Στην αφετηρία του νέου έτους υπάρχουν για τον Παναιτωλικό τρία ζητούμενα, που αφορούν όλους τους τομείς και εφόσον επιτευχθούν η ομάδα θα κάνει περαιτέρω βήματα μπροστά.
Νέος χρόνος «τρέχει» εδώ και μερικές ώρες από σήμερα (1/1) και η αυγή του 2025 βρίσκει τον Παναιτωλικό σε ένα status quo που του «επιτρέπει» να αισιοδοξεί για ακόμη καλύτερες ημέρες.
Οχι μόνο επειδή φιγουράρει 6ος και σε απόσταση ασφαλείας από την επικίνδυνη ζώνη κάτι που αποτρέπει τη δαμόκλειο σπάθη του υποβιβασμού να αιωρείται πάνω από το Αγρίνιο, αλλά γιατί το 2024 που μας αποχαιρέτησε πριν από λίγο «έγραψε» μία ωραία, σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ιστορία στα τεφτέρια του εγχώριου football.
Αν θυμάστε η περασμένη Πρωτοχρονιά τον βρήκε με την πλάτη στον τοίχο και στην ισοβαθμία πάνω από την 13η θέση, αλλά πλέον δεν απειλείται με αντίστοιχα καρδιοχτύπια κάτι που του προσφέρει ηρεμία και «καθαρό μυαλό» ώστε να σχεδιάσει το μέλλον.
Στην προκειμένη περίπτωση οδηγούμαστε σε ένα συμπέρασμα που ίσως να είναι και ένα «κλικ» αντι-εμπορικό ελέω των ημερών, που εύλογα φέρνει σε πρώτο πλάνο τα εκάστοτε μεταγραφικά.
Ωστόσο το ρεπορτάζ για τα «καναρίνια» είναι ξεκάθαρο και καταγεγραμμένο εδώ και πολύ καιρό, αφού επί του παρόντος υπάρχει μόνο το «ερωτηματικό» που ακούει στο όνομα του Σεμπάστιαν Λομόνακο.
Οι πιθανότητες παραμονής του Αργεντινού φορ του οποίου ο δανεισμός από τη Γοδόι Κρουζ έληξε χθες είναι αρκετές, το ζήτημα κλίνει προς το «ναι» σε ότι αφορά νέο deal μέχρι το φινάλε της σεζόν και από εκεί και πέρα στο club θα ασχοληθούν με κάποια άλλη περίπτωση μόνο εάν προκύψει κάτι εξαιρετικό ή υπάρξει πώληση κάποιου βασικού τους παίκτη.
Ετσι έχουν τα δεδομένα και δεν προκύπτει ότι έχουν διαφοροποιηθεί.Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί γράφουμε αυτές τις αράδες και ποια τελικά είναι τα «θέλω», «πρέπει» ή όπως επιθυμεί ο κάθε ένας να τα χαρακτηρίσει, των «κυανοκίτρινων» για το νέο έτος.
Προκύπτουν τρία ευρήματα που θα σας τα παραθέσουμε με τυχαία σειρά και φυσικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να τα κατατάξει με την προτεραιότητα που νομίζει, κρίνει κτλ. Υποκειμενικά είναι όλα.
1) Κάποια στιγμή πρέπει να βοηθηθεί εμπράκτως ο Φώτης Κωστούλας, όχι μόνο επειδή το επιθυμεί ο ίδιος και το λέει εδώ και χρόνια δημόσια, αλλά και γιατί το αξίζει με γνώμονα την τεράστια προσφορά και κυρίως γιατί ο Παναιτωλικός πρέπει να μάθει να λειτουργεί και χωρίς την επί της ουσίας καθημερινή παρουσία του.
Ο ισχυρός άνδρας των «κυανοκίτρινων» έχει δαπανήσει στην ομάδα ένα … καράβι χρήματα και ακόμη και στην περίπτωση που δεν προκύψει κάποια ικανοποιητική πρόταση ώστε να παραχωρήσει τις μετοχές του και μόνο μία ενδεχόμενη «είσοδος» τοπικών και μη επιχειρηματιών που θα συνεισφέρουν π.χ. με κάποια «δυνατή» χορηγία, δύναται να καταστήσει το club ακόμη πιο ισχυρό.
Δηλαδή «σπάσουν» τα έξοδα όπου αν θυμάστε τον περασμένο Ιούλιο ο Παναιτωλικός προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 790.000 ευρώ που καλύφθηκε εξ’ ολοκλήρου από τον ισχυρό του άνδρα.
Με το σκεπτικό δε πως στον οργανισμό υπάρχουν ικανότατα και εμπειρότατα στελέχη σε διοίκηση και ποδοσφαιρικό τμήμα με Νο1, ιεραρχικά, τον πρόεδρο Μάκη Μπελεβώνη και ύστερα τον τεχνικό διευθυντή Μάκη Μπελεβώνη αλλά και τους Θωμά Σπύρου, Γιώργο Σωτηρόπουλο, Παναγιώτη Στεργίου, Μάρκο Μαρκόφσκι και άλλους – ο κάθε ένας από το πόστο του – κάτι που δεν είναι αυθαίρετο ως συμπέρασμα αλλά προκύπτει από την επί σειρά ετών παρουσία των «κυανοκίτρινων» στα «σαλόνια», τα «καναρίνια» θα μπορέσουν να εισέλθουν σε μία άλλη εποχή.
Εδώ μάλιστα αξίζει να υπενθυμίσουμε κάτι.
Αν ήθελε ο Κωστούλας θα μπορούσε να είχε πουλήσει εδώ και χρόνια τον Παναιτωλικό σε αμφιβόλου background ενδιαφερόμενους και εάν συνέβαινε αυτό κατά πάσα πιθανότητα τώρα θα συζητάγαμε για το πώς θα κατέβει η ομάδα στον επερχόμενο αγώνα με τον – τυχαίο το όνομα να’ ναι καλά οι άνθρωποι – Απόλλων Δοκιμίου για την Α’ ΕΠΣ, όμως δεν το έπραξε επειδή τον ενδιαφέρει η επόμενη ημέρα και νιώθει, λογικά, τον σύλλογο ως «παιδί» του.
Κακά τα ψέματα, αυτό ισχύει, ενώ στο άνωθεν σενάριο θα υπήρχαν και ένα τσουβάλι προσφυγές και οφειλές που θα ζητούσαν κάλυψη, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία ότι συνέβη σε άλλες ομάδες.
Για εκείνον όμως δεν είναι απλά business.
Ο Παναιτωλικός εκπροσωπεί όλη την Αιτωλοακαρνανία, είναι από τα πλέον ισχυρά brand names του νομού, έχει δώσει δουλειές στον τόπο, «διαφημίζει» την περιοχή και η εξέλιξη να μην νιώθει/είναι μόνος του αποτελεί και μία ηθική ικανοποίηση για τον επί δεκαετίες αποκλειστικό του χρηματοδότη.
Δεν τίθεται ζήτημα να του γίνει χάρη ή κάτι άλλο παρεμφερές, αλλά όλο αυτό προκύπτει ως φυσική συνέχεια των πραγμάτων. Είναι ανθρώπινο.
Ο Κωστούλας έχει αποδείξει ότι κάνει πάντα το καλύτερο και βάζει (πολλά) χρήματα, όμως πρέπει να σχεδιαστεί και η επόμενη ημέρα.
2) Στο Αγρίνιο εδώ και χρόνια φαίνεται πως διαθέτουν «μάτι» και κατά καιρούς φόρεσαν την «κυανοκίτρινη» φανέλα εξαιρετικοί παίκτες που όταν ήρθαν στα μέρη μας ήταν άγνωστοι. Φυσικά προέκυψαν και αστοχίες, όμως έτσι είναι η μπάλα και ότι δεν κόστισαν αποδεικνύει ότι στο Emileon ξέρουν να διορθώνουν τα όποια λάθη τους.
Την ίδια στιγμή και από τα «σπλάχνα» του Παναιτωλικού βγαίνουν καλοί ποδοσφαιριστές, με πλέον τρανταχτά παραδείγματα τους Μιχάλη Μπακάκη, Γιώργο Λιάβα (σ.σ. και μόνο ότι υπέγραψε την ανανέωση του συμβολαίου του όταν η ομάδα κινδύνευε με υποβιβασμό «λέει» πάρα μα πάρα πολλά) και εσχάτως τον Χρήστο Μπελεβώνη (σ.σ. ας μην ξεχνάμε παλαιότερα και τους Ενέα Μιχάι, Απόστολο Κωνσταντόπουλο που πλέον συνεχίζουν σε ευρωπαϊκά πρωτάθλημα, όπως και άλλους).
Ναι μεν ελέω της διαφοράς ηλικίας που υπάρχει μεταξύ τους έχουν «χαράξει» διαφορετική πορεία, αποτελούν όμως περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι γίνεται σχετική καλή δουλειά (σ.σ. υπάρχει και ο Νίκολα Στάγιτς που αποτελεί μία ξεχωριστή κατηγορία, αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο Σέρβος αμυντικός είναι μόνο 23-24 ετών).
Φυσικά και άλλοι που παίζουν τώρα εντός και εκτός συνόρων ανδρώθηκαν, έμμεσα ή άμεσα, στο club, ενώ υπάρχουν και πολλοί που στο Αγρίνιο βρήκαν ξανά τα πατήματά τους και ελέω των εξαιρετικών συνθηκών που επικρατούν ξεδίπλωσαν τις αρετές τους, αλλά στεκόμαστε σε όσους είναι από «μωρά» εντός των τειχών του.
Το 2025 βρίσκει τα «καναρίνια» με μία φουρνιά πιτσιρικάδων όπου όλοι έχουν να λένε τα καλύτερα, όπως τους Σωτήρη Κοντούρη, Βαγγέλη Νικολάου και Βασίλη Κακιώνη που έλαβαν ήδη… το βάπτισμα του πυρός, αλλά και ορισμένους που έπονται.
Για παράδειγμα κρατήστε (και) τα ονόματα των Χρυσοβαλάντη Μάνου, Δαυίβ Γαλιάτσου, Ντέιβ Χότζα και έτσι έχετε πάνω-κάτω συμπληρωμένο το παζλ.
Στο Αγρίνιο φαίνεται πως θα «επενδύσουν» πάνω τους κατά τη διάρκεια του νέου έτους και καλά θα κάνουν όχι επειδή σώνει και ντε πρέπει να παίξουν επειδή προέρχονται από τις ακαδημίες τους, αλλά γιατί διαθέτουν ταλέντο.
Ο οργανισμός ελέω και των εγκαταστάσεων που έχει (σ.σ. έργο Κωστούλα και αυτό) είναι σε θέση να στηριχθεί στις ακαδημίες του και να «παράγει» παίκτες τους οποίους θα παραχωρεί στο μέλλον ώστε να αποκομίζει έσοδα. Ετσι λειτουργεί το σύστημα παντού. Εδώ, αν μας επιτρέπεται, ας ανοίξουμε μία παρένθεση.
Η παρουσία παικτών όπως των Χάρη Μαυρία, Γιάννη Μπουζούκη, Επαμεινώνδα Παντελάκη, Χρίστου Σιέλη αλλά και άλλων στο παρελθόν (π.χ. Νίκου Βέργου, Νίκου Καρέλη, Ηλία Χατζηθεοδωρίδη κτλ) καταδεικνύει περίτρανα ότι στην ομάδα θέλουν, μπορούν και στηρίζουν το γηγενές στοιχείο.
Σε όλα τα παραπάνω – φυσικά και δεν το έχουμε ξεχάσει – βάζουμε ως «εγγυητή» τον Γιάννη Πετράκη. Γιατί ο χαρακτηρισμός «εγγυητής»;
Επειδή απέδειξε πως ξέρει να το «χτίζει» όλο αυτό και έτσι «κέρδισε» τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη όλων, σε συνάρτηση με το ήθος και την αξιοπρέπειά του.
Η εικόνα του Παναιτωλικού πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και σωστά στον προπονητή του, αφού υπό την καθοδήγησή του 65χρονου κόουτς η ομάδα «έτρεξε» το 2024 ρεκόρ στη μεγάλη κατηγορία 13-9-12 και παράλληλα συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος.
Οπου εκείνη η κεφαλιά του Μπρούνο Ντουάρτε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» που πέρασε λίγο άουτ πριν το φινάλε της ρεβάνς με τον Αρη, θα αφήνει ένα αναπάντητο ερώτημα για το τι θα είχε συμβεί εάν τελικά κατέληγε στα δίχτυα.
3) Οι ωραίες εικόνες που διαδραματίστηκαν σε όλο το 2024 από την «κυανοκίτρινη» εξέδρα αποτυπώνουν πως επανέρχεται το «δέσιμο» μεταξύ της ομάδας και του κόσμου και το οποίο ήταν για σειρά ετών το σήμα κατατεθέν του.
Η λέξη «κλουβί» για το γήπεδο του Παναιτωλικού δεν προέκυψε τυχαία, ενώ υπάρχουν ακόμη πολλά σχετικά περιθώρια βελτίωσης.
Η δύναμη του club είναι οι φίλαθλοί του και ξέχωρα από εντός έδρας παιχνίδια όπως το περσινό με τον Ατρόμητο όπου το κλίμα ήταν φανταστικό, στα νταμάρια της Καισαριανής, στην Τρίπολη, στη Λεωφόρο και στο Περιστέρι… γράφτηκε ιστορία κατά τη διάρκεια του 2024.
Κάθε ματς στο Αγρίνιο αποτελεί σταδιακά και εκ νέου το σημείο αναφοράς και η «υγεία» που υπάρχει στο ποδοσφαιρικό τμήμα μεταφέρεται και στην εξέδρα.
Οταν υπάρχουν εξαιρετικά αποδυτήρια (σ.σ. σε αυτό μεγάλο ρόλο έχουν διαδραματίσει και οι ξένοι που είναι φανταστικά παιδιά και τους αρέσει πολύ στο club κάτι που άλλωστε οι Πέδρο Τορεχόν, Σεμπάστιαν Μλάντεν και Φακούντο Πέρες απέδειξαν και με την άμεση παραμονή τους πέρσι το καλοκαίρι) εκπέμπει στην «ατμόσφαιρα» κάτι θετικό που επηρεάζει ανάλογα και τον κόσμο.
Αυτό λοιπόν όχι μόνο πρέπει να διαφυλαχθεί το 2025 αλλά και να ενισχυθεί, κάτι που άλλωστε ο οργανισμός επιδιώκει με σειρά εκδηλώσεων και δράσεων που έχουν στο επίκεντρο την κοινωνία του Αγρινίου.
Ας θυμηθούμε δε πως το περασμένο καλοκαίρι ο Κωστούλας είχε πει, μεταξύ άλλων, στο Gazzetta: «Δεν είμαι εγώ ο Παναιτωλικός. Είμαι αυτός που διοικεί τον Παναιτωλικό. Παναιτωλικός είναι ο κόσμος του. Παναιτωλικός είναι αυτό που υπάρχει στο Αγρίνιο εδώ και σχεδόν 100 χρόνια και είναι μια δύναμη που δεν προέρχεται από ψηλά αλλά στροβιλίζει εκεί κοντά στο γήπεδο και καλύπτει όλο το Αγρίνιο. Ο Παναιτωλικός βρίσκεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά αυτών που αγαπάνε τον Παναιτωλικό. Εγώ δεν είμαι ο Παναιτωλικός. Είμαι ένα κομμάτι από τα χιλιάδες του».
πηγή : gazzetta.gr
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο GoogleNews και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία στο ΑγρίνιοCulture.gr
