Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Ο “σοφός” Ελληνικός λαός δίνοντας σχεδόν πάντα τη “δεύτερη ευκαιρία” στους είτε ανεπάγγελτους, είτε ανίκανους, πάντως σίγουρα ανεπαρκείς και διεφθαρμένους πρωθυπουργούς του, επί δεκαετίες τώρα σπαταλά κάθε πιθανότητα και ευκαιρία να γίνει η Ελλάδα ένα κράτος σύγχρονο και ευρωπαϊκό που να βάζει και να πετυχαίνει στόχους μεγαλύτερους από τα μεγέθη του. Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει αυτή η χώρα δομές που να ανταποκρίνονται σε αξιοπρεπείς ανθρώπους. Δεν τις χρειάζονταν άλλωστε… γιατί η κρίσιμη μάζα σε αυτή τη χώρα είναι αναξιοπρεπείς ζήτουλες…
Έρχεται λοιπόν τώρα και ο Αλέξης Τσίπρας και ζητά την δεύτερη ευκαιρία του. Τώρα που έγινε πιο σοφός, πιο έμπειρος και κατάλαβε τη δύναμη του χρήματος και των τραπεζών… Να θυμηθούμε μόνο τις δύο τελευταίες φορές που οι κιμπάρηδες οι Έλληνες δώσανε δεύτερη ευκαιρία. Το 2000 παρά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου που απομείωσε τις καταθέσεις τους, οι Έλληνες δώσανε στο Σημίτη τη δεύτερη ευκαιρία. Και εκείνος, ως αρχιερέας της διαπλοκής, έριξε το βάρος στην Ολυμπιάδα, στο C4i, στα μεγάλα έργα, στα εξοπλιστικά… Εκείνη η δεύτερη περίοδος Σημίτη ήταν που η μίζα (Siemens) ήταν ο κανόνας… Το λογαριασμό εκείνης της εποχής πληρώνουμε τώρα και θα τον πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη… To 2007 oι Έλληνες πρόσφεραν στον Καραμανλή τη δεύτερη ευκαιρία, παρά το γεγονός ότι όχι μόνο δεν κατάφερε να επανιδρύσει το κράτος, αλλά επί των ημερών θριάμβευσε ο κρατικοδίαιτος πασοκισμός με τη νομιμοποίηση των συμβασιούχων, η ηθική “του νόμιμου” και η οικονομία δεν θωρακίστηκε, όταν το 2008 ξέσπασε η κρίση, με τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε.
Στην πολιτική πρέπει να είμαστε αυστηροί. Τα κοινά και ο δημόσιος βίος δεν είναι το παιδί που θα σπάσει το βάζο με το γλυκό, αλλά θα πεις “δεν πειράζει, παιδί είναι, θα μάθει”… Εκτός κι αν θέλουμε να υποδυόμαστε τον κασίδη… Δυστυχώς, τα περί “σοφού” λαού είναι ένα παραμύθι πολύ βολικό για να δικαιολογηθεί η κακομοιριά και η μιζέρια, αλλά και το ρουσφετολογικό DNA που οδηγεί τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας να υποστηρίξει κάθε φορά εκείνους που υπόσχονται “λαγούς με πετραχείλια”. Ένας κατσαπλιάς λαός δεν αξίζει τίποτα καλύτερο από το ρόλο του κασίδη…
