- Μέσα από την έρευνα της Ε.Σ.Α.μεΑ. στη Δυτική Ελλάδα αναδείχθηκε περισσότερο η καθυστέρηση στις αναγκαίες θεραπείες, λόγω των μεγάλων λιστών αναμονής
- Πανελλαδικά το 78% των ΑμεΑ κόβει τις βασικές ανάγκες διαβίωσης για να καλύψει ανάγκες της υγείας του
«Τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας όπως εγώ, χρειάζονται συχνά εξέταση με μαγνητικό τομογράφο. Για ακριβή διάγνωση, πρέπει οι εικόνες να έχουν την καλύτερη δυνατή ανάλυση. Αυτό δε συμβαίνει με τους τομογράφους που υπάρχουν σε δημόσιες δομές. Επίσης, δεν υπάρχει κάποιος τομογράφος σε δημόσια δομή στην περιοχή μου. Τέλος, το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι εγώ προσωπικά πρέπει να έχω απεικόνιση το τελευταίο διάστημα (εντός ενός μήνα) πριν λάβω την αγωγή μου. Αν κλείσω κάποιο ραντεβού για μαγνητική σε δημόσια δομή, υπάρχει μια τεράστια λίστα αναμονής όπου μπορεί κάποιος να εξυπηρετηθεί μέχρι και τρεις μήνες αργότερα». [Γυναίκα, σκλήρυνση κατά πλάκας, Δυτική Ελλάδα]
Αυτή είναι μια από τις χαρακτηριστικές μαρτυρίες που καταγράφηκαν στο πλαίσιο της πρώτης πανελλαδικής έρευνας, σχετικά με την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες/σπάνιες παθήσεις στην υγεία.
Η έρευνα παρουσιάστηκε προ ημερών από την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Στόχος της έρευνας είναι τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της να αποτελέσουν το συλλογικό εργαλείο για τον σχεδιασμό πολιτικών και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ.
Μαρτυρίες σαν κι αυτή είναι χαρακτηριστική καθώς αναδεικνύει προβλήματα στο δημόσιο σύστημα υγείας, που φυσικά δεν αφορούν μόνο τα άτομα με αναπηρίες, αλλά το σύνολο του πληθυσμού. Ας θυμηθούμε μόνο επί πόσο χρόνια μιλούσαμε στο Αγρίνιο για τον ανενεργό μαγνητικό τομογράφο…
– «Σε πολλά ιδιωτικά ιατρεία και εργαστήρια που είναι σε όροφο δεν υπάρχουν ασανσέρ ή τα ασανσέρ δεν χωράνε το αναπηρικό αμαξίδιο» [Άνδρας, νοητική αναπηρία, Δυτική Ελλάδα]
– «Ως ανασφάλιστη ποτέ δεν εξετάζομαι την περίοδο που χρειάζεται εκτός εάν έχω χρήματα να πληρώσω ιδιώτη γιατρό καθώς με δυσκολεύει πολύ και η συμμετοχή στα ψυχιατρικά φάρμακα μου που αντιμετωπίζω ως συνυπάρχουσα πάθηση» [Γυναίκα, σπάνια πάθηση και ψυχική αναπηρία, Δυτική Ελλάδα]
– Λόγω της χρόνιας πάθησης που αντιμετωπίζω, πολύ σημαντική είναι η διατήρηση από εμένα ή από κάποιο μέλος του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος μου, του πλήρους και αναλυτικού ιατρικού ιστορικού μου. Αυτή τη στιγμή το αρχείο αυτό το διατηρώ με δική μου εργασία, χρόνο κ.λπ. σε δικό μου ψηφιακό μέσο. Η ηλεκτρονική εφαρμογή της συνταγογράφισης ενώ έχει π.χ. πεδίο για την προσθήκη των αποτελεσμάτων των εξετάσεων (που πλέον τα λαμβάνω σε e-mail από τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα), θα πρέπει εγώ η ίδια να τα «ανεβάζω» και δεν το κάνουν ως υποχρέωση τα κέντρα αυτά. Θα έπρεπε να είναι υποχρεωμένα να το κάνουν οι ίδιοι. Επίσης με ευθύνη του προσωπικού ιατρού θα έπρεπε να διατηρείται και να ενημερώνεται ο ιατρικός μου φάκελος όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες ώστε να μην χρειάζεται εγώ ή άλλοι πιο ηλικιωμένοι χρόνια ασθενείς που δεν θυμούνται τι φάρμακα παίρνουν ή από τι ακριβώς πάσχουν, τι εξετάσεις έχουν κάνει κλπ. Η συμβολή της προσωπικού ιατρού μου (από ΤΟΜΥ) ήταν και είναι ανύπαρκτη αφού ούτε σε προγραμματισμένο 1ο ραντεβού που είχαμε στο ΤΟΜΥ δεν εμφανίστηκε !!! (έλειπε αδικαιολόγητα) ώστε να πάρει το ιστορικό μου. Από τότε δεν ξαναπήγα να την επισκεφτώ. [Γυναίκα, σπάνια πάθηση, Δυτική Ελλάδα]
Αυτές είναι μερικές ακόμη ενδεικτικές μαρτυρίες που με γλαφυρό τρόπο αναδεικνύουν το «Γολγοθά», που βιώνουν τα ΑμεΑ στην Ελλάδα.Το βασικότερο ίσως στοιχείο, που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι το 78% των ερωτηθέντων ατόμων με αναπηρία, χρόνια/ σπάνια πάθηση έχει μειώσει δαπάνες για την κάλυψη των βασικών αναγκών διαβίωσης, όπως δαπάνες για τρόφιμα ή ρούχα, ώστε να καλύψει τις ανελαστικές ανάγκες υγείας του. Ενώ ειδικότερα στη Δυτική Ελλάδα, μέσα από την έρευνα αναδείχθηκε κυρίως το ζήτημα της μεγάλης λίστας αναμονής για αναγκαίες θεραπείες, καθώς και ζητήματα προσβασιμότητας των δημόσιων δομών υγείας και ιδιωτικών ιατρείων.
Μερικά από τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας:
• Το 31% των ατόμων με αναπηρία/χρόνια/σπάνια πάθηση αντιμετώπισαν μεγάλη δυσκολία να λάβουν τις υπηρεσίες υγείας που χρειάστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.
• Σημαντικό τμήμα των ατόμων με αναπηρία/χρόνια/σπάνια πάθηση αναφέρουν ότι στερήθηκαν τουλάχιστον μία φορά φάρμακα ή άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα (34%), υπηρεσίες αποκατάστασης (33%) και υπηρεσίες ψυχικής υγείας (30%).
• Το 43% των ατόμων με αναπηρία/χρόνια/σπάνια πάθηση βρέθηκε να στερείται αναγκαίας οδοντιατρικής φροντίδας, το 40% χρειάστηκε διαγνωστικές εξετάσεις που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει και το 39,5% δεν είχε πρόσβαση τουλάχιστον μία φορά σε αναγκαία ιατρική εξέταση ή θεραπεία κατά τα τελευταία δύο χρόνια.
• Δημόσιες δομές υγείας: Μόλις 3 στους 10 ερωτηθέντες χαρακτηρίζουν ως καλό ή πολύ καλό το επίπεδο προσβασιμότητας, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά αρνητικών κρίσεων για το επίπεδο προσβασιμότητας των δημόσιων νοσοκομείων καταγράφηκαν από τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση, σπάνιες παθήσεις, νευρολογικά νοσήματα, ρευματικά νοσήματα, τύφλωση, νευρομυϊκές παθήσεις και κινητική αναπηρία.
• Νοσοκομειακή περίθαλψη: Η μέση τιμή αξιολόγησης για το σύνολο των παραμέτρων της νοσοκομειακής περίθαλψης που αξιολογήθηκαν που είναι το 4,7/10. Ο θετικότερος βαθμός ικανοποίησης εκφράστηκε για την παράμετρο που αφορά την αντιμετώπιση από το προσωπικό, με τρόπο που να σέβεται την αξιοπρέπεια, την ατομικότητα και την ιδιωτικότητα των νοσηλευόμενων, με μέση βαθμολογία 6,34/10.
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο GoogleNews και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία στο ΑγρίνιοCulture.gr
