκτροκίνητο και με μηδενικούς ρύπους βεβαίως βεβαίως καΐκι. Η Ελλάδα δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ακολουθεί την παντελώς λανθασμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για γρήγορο «πρασίνισμα» της ενέργειας. Δεν περίμενε βεβαίως κανείς τίποτα διαφορετικό από την ελληνική ηγεσία που διαχρονικά αρέσκεται να δικαιολογεί τα κακώς κείμενα στις Βρυξέλλες.
Όμως πραγματικά προβληματίζει η εμμονή και η τρομακτική βιασύνη, με την οποία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση προωθούν τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Βεβαίως όλοι θέλουμε να προστατέψουμε το περιβάλλον. Βεβαίως και η Ελλάδα είναι αυτή που θα κάνει επενδύσεις στα φωτοβολταϊκά με τις τόσες μέρες ηλιοφάνειας που έχει το χρόνο και όχι η Φινλανδία και η Σουηδία. Όμως τη στιγμή που δεν υπάρχει απολύτως κανένα σχέδιο για τη μεταβατική κατάσταση και πλέον αυτό βγάζει μάτι με την τρέχουσα κρίση στο φυσικό αέριο, πραγματικά προβληματίζει το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει μία τόσο μεγάλη βιασύνη για το «πρασίνισμα» της ενέργειας λες και από τις αποφάσεις της κρίνεται το μέλλον του πλανήτη. Δυστυχώς ο πλανήτης δεν μπορεί να σωθεί ό,τι και να κάνει μία χώρα που αντιπροσωπεύει μόλις το 0,04% των ρύπων παγκοσμίως. Γινόμαστε συνεχώς οι χρήσιμοι ηλίθιοι για να συνεχίζουν οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί και μεγάλοι άλλοι παγκόσμιοι ρυπαντές να καίνε άνθρακα. Και βεβαίως γινόμαστε οι χρήσιμοι ηλίθιοι των Γερμανών από τους οποίους κατά βάση ψωνίζουμε την πράσινη τεχνολογία (φωτοβολταϊκά, αιολικά κτλ).
Είναι δεδομένο ότι η μακροπρόθεσμη κατεύθυνση στην ενέργεια θα πρέπει να είναι όντως αυτή. Όμως καθώς η Ελλάδα προέρχεται από μία μακρά οικονομική κρίση από την οποία δεν πρόλαβε ουσιαστικά ποτέ να σηκώσει κεφάλι, καθώς προέκυψε η πανδημία και οικονομικές τις επιπτώσεις, προκαλεί εντύπωση σε αυτή η εμμονική βιασύνη. Είπε λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι στην Ελλάδα θα σταματήσουν από το 2030 και μετά να διατίθενται αυτοκίνητα που να έχουν μηχανές εσωτερικής καύσης. Θα έχουμε μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα! Μόνο που δυστυχώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μας είπε με τι χρήματα θα αντικατασταθεί όλος ο στόλος των οχημάτων που κυκλοφορούν στη χώρα. Όταν το κόστος ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι πολύ μεγαλύτερο και όταν ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού στην Ελλάδα ουσιαστικά αγοράζει αυτοκίνητο μία φορά ή δύο φορές στη ζωή του (μετά από 20χρόνια δηλαδή), τότε είναι πραγματικά αδιανόητο να ακούγονται τέτοια πράγματα από το στόμα του Έλληνα πρωθυπουργού. Αυτή η εμμονική βιασύνη του Μητσοτάκη η Ελλάδα να σώσει το πλανήτη από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δεν μπορεί να είναι τυχαία…
