Του Δημήτρη Παπαδάκη
Την μεγαλύτερη μείωση στα ποσοστά ανεργίας σημείωσε η Κύπρος, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. Το ποσοστό της ανεργίας τον Φεβρουάριο του 2016 μειώθηκε σε 12,6% από 16,6% που ήταν το Φεβρουάριο του 2015. Έτσι για την Κύπρο το μνημόνιο αποτελεί πια παρελθόν. Βέβαια οι συγκρίσεις δεν μπορεί να είναι πάντα απόλυτες, γιατί η Κύπρος είναι ένα μικρό κράτος με πλεονεκτήματα που δεν διαθέτει η Ελλάδα. Όμως κάνοντας τη σύγκριση διαπιστώνει κανείς ότι η Κύπρος όλο αυτό το διάστημα δεν επιχείρησε να στήσει κάποιο σκηνικό έντασης με τους δανειστές -όπως για δεύτερη φορά επιχειρεί η κυβέρνηση Τσίπρα να στήσει με το ΔΝΤ αυτή τη φορά- αλλά αντίθετα εφάρμοσε το Μνημόνιο, κάνοντας τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις μειώνοντας τις δαπάνες και όχι αυξάνοντας τους φόρους.
Αν καταφέρει να κλείσει την αξιολόγηση η κυβέρνηση, αυτό -όπως φαίνεται μέχρι στιγμής- θα επιτευχθεί με νέα φοροκαταιγίδα. Οι φόροι στην Ελλάδα μοιάζουν πλέον με τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα. Αντί να μειωθούν δαπάνες, αντί να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αντί να απογραφούν οι φορείς “φαντάσματα” του δημοσίου, αντί να μειωθεί το κόστος της δημοκρατίας μας (σύμβουλοι, μισθοί αιρετών), αντί να πληρώσουν τα ρετιρέ, αντί να παταχθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων, έρχονται φόροι παντού, η κάθε ιδιωτικοποίηση και με όποιο τίμημα θεωρείται ξεπούλημα, χτυπιέται ανελέητα με φόρους η επιχειρηματικότητα και ο μικρομεσαίος ελεύθερος επαγγελματίας, οι διορισμοί ημετέρων καλά κρατούν και όσο για μεταρρυθμίσεις “forget it”!
O αντιπρόεδρος της Κομισιόν Valdis Dombrovskis το είπε ξεκάθαρα : προτείνουμε μείωση δαπανών αντί για φόρους, αλλά η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει… Η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να βάλει μυαλό, θα κάνει ό,τι και οι προηγούμενες, μόνο που αυτό θα είναι σε μεγαλύτερη ένταση. Το ζήτημα είναι ότι και ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας παραμένει κολλημένο στις εμμονές του. Παράδειγμα : ο δήμαρχος του ΚΚΕ στην Πάτρα κάνει αυτή την εβδομάδα πορεία κατά της ανεργίας από την Πάτρα στην Αθήνα. Λες και η ανεργία πρόκειται να μειωθεί με συλλαλητήρια ή με πορείες, που μπροστά στα προβλήματα και τις αδυναμίες της χώρας θυμίζουν το χορό της βροχής των ιθαγενών. Και επιπλέον ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας επιμένει στη βολή του. Παράδειγμα : για δύο μήνες οι εξετάσεις των υποψήφιων οδηγών δεν γίνονται γιατί απεργούν οι εξεταστές, επειδή για δύο μήνες δεν έλαβαν το επίδομα των 176 ευρώ, που δίνονταν επειδή οι εξετάσεις γίνονται εκτός ωραρίου των υπηρεσιών! Τι θα είχε συμβεί αν σκέπτονταν όλοι έτσι; Θα υπήρχαν άραγε ακόμη νοσοκομεία; Πόσες εφημερίες έκαναν οι γιατροί απλήρωτοι, πόσο νυκτερινά και αργίες έκαναν οι νοσηλευτές απλήρωτοι; Και διαμαρτύρονται ποιοι; Ένας μικρός κλάδος, που στη συνείδηση της κοινωνίας είναι ταυτισμένος με το “λάδωμα” και το να δίνουν δίπλωμα οδήγησης σε άσχετους.
Οι αλλαγές θα έρθουν από τα κάτω, όταν αφήσουμε τις ιδεολογικές εμμονές μας και τη βολή μας.
