Ορθώς η Ελλάδα ως Κράτος και ως λαός δείχνει την αλληλεγγύη στους σεισμοπαθείς της Τουρκίας. Η Κυβέρνηση έδειξε καλά αντανακλαστικά και ορθώς έπραξε γιατί με αυτή την κίνηση ίσως κάποιοι στην Τουρκία καταλάβουν ότι το δηλητήριο που τους ποτίζει ο «μπαμπατζίμ» Ερντογάν σε βάρος της χώρας είναι πέρα ως πέρα φτιαγμένο με ψέματα.
Όμως γιατί θα καταφύγουμε ξανά στη «διπλωματία των σεισμών»; Ο σεισμός κατάπιε μήπως τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας; Μήπως επειδή έγινε ένας καταστροφικός σεισμός στα τουρκοσυριακά σύνορα, η Τουρκία τώρα αναγνωρίζει το δικαίωμα της Κρήτης να έχει ΑΟΖ;
Το μάθημά μας δεν το πήραμε από την «διπλωματία των σεισμών»; Μετά τους σεισμούς του ’99 ακολούθησε η συμφωνία του Ελσίνκι, όπου η Ελλάδα απέσυρε το βέτο στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Αλλά η Τουρκία απέδειξε πως ήθελε μόνο τα λεφτά της Ε.Ε. και μια ειδική σχέση μαζί της. Και στα ελληνοτουρκικά επανήλθε εμπλουτίζοντας το «τροπάριό» της….
Η Τουρκία δεν αλλάζει πολιτική, απλώς κάνει ελιγμούς και όταν η ίδια δεν αισθάνεται δυνατή, όπως τότε που είχε καταφύγει στο ΔΝΤ, «μαζεύεται» λιγάκι προσωρινά και επανέρχεται…
Σίγουρα με αφορμή το σεισμό ίσως ζήσουμε για ένα διάστημα –το πολύ ολίγων μηνών- με «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο. Την επόμενη φορά όμως που οι Τούρκοι θα κάνουν υπερπτήσεις πάνω από κάποιο ελληνικό νησί, τι θα πούμε; Είναι παράδοξο το γεγονός ότι δείχνουμε εμείς να είμαστε αυτοί που έχουμε περισσότερο ανάγκη τη «διπλωματία των σεισμών». Εξάλλου, σε πρώτη φάση, η Τουρκία αρνήθηκε τη βοήθεια της Κύπρου, δείχνοντας ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για το λαό της, το πραγματικό της πρόσωπο.
