Γίνεται όπως γίνεται -με το στανιό και την τελευταία στιγμή- η προσφυγή στο ΣτΕ για τη μεταφορά του Ιστορικού – Αρχαιολογικού από το Αγρίνιο στην Πάτρα, αλλά έστω και έτσι θα έχουμε την ευκαιρία -υποθέτουμε- να ακούσουμε και ένα νομικό επιχείρημα κατά της αυτής μεταφοράς. Να ακούσουμε δηλαδή σε τι ακριβώς είναι παράνομο το Προεδρικό Διάταγμα;
Η Κυβέρνηση πρωτίστως αλλά και το Πανεπιστήμιο Πατρών επικαλούνται το νόμο 4485/2017 (άρθρο 5 παρ. 1-2) που λέει ότι με Προεδρικό Διάταγμα ιδρύονται, συγχωνεύονται, κατατέμνονται, μετονομάζονται και καταργούνται ΑΕΙ και μεταβάλλεται η έδρα τους, καθώς και ότι «για την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος της πρώτης παραγράφου απαιτείται σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου των οικείων ιδρυμάτων εκτός από την περίπτωση ίδρυσης νέου ΑΕΙ και γνώμη της ΑΔΙΠ» (σ.σ. σήμερα Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης).
Η σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου είναι σαφές ότι υπάρχει. Από εκεί και πέρα στο πνεύμα, αλλά και στο γράμμα του νόμου και στο συγκεκριμένο άρθρο για τις συγχωνεύσεις και μεταφορές Τμημάτων προβλέπεται ότι οι αλλαγές αυτές γίνονται όταν επιβάλλονται από τον δυσανάλογα μεγάλο ή μικρό ετήσιο αριθμό φοιτητών ή αποφοίτων ανά μέλος ΔΕΠ και όταν η λειτουργία μεμονωμένων ΑΕΙ, όχι μόνο δεν δικαιολογείται επιστημονικά, αλλά αντιθέτως δυσχεραίνει την έρευνα και τη διδασκαλία στα αντίστοιχα γνωστικά πεδία. Το “απομονωμένο” από τα υπόλοιπα Τμήματα της Σχολής Θεωρητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιστορικό – Αρχαιλογικό του Αγρινίου δεν είναι άραγε μια τέτοια περίπτωση;
