Το ποιος βάζει τα λεφτά δεν έχει ακόμη απαντηθεί
«Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε τον επενδυτή, θα τον βρούμε όμως». Αυτή ήταν η απάντηση του Κ. Μητσοτάκη σχετικά με το λιμάνι του Πλατυγιαλιού στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην Πάτρα τον περασμένο Νοέμβριο. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι η φημολογία για την τουριστική επένδυση υπήρχε για περισσότερο από ένα χρόνο, ο Πρωθυπουργός είχε κάνει την εκτίμηση σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση λέγοντας πως ίσως για το Πλατυγιάλι να υπάρξει ενδιαφέρον στο πλαίσιο της επιστροφής των αλυσίδων παραγωγής από την Ασία προς την Ευρώπη.
Μόλις τρεις μήνες μετά, η φημολογούμενη εδώ και σχεδόν μια διετία επένδυση για μετατροπή του λιμανιού σε μαρίνα για mega yachts υποβάλλει αίτηση για υπαγωγή στο καθεστώς των στρατηγικών επενδύσεων.
Το παράδοξο με την συγκεκριμένη επένδυση που φαίνεται να είναι στα σκαριά είναι ότι ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί το επενδυτικό σχήμα. Το ποιος βάζει τα λεφτά δηλαδή. Και το ερώτημα αυτό επιτείνει το γεγονός ότι την αίτηση στο enterprise Greece την έκανε η νυν διαχειρίστρια εταιρεία του λιμανιού, η «Αστακός ΤΕΡΜΙΝΑΛ», εταιρία συμφερόντων των Alpha Bank και Πειραιώς, η οποία κάθε άλλο παρά στις τουριστικές επενδύσεις ειδικεύεται.
Και φυσικά το κείμενο που αναρτήθηκε στη διαβούλευση του Enterprise Greece ορθά σχολιάστηκε με επιφύλαξη από τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας. Το να είναι κανείς επιφυλακτικός δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θέλει επενδύσεις. Μια επένδυση στον τουριστικό τομέα και μάλιστα τέτοιου μεγέθους, θα ήταν πραγματικά μάνα εξ’ ουρανού, γιατί πράγματι θα αλλάξει το τοπίο ευρύτερα στην Αιτωλοακαρνανία.
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η αίτηση για υπαγωγή του project έρχεται σε προεκλογικό χρόνο και άμεσα σπεύδουν έστω και μεμονωμένες περιπτώσεις κυβερνητικών παραγόντων στην περιοχή να μιλήσουν, ωσάν να έχουμε μια επένδυση που είχε ήδη υλοποιηθεί, γεννά την επιφύλαξη πως ενδεχομένως να έχουμε απλώς μια προεκλογική φούσκα.
Όμως μια επένδυση μισού δισεκατομμυρίου και βάλε κάποια στιγμή θα ανακοινώνονταν με άλλη επισημότητα και όχι με μια διαβούλευση που πέρασε στα ψιλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι την προηγούμενη εβδομάδα που «έτρεχε» η διαβούλευση με το θέμα δεν ασχολήθηκε, με μια ίσως εξαίρεση, ούτε ο οικονομικός Τύπος σε κεντρικό επίπεδο.
Η υπαγωγή της επένδυσης στο καθεστώς των Στρατηγικών Επενδύσεων είναι πολύ πιθανό να στοχεύει απλώς στο να λειτουργήσει το δέλεαρ, έτσι ώστε να πειστούν οι Άραβες, προκειμένου να συμμετέχουν στο project που φαίνεται ότι προωθείται κυρίως από Έλληνες, στελέχη της A1 Yacht Trade και της Archirodon.
Επενδύσεις τέτοιους μεγέθους δεν έχουν μόνο κριτήρια βιωσιμότητας, άλλα και άλλα κριτήρια που βασίζονται σε παράγοντες γεωπολιτικών θεμάτων και την ευρύτερη συγκυρία. Για παράδειγμα οι επενδύσεις σε data centers στην Ελλάδα διεθνών τεχνολογικών-κολοσσών της Google, της Microsoft, της Amazon και της Cisco είναι δεδομένο ότι «κουμπώνουν» με συγκυρία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, που βρίσκονται στο ζενίθ τους.
Στην περίπτωση του Πλατυγιαλιού, αν μιλάμε για κεφάλαια από τα Εμιράτα και δη το κρατικό fund του Αμπού Ντάμπι Mubadala, οι αραβικές επενδύσεις στην Ελλάδα γενικότερα ευνοούνται από τη στιγμή που δύο χώρες έχουν υπογράψει μεταξύ τους αμοιβαία αμυντική συμφωνία. Από τότε όμως που ξέσπασε ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας οι σχέσεις των χωρών του Κόλπου με τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα -και όχι τόσο με την Ελλάδα- επιδεινώθηκαν. Αυτό σε συνδυασμό με το σκάνδαλο QatarGate έγιναν ανασταλτικός παράγοντας για αραβικές κινήσεις στην Ευρώπη γενικότερα. Ίσως να μην είναι τυχαίο που πρόσφατα ανακοινώθηκε συμφωνία για αντίστοιχο project (για μαρίνα mega yachts) με εμιρατινά κεφάλαια στο Δυρράχιο της Αλβανίας.
Μακάρι φυσικά η πραγματικότητα να διαλύσει αυτές τις επιφυλάξεις, ωστόσο σήμερα δεν υπάρχει κάτι που τέτοιο.
