Η αποχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη από το ΣΥΡΙΖΑ ενεργοποίησε μια σειρά από σενάρια για πιθανή επιστροφή στην Κουμουνδούρου όσων είχαν αποχωρήσει πριν από αυτόν και εξαιτίας αυτού. Με πρώτα απ’ όλα, ασφαλώς, τα στελέχη που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα καθώς οι της Νέας Αριστεράς δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να επιστρέψουν στο ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι εκεί τα κουμάντα ακόμη τα κάνει ο Τσίπρας μέσω του Νίκου Παππά.
Το πρόβλημα όμως του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να επιστρέψουν παλιά του στελέχη, αλλά να μας δηλώσει τι σόι Αριστερά είναι. Καθώς μετά τις αλλεπάλληλες διασπάσεις, σήμερα στον ευρύτερο αριστερό χώρο υπάρχουν επιλογές είναι πιο ξεκάθαρες απ’ ό,τι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάποιος θέλει την αντισυστημική Αριστερά θα πάει στην Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αν θέλει μια πιο διεθνιστική εκδοχή της Αριστεράς θα πάει στο Μέρα25 του Γιάννη με το ένα «ν», ενώ αν θέλει μια πιο «καθαρή» και «ορθόδοξη» εκδοχή της Αριστεράς θα πάει στη Νέα Αριστερά. Πλέον υπάρχει και η εκδοχή «μπαλαντέρ» της Αριστεράς με το Στέφανο Κασσελάκη και τους λοιπούς πασοκογενείς και κάποια ορφανά της καραμανλικής Δεξιάς, που είναι έτοιμος να συγκυβερνήσει με τους πάντες. Ο (εναπομείναν) ΣΥΡΙΖΑ όμως τι ακριβώς εκδοχή της Αριστεράς είναι; Κανείς δεν ξέρει… Πρέπει λοιπόν πρώτα απ’ όλα να συγκεκριμενοποιήσει την ταυτότητά του ο ΣΥΡΙΖΑ.