Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπρούσαλης
Εκπαιδευτικός – συγγραφέας
Επικεφαλής Κίνησης Φίλων Πελοποννησιακού Σιδηροδρόμου
Από τον περασμένο Δεκέμβρη έχει γίνει πολύς λόγος μετά το ακραίο καιρικό φαινόμενο στην Αιτωλοακαρνανία από το οποίο έγιναν σοβαρές ζημιές τόσο στην οδική γέφυρα του Ευήνου όσο και στην παράπλευρη ιστορική σιδηροδρομική γέφυρα του πλημμυρισμένου ποταμού αφού κατέρρευσαν δυο βάθρα της. Ειδικότερα για την αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γέφυρας υπήρξε πρόσφατη παρέμβαση προς τα αρμόδια κέντρα του Βαγγέλη Πυρπύλη, προέδρου του Ομίλου Φίλων σιδηροδρόμου ΒΔ Ελλάδας «Χαρίλαος Τρικούπης».
Εμείς ενώνουμε τη φωνή μας με τον Όμιλο Φίλων Σιδηροδρόμου ΒΔ Ελλάδας και ζητάμε να δρομολογηθεί η παράλληλη αποκατάσταση και των δυο γεφυρών. Είναι βέβαιο ότι έτσι το κόστος του έργου θα είναι χαμηλότερο.
Κι αν για τη σημασία της γρήγορης ανακατασκευής της οδικής γέφυρας συνηγορεί η άμεση και ζωτική συγκοινωνιακή χρηστικότητά της είναι ιδιαίτερα σημαντική και η αποκατάσταση της μνημειώδους
σιδηροδρομικής γέφυρας του 1890 και ως αποτυπώματος της βαριάς κληρονομιάς της εποχής του Μεσολογγίτη πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη στον αγώνα του για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της Ελλάδας. Κι αυτό πέρα και από την ξεχασμένη δυνατότητα επαναλειτουργίας και αξιοποίησης του ανακαινισμένου (1997 και 2002) τοπικού σιδηροδρόμου Κρυονέρι- Μεσολόγγι – Αγρίνιο, ως τοπικού προαστιακού ή τουριστικού σιδηροδρόμου.
Τα μνημειώδη έργα του πολιτισμού αυτής της χώρας συναποτελούν μέρος της ιστορίας της. Η αποκατάστασή τους πρέπει να γίνεται όμως και με σεβασμό στη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία τους. Να μη γίνονται ασύμβατες παραμορφώσεις και ακρωτηριασμοί μελών τους. Πολύ περισσότερο δεν θα έπρεπε να γίνουν κατεδαφίσεις εμβληματικών κτηρίων όπως έγιναν στο παρελθόν (Αγρίνιο) ή κατά την πρόσφατη ανακαίνιση της γραμμής σε άλλα σημεία. Γιατί αυτή η ασύδοτη εργολαβική πρακτική με ανοχή ασφαλώς υπευθύνων του ΟΣΕ δυστυχώς προξένησε ζημιές στην Πελοπόννησο κι αλλού.
Να μην παραπεμφθεί λοιπόν το ζήτημα της σιδηροδρομικής γέφυρας στις καλένδες. Να συντονιστεί ο ΟΣΕ με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Να υπερνικηθεί η χρονοβόρα παραλυτική γραφειοκρατία ή ακόμα και η ενδεχόμενη έλλειψη πολιτικής βούλησης. Να μη δημιουργηθούν προσχήματα και άλλοθι πίσω από τα τετελεσμένα της φυσικής καταστροφής, για να διευκολυνθεί η απραξία και η αποποίηση ευθυνών. Για να μην αποτελέσει η κατεστραμμένη γέφυρα μια ακόμα αιτία για να εγκαταλειφθεί οριστικά η επανενεργοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής στην Αιτωλοακαρνανία. Για να μην πέσει οριστικά στο βρόντο και το επενδεδυμένο κεφάλαιο 2 δισεκατομ. δραχμών (2002) λόγω της διαρκώς συντελούμενης επί 20 χρόνια καταστροφής στην ανακατασκευασμένη ιστορική γραμμή της περιοχής. Να αποτραπούν ακόμα πιθανές καταστροφικές αποφάσεις σιδηροδρομικών αποχαρακτηρισμών που πιθανόν κάποιοι ορέγονται όπως έγινε τελευταία στον Πλαταμώνα Πιερίας κτλ.
Να ενεργοποιηθούν λοιπόν κι άλλες συλλογικές δυνάμεις, επιστημονικοί φορείς και προσωπικότητες της περιοχής όπως έγινε αποτελεσματικά και στο παρελθόν συμβάλλοντας με παρεμβάσεις τους στη διάσωση εμβληματικών αρχιτεκτονημάτων. Να προβληθεί ισχυρή άμυνα σε ισοπεδωτικά παρακμιακά φαινόμενα.
Να αξιωθεί αποφασιστικά η σύντομη χρηματοδοτική ένταξη αποκατάστασης του και σιδηροδρομικού αρχιτεκτονήματος συνδυαστικά και παράλληλα με την αποκατάστασης της οδικής γέφυρας του Ευήνου.
