Ο Παναιτωλικός έβαλε μόνος του δύσκολα στον εαυτό του, πλέον κινδυνεύει άμεσα και ναι μεν δεν έχει κριθεί κάτι πρέπει ωστόσο άμεσα να βρει λύσεις και απαντήσεις.
Με την πλάτη στον τοίχο ή έστω σε αντίστοιχη κατάσταση βρίσκεται πλέον ο Παναιτωλικός, μετά και τη χθεσινή (5/11) ήττα (1-0) που γνώρισε από τον Αστέρα Τρίπολης στο Αγρίνιο.
Τα «καναρίνια» παραμένουν καθηλωμένα στην ουρά, ακολουθούν δύο πάρα πολύ δύσκολα παιχνίδια σε Τούμπα, Φάληρο και πάνω από το Αγρίνιο αρχίζει να πλανάται το φάσμα του υποβιβασμού. Βρίσκονται όμως στην «Ωρα Μηδέν»; Φυσικά και όχι, αφού απομένουν 23 ματς, η συντριπτική πλειοψηφία εκ των οποίων θα είναι με ομάδες που όπως και εκείνα θα συμμετάσχουν στα play-outs, άρα υπάρχουν «ζωντανοί» 69 βαθμοί (23×3).
Μπροστά τους διανύεται ένας αρκετά μακρύς, αλλά συνάμα και δύσβατος δρόμος. Βέβαια και κακά τα ψέμματα εκπέμπουν «SOS», αλλά το κυρίαρχο ζητούμενο είναι να ακούσουν οι ίδιοι το «μήνυμα» που στέλνεται προς πάσα κατεύθυνση.
Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ, μετά και την συμπλήρωση της 10ης αγωνιστικής; Ας δούμε επιγραμματικά 5 λόγους.
1) Ανασταλτική λειτουργία. Προσοχή, όχι αμυντική αποκλειστικά, αλλά η εν γένει όλης της ομάδας. Οταν κατά μέσο όρο κάποια δέχεται σχεδόν 2 γκολ σε κάθε παιχνίδι της (1,8 για την ακρίβεια, 18/10), τότε τα πράγματα γίνονται αυτόματα πολύ δύσκολα για εκείνη. Εκτός φυσικά αν σημειώνει 3 και 4, κάτι που δεν συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.
2) Ελλειψη καθαρού μυαλού. Πλέον σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, αλλά αυτό που συμβαίνει φέτος με τα «καναρίνια» δεν έχει προηγούμενο. Στα περισσότερα παιχνίδια τους δέχθηκαν γκολ στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία του αντιπάλου τους ή έστω στην «παρθενική» φορά που βρήκε με καλές προϋποθέσεις εστία, δηλαδή on target τελική! Χθες, στη Λαμία και με τον Παναθηναϊκό παρατηρήθηκε το αρχικό εύρημα (γκολ στο 8′, στο 7′ και στο 12′ αντίστοιχα), με Πανσερραϊκό, ΟΦΗ, Ατρόμητο το δεύτερο. Δηλαδή 6/10.
3) Επιθετική δυστοκία. Μετά από 976′ (μαζί με τις καθυστερήσεις) δράσης, ο Παναιτωλικός βρήκε δίχτυα μόνο έξι φορές. Δηλαδή μία κάθε 162′ και κάτι, επίδοση απογοητευτική. Και να ήταν πως δεν δημιουργεί φάσεις, να λέγαμε ok υπάρχει σχετικό θέμα. Αλλά βγάζει, όμως για κάποιον λόγο δεν τις εκμεταλλεύεται, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και όσες χαρακτηρίζουμε ως… άχαστα.
4) Ισως το 2. και 3. να οφείλεται (και) στο άγχος. Δεκτών. Αλλά όποιος παίζει μπάλα και δη σε υψηλό επίπεδο γνωρίζει από πίεση και στα αποδυτήρια των «κυανοκίτρινων» υπάρχουν παίκτες που έχουν… φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Αρα δεν υπάρχει απειρία, κάθε άλλο. Αλλωστε για να είμαστε ειλικρινείς, οι ίδιοι έβαλαν πλέον δύσκολα στον εαυτό τους.
5) Γκίνια. Στην μπάλα χρειάζεται και τύχη και αυτή τη στιγμή στο Αγρίνιο την βρίσκουν απέναντί τους. Για παράδειγμα στο ματς με τους Αρκάδες δέχθηκαν γκολ από ουσιαστικά κόντρα και λίγο αργότερα σε μία αντίστοιχη δική τους φάση (με τον πορτιέρε να έχει φόρα προς την άλλη γωνία όπως δηλαδή συνέβη και με τον Καπίνο στο 0-1 του Μιριτέλο), η μπάλα πέρασε «ξυστά» άουτ.
Καλά (τι καλά δηλαδή, τρόπος του λέγειν) όλα τα παραπάνω, αλλά στο ερώτημα αν υπάρχουν λύσεις τι απάντηση μπορεί να δοθεί; Εδώ βρίσκεται το «ζουμί». Αν δεν προκύπτει κάποια, τότε από το Emileon ας μην ο παλέψουν, δεν υπάρχει λόγος. Ωστόσο υπάρχει και όχι για… να έχουμε να λέμε. Χειροπιαστή (ες).
1) Πολλοί παίκτες που λογίζονται ως κομβικοί (π.χ. Οικονόμου, Καρέλης, Μπακάκης ακόμη και ο Σενγκέλια), που μέχρι μέχρι στιγμής έπαιξαν λίγο λόγω διάφορων προβλημάτων που αντιμετώπισαν, επανέρχονται σταδιακά και μπήκαν ή θα μπουν άμεσα εκ νέου στη αγωνιστική «εξίσωση» του club.
2) Αυτή τη στιγμή σε απόσταση τριών βαθμών και από την 9η ως την 14η θέση «στριμώχνονται» έξι ομάδες. Θα πείτε και εύλογα πως αν ο Παναιτωλικός χάσει από ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό στα παιχνίδια που ακολουθούν θα ανοίξει η ψαλίδα. Σωστά. Αλλά αυτό το «ταμείο» καλό θα είναι να γίνει στο φινάλε του πρώτου γύρου, όπου και απομένουν τρεις στροφές.
3) Η ψυχολογία δεν βρίσκεται στα τάρταρα. Εξω από το Emileon υπάρχει απογοήτευση και εύλογα, αλλά στα ενδότερά του και σε όλες τις βαθμίδες παρατηρείται πίστη πως «γυρίζει το χαρτί». Οχι για να το λέμε απλά, αλλά ως fact . Με τον Γιάννη Πετράκη γίνονται βήματα μπροστά και στο εσωτερικό του club δεν έχει έρθει η καταστροφή. Αλλωστε στο Αγρίνιο είναι «μπαρουτοκαπνισμένοι» σε ανάλογες δύσκολες καταστάσεις.
4) Νοέμβριο μήνα καμία ομάδα δεν πήρε πρωτάθλημα, έπεσε ή έστω εκπλήρωσε τους στόχους της. Ουδεμία, ακόμη και την Μεικτή Κόσμου να βάζεις στο γήπεδο.
5) Στην μπάλα κάποια πράγματα είναι… δανεικά. Οτι σου στερεί, στο δίνει πίσω. Αρα η τύχη δεν θα βρίσκεται εσαεί απέναντί του, κάποια στιγμή θα κάνει και σε εκείνον το.. χατίρι. Είτε αυτό λέγεται «κούφια» γκολ ή έστω να βάζει τα αυτονόητα. Εννοείται πως δεν μπορείς να στηρίζεσαι μόνο σε αυτή, αλλά είπαμε χρειάζεται.
Το συμπέρασμα τώρα, για να καταλήξουμε και κάπου.
Ο Παναιτωλικός βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά διαθέτει το απαραίτητο έμψυχο δυναμικό και όλα τα «τριγύρω» συστατικά για να επιστρέψει στην κανονικότητα. Θα πείτε αυτό λέγεται κοντά δύο μήνες τώρα; Οντως. Αφού όμως ισχύει, δεν μπορεί να το παραγνωρίσει κάποιος.
Το αν θα συμβεί ή όχι, είναι άλλη κουβέντα. Τα «καναρίνια» που έβαλαν δύσκολα στους εαυτούς τους και τους αδικούν, είναι τα μόνα… αρμόδια να αντιστρέψουν το κλίμα και τα δεδομένα. Είπαμε, αν δεν μπορούσαν αυτή η κουβέντα, έστω και έμμεση, δεν θα γίνονταν τώρα εδώ.
Αρα στην «Ωρα Μηδέν» δεν βρίσκονται. Το αν θα έρθει έγκεινται αποκλειστικά και μόνο στους ίδιους.
πηγή : gazzetta.gr
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο Google News
