Τα ορεινά χωριά του δικαιούνται δρόμους
Του Γιώργου Χ Κωνσταντινίδη
Μια διαφορετική διάσταση ανέδειξαν οι φετινές γιορτές προς τιμήν του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Ήταν αφιερωμένες στο ενδιαφέρον και την ευαισθησία του Αγίου για το Φυσικό Περιβάλλον.
Είναι εμφανής η θέληση του Δήμου Θέρμου, παράλληλα προς τον ιστορικό και πολιτισμικό του πλούτο, με κορωνίδα το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο που εγκαινιάστηκε πρόσφατα με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, παράλληλα προς τα θρησκευτικά του Μνημεία, να αναδείξει τον Φυσικό Πλούτο της περιοχής, τις λίμνες του, την Τριχωνίδα και την Ευηνολίμνη, τον ποταμό του, τον Εύηνο και τον ορεινό του όγκο του Παναιτωλικού.
Γιατί πρέπει να γίνει συνείδηση όλων, και πρώτα των δημοτών του Θέρμου, ότι όλα αυτά μαζί μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη της πιο παραμελημένης, σήμερα, περιοχής της χώρας, που δεν είναι άλλη από την περιοχή του Δήμου Θέρμου.
Αψευδές κριτήριο, η κατάσταση του οδικού δικτύου της περιοχής, του πιο βασικού συντελεστή ανάπτυξης. Ένας Δήμος χωρίς σύγχρονη οδική σύνδεση με τα μεγάλα αστικά κέντρα της ευρύτερης περιοχής, το Αγρίνιο και τη Ναύπακτο, και ένα πρωτόγονο εσωτερικό δίκτυο με χωματόδρομους.
Μια κατάσταση απογοητευτική. Μια εγκατάλειψη που σίγουρα μας θυμώνει αλλά και μας υποχρεώνει να διεκδικήσουμε το δίκιο μας με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και επιμονή.
Σίγουρα δεν φτάσαμε τυχαία ως εδώ. Φταίμε κατ’ αρχήν όλοι οι πολίτες αυτού του Δήμου που δεν προβάλαμε και δεν διεκδικήσαμε όπως και όσο έπρεπε το δίκιο μας, μέχρι τώρα.
Εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στο πολιτικό προσωπικό όλων των επιπέδων- Νομαρχίας, Περιφέρειας, Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής και στον αντίστοιχο μηχανισμό, αποτελούμενο από την υπαλληλική γραφειοκρατία. Σε ότι αφορά, τουλάχιστον, το Νομό μας και την περιοχή μας διαψευστήκαμε. Αποδείχτηκε ότι δεν είχαν όραμα και σχέδιο που να περιλαμβάνει ολόκληρο το Νομό Αιτωλοακαρνανίας. Ειδικά την ορεινή περιοχή του Θέρμου αν μπορούσαν θα τη διέγραφαν από το χάρτη. Γιατί, λέει, είναι πολύ ορεινή και έχει προβλήματα. Λες και η γειτονική Ευρυτανία είναι λιγότερο ορεινή, λιγότερο δύσκολη, χωρίς όμως αυτό να εμποδίσει να έχουν γίνει εκεί όλοι οι δρόμοι. Λες και η υπόλοιπη Ελλάδα είναι μόνο πεδινή. Η πιο ορεινή χώρα της Ευρώπης είναι, μαζί με την Αυστρία. Έτσι είναι αυτή η χώρα και αυτή τη χώρα προσφέρθηκε ο καθένας από οποιοδήποτε δημόσια θέση να υπηρετήσει.
Φυσικά υπήρχαν και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και στο πολιτικό και στο υπαλληλικό προσωπικό. Η κυρίαρχη όμως, διαχρονικά, νοοτροπία και λογική ήταν λάθος. Και αποδείχτηκε λάθος όχι μόνο για την ορεινή περιοχή του Νομού μας αλλά για το Νομό συνολικά. Η κατάστασή του το επιβεβαιώνει.
Είναι λογικό η σύγκριση με την κατάσταση στις άλλες περιοχές της χώρας να τονίζει την υστέρηση της δικής μας περιοχής. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Δήμαρχος Θέρμου ο κ Κωνσταντάρας σε ανάρτησή του στο Facebook στις 5/9/2016 επισημαίνει:
«Διαβάζοντας στο “Θέμα της Κυριακής” ότι ο δρόμος Λεύκτρο -Σπάρτη που στοίχισε 200 εκατομμύρια Ευρώ ΔΕΝ χρησιμοποιείται, ενώ οι οδηγοί διαλέγουν την παλιά Εθνική Οδό Σπάρτης-Τριπόλεως, που είναι εξίσου ασφαλής και σύγχρονη οδός, αναρωτιέμαι για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας μας και τον τρόπο σχεδιασμού της περιφερειακής ανάπτυξης. Αν το ίδιο ποσό είχε διατεθεί για το δρόμο Αντίρριο -Ναύπακτος-Θέρμο -Καρπενήσι, τα οφέλη θα ήταν μεγάλα για την ανάπτυξη ενός δυναμικού τμήματος της χώρας μας και τα χρήματα “θα έπιαναν τόπο”».
Και ο Δημοτικός Σύμβουλος Νίκος Κωστακόπουλος σχολιάζει την παραπάνω ανάρτηση του Δημάρχου ανεβάζοντας μια φωτογραφία από το ορεινό οδικό δίκτυο:
«Χαρακτηριστική εικόνα από κεντρικό δρόμο σύνδεσης χωριών στην ορεινή περιοχή του Δήμου Θέρμου, μία από τις πολλές αντίστοιχες που συναντά κανείς που θα αποτολμήσει να επισκεφθεί την περιοχή αυτή, μια περιοχή σπάνιου φυσικού κάλλους, όπου 17 χωριά συνδέονται με υποτυπώδεις χωματόδρομους, αλλά που δεν είχε την τύχη της Σπάρτης, αφού δεν έπεσε ακόμα εδώ το βλέμμα της κεντρικής διοίκησης!!!
Πόση, άραγε, υπομονή μπορεί να μας μείνει ακόμη, ειδικά όταν βλέπουμε δημοσιεύματα όπως το συγκεκριμένο για τον δρόμο Λεύκτρο – Σπάρτη, και πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχουμε πλέον στο πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας!!!»
Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Η πορεία εγκατάλειψης πρέπει να αναστραφεί. Οι δρόμοι πρέπει να δρομολογηθούν και να γίνουν. Το ορεινό δίκτυο είναι το πιο εύκολο. Ανήκει στην αρμοδιότητα της Περιφέρειας η οποία έχει την ευθύνη να καταρτίσει ένα πρόγραμμα κατασκευής των δρόμων διεκδικώντας ποσά και από την Κεντρική Διοίκηση.
Προφανώς το Θέρμο πρέπει να συνδεθεί, κατά προτεραιότητα, με σωστό δρόμο με το κέντρο του Νομού, το Αγρίνιο. Η σύνδεση αυτή είναι λογικό να αντιμετωπιστεί σαν προέκταση της σύνδεσης του Αγρινίου με την Ιόνια οδό, που λογικά θα γίνει. Εξάλλου ο Δήμος Αγρινίου φτάνει μέχρι τα όρια της Μυρτιάς, πολύ κοντά στο Θέρμο, και είναι λογικό ότι πρέπει να έχει πρόσβαση στην Ιόνια οδό όλη αυτή η περιοχή.
Και παράλληλα βέβαια πρέπει να προωθηθεί ο άξονας Ναύπακτος – Θέρμο- Καρπενήσι που θα αλλάξει ριζικά την εικόνα και τις προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής του Θέρμου.
Είναι πραγματικά πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν έγιναν οι δρόμοι του Θέρμου τις προηγούμενες δεκαετίες όταν η υπόλοιπη χώρα έφτιαχνε δρόμους.
Έστω όμως και τώρα, η κατασκευή των δρόμων της περιοχής του Θέρμου πρέπει να διεκδικηθεί αποφασιστικά και η Πολιτεία, στο σύνολό της, πρέπει να αναγνωρίσει το δίκαιο του αιτήματος.
Δεν είναι μόνο ότι οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών δικαιούνται και αυτοί σαν πολίτες ό,τι δικαιούνται όλοι οι υπόλοιποι.
Είναι και το ότι αυτή η χώρα χρωστάει ιδιαίτερα στα ορεινά χωριά, σε όλα τα επίπεδα.
Γιατί αυτά σηκώσανε το κύριο βάρος για την απελευθέρωση της χώρας απ’ όλους τους κατακτητές.
Για την περιοχή του Θέρμου, ας ξεφυλλίσουμε το βιβλίο του Κώστα Μαρίνου «Αποκουρίτες Αγωνιστές του 21». Και το πιο ορεινό χωριό, το Αργυρό Πηγάδι, έχει δώσει, ονομαστικά, 27 αγωνιστές, με επικεφαλής τον οπλαρχηγό του Απόκουρου Κώστα Σιαδήμα.
Αλλά δεν είναι μόνο η προσφορά σε ανθρώπους. Είναι και το ότι οι κάτοικοι των ορεινών χωριών πληρώνανε πάντα και φόρους για να στηθεί αυτή η χώρα. Και να φτιάξει τους δρόμους της. Όταν το μεγάλο μέρος του πληθυσμού της ζούσε στην ύπαιθρο και κυρίως σε μικρά χωριά.
Παραθέτουμε δυο ντοκουμέντα από το οικογενειακό αρχείο. Είναι αποδείξεις πληρωμής φόρων.
Στο πρώτο, ο προπάππος μου ΠαπαΧαράλαμπος Κωνσταντινίδης πληρώνει για το 1890, πέρα από τους άλλους φόρους και φόρο «δια το οδικόν».
Στο δεύτερο ο παππούς μου Γεώργιος Χ Κωνσταντινίδης, για το 1928, πέρα από τον δημόσιο φόρο, τον δημοτικό, τον φόρο δια το «αναγκαστικόν δάνειον», καλή ώρα όπως και τώρα, πληρώνει και «ειδικό τέλος οδοστρωμάτων».
Και αυτό γινόταν κάθε χρόνο. Και φυσικά δεν γίνονταν τότε οι δρόμοι των χωριών, αλλά των μεγάλων αστικών κέντρων. Μήπως, κύριε Περιφερειάρχα, είναι καιρός να έρθει και η σειρά των δικών μας χωριών; Το Περιφερειακό Συμβούλιο θα ασχοληθεί, επιτέλους, με το θέμα;
Αλλά και οι εκπρόσωποί μας στην κεντρική πολιτική σκηνή, οι βουλευτές μας, δεν θεωρούν ότι είναι σωστό να επιδιωχθεί λύση στο πρόβλημα μιας περιοχής που έχει μείνει στο περιθώριο;
Ο Δήμος Θέρμου πάντως, που έχει θέσει επανειλημμένα το θέμα σε όλα τα επίπεδα, και οι δημότες του δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, μέχρι τη δικαίωσή τους.
