Από τις επιλογές που έκαναν τα κόμματα για την Προεδρία της Δημοκρατίας αποδεικνύεται ότι κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε για τον θεσμό αυτό καθεαυτό, αλλά για την επίλυση των εσωκομματικών τους προβλημάτων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον Κώστα Τασούλα, προκειμένου να κρατήσει ενωμένη την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ένα σημαντικό μέρος της οποίας δεν ήταν διατεθειμένο να ψηφίσει την ανανέωση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Παράλληλα, με την επιλογή Τασούλα σπάζοντας την άτυπη παράδοση που υπήρχε να προτείνεται πρόσωπο από άλλο ιδεολογικό χώρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να κλείσει τις «τρύπες» προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης από τη μεριά του πρότεινε τον Τάσο Γιαννίτση. Την ώρα που δηλώνει πως δυνητικοί κυβερνητικοί εταίροι για το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν είναι τα κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, προτείνει έναν τέως υπουργό της περιόδου Σημίτη, που έμεινε στην ιστορία για μία ασφαλιστική μεταρρύθμιση, η οποία είχε φέρει μεγάλες αντιδράσεις καθώς είχε χαρακτηριστεί ως αντιλαϊκή. Κυρίως επιλογή Ανδρουλάκη δείχνει ξεκάθαρα την προσπάθεια του να μην απολέσει περαιτέρω ψήφους από την λεγόμενη εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, που σε μεγάλο βαθμό έχει «αλωθεί» από τη ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του πρότεινε ένα πρόσωπο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ, τη Λούκα Κατσέλη, σε μία καταφανή προσπάθεια να μπορέσει να εγκλωβίσει το ΠΑΣΟΚ στη δική του πρόταση και να κλείσει την «τρύπα» επαναπατριωσμού ψηφοφόρων του προς το ΠΑΣΟΚ.