Του Δημήτρη Παπαδάκη
H αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι «μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες, όχι ότι δεν τιμήσαμε την εντολή και είπαμε ψέματα», δεν χρειάζεται πολλές αναλύσεις. Ο Τσίπρας είναι νομπελίστας ψεύτης και φυσικά σε μια στιγμή φαινομενικής αυτοκριτικής και “ειλικρίνειας”, θα έλεγε πάλι ψέματα. Αυτός που έχει αυταπάτες, αυτός που είναι βλάκας, χάπατο όπως λέγεται στην αργκό, είναι ο λαός. Τουλάχιστον μια σημαντική του μερίδα. Και ο Τσίπρας είναι ένας επαγγελματίας ψεύτης. Σωστά το έγραψε -τρολαροντάς τον- κάποιος στο twitter ότι είναι τόσο ψεύτης που πιθανόν και το όνομά του να είναι ψεύτικο…
Το πρόβλημα είναι ο λαός. Ο λαός που θέλει να ακούει ότι λεφτά υπάρχουν, που θέλησε να πιστέψει πως ο Σαμαράς θα επαναδιαπραγμευτεί καλύτερα, που πίστεψε πως ο Τσίπρας θα βαρούσε τα νταούλια και η Μέρκελ θα χόρευε. Ακόμη και μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα πέρυσι το καλοκαίρι, ο λαός ήθελε να ακούσει πως ο πρωθυπουργός του έκανε απλώς ένα λάθος, υποτιμώντας τη δύναμη των τραπεζών και του χρήματος. Και ο Τσίπρας ως γνήσιος λαϊκιστής βγήκε και το δήλωσε. Δεν θα μιλούσε ποτέ για το πελατειακό κράτος και ούτε φυσικά θα το χτυπούσε… Όπως επίσης και το σημαντικότερο κομμάτι του κόσμου το ενδιέφερε και το ενδιαφέρει πως θα είναι το έτερον ήμισυ της πελατειακής σχέσης.
Και ποιος πολιτικός δεν είπε ψέματα στο λαό; Ποιος τήρησε τις υποσχέσεις του; Απλά ο Τσίπρας το τερμάτισε! Η σημαντικότερη ίσως μερίδα του κόσμου, πιστεύει ότι για όλα φταίνε οι δανειστές, ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση και όχι ότι η κρίση έφερε το μνημόνιο, ότι η Ελλάδα είναι κράτος και όχι παρακράτος. Αν δεν αλλάξει αυτή η αντίληψη σωσμός δεν υπάρχει.
