Η προεκλογική περίοδος της παραπολιτικής
Αν σημάδεψε κάτι αυτή την προεκλογική περίοδο που ολοκληρώθηκε χθες είναι ο δυσανάλογα πολύς χρόνος που καταναλώθηκε στο δημόσιο διάλογο συζητώντας «τεχνικής υφής» θέματα και όχι τα προβλήματα και τις προκλήσεις του αύριο.
Και αυτό ήρθε ως φυσική συνέπεια της απλής αναλογικής, με την οποία γίνονται οι αυριανές εκλογές. Αναμενόμενο ήταν η κουβέντα να πάει στις πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες, ωστόσο η κουβέντα περιορίστηκε σε επίπεδο σχεδόν παραπολιτικής αντί να πάει στα κοινά και στις διαφορές μεταξύ των προγραμμάτων που ευαγγελίζονται τα κόμματα. Γιατί η πολιτική είναι πάνω από όλα το πως απαντάς στα προβλήματα και όχι στο πως θα σχηματιστεί μια κυβέρνησης.
Θέματα όπως το δημογραφικό, το ασφαλιστικό, η ενεργειακή ασφάλεια ακόμη κι αν θίχτηκαν αυτό έγινε ακροθιγώς.
Ο δεύτερος παράγοντας που συνετέλεσε στο να μην γίνει συζήτηση επί της ουσίας είναι ότι πολλές από τις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων κινούνται σε ένα πλαίσιο γενικολογίας. Γιατί όταν μιλάει κάποιος για γενναία αύξηση στον προϋπολογισμό της Υγείας, κάτι που μας βρίσκει όλους σύμφωνους, δεν μας αποσαφηνίζει ποια αύξηση θεωρεί γενναία;
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενικολογίας των προεκλογικών δεσμεύσεων το βλέπουμε κάθε φορά που κάποιο κομματικό στέλεχος τολμά να μιλήσει κάπως πιο συγκεκριμένα προκαλούνται αντιδράσεις και ποικίλα σχόλια. Με 5.000 ευρώ ατομικό εισόδημα κάποιος θεωρείται… μεσαία τάξη. Αυτό ειπώθηκε (από τη Θ. Φωτίου του ΣΥΡΙΖΑ) λίγο ώρες πριν ολοκληρωθεί η προεκλογική περίοδος και αναμενόμενα προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
Κάπως έτσι αυτή η προεκλογική περίοδος ίσως ήταν με διαφορά η πιο ανούσια και σίγουρα πέρασε κάτω από τον πήχη των προσδοκιών σε σχέση με τα πολλά «ανοικτά» θέματα που υπάρχουν.
