“Και τώρα κυρ Χρόνη τι ψηφίζουμε;” τον ρώτησα.
Τι να σου πω δεν ξέρω. Μια αποχή από όλα θα ήταν σωστή.” μου απαντά.
Αλήθεια τι να ψηφίσω. Ένα κόμμα που από αριστερό μετατρέπεται σε Νοεφιλελεύθερο Κεντροαριστερό (σαν τον Ψαριανό ένα πράγμα). Να ψηφίσω ΝΔ με τον “μαγκάκο” και “@ρχιδάτο” Πρόεδρο που δίνει συνέντευξη σαν να μιλάει σε μπαρμπάδες στο καφενείο; Να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ (χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα, ασχολίαστο). Ρε λες να ψηφίσω ΚΚΕ; Όχι μωρέ πάλι τώρα ιμπεριαλιστές, καπιταλισμός, το δίκιο του εργάτη, (άσε που διαγράψανε και τον κυρ Χρόνη) λόγια λόγια λόγια και τίποτα άλλο. Να ψηφίσω την άλλη δεξιά του Καμμένου; Όχι την δοκιμάσαμε κι αυτή. Οπότε τι μας μένει; Ή να ψηφίσω ένα κόμμα “μικρό” που δεν το πολυπιστεύω (απλά για να συμμετέχω στην διαδικασία) ή να μην πάω να ψηφίσω.
Και ναι πλέον θεωρώ την πιο σωστή θέση την αποχή. Διότι αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ψήφος και η δυναμική ενός λαού δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θα γίνουν. Οι μεγαλοκαρχαρίες της Ευρώπης αποφασίζουν για το τι θα γίνει στην κάθε χώρα ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Οπότε η μόνη διέξοδος είναι η απαξίωση σε αυτή την διαδικασία. Στις εκλογές. Στο πολιτικό σύστημα. Κανένας δεν θα διεκδικήσει αυτά που μας ανήκουν. Η λύση δυστυχώς δεν είναι στην Πολιτική.
Η μόνη λύση είναι – όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται – στα χέρια μας. Στον λαό. Στην αλληλεγγύη. Είναι σε αυτό που είπε και ο κυρ Χρόνης ο Μίσσιος : «Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα.
Η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται μία φορά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ξημερώνει λένε «άντε να τελειώσει κι αυτή η κωλομέρα. Και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν άλλο ένα βήμα προς το θάνατο.»
Καλημέρα, ψυχραιμία και καλά κουράγια…
Γ.Κ.
