Tης Αντιγόνης Κατσαδήμα
Η «Σονάτα σε κλειστό δωμάτιο» του Άντριαν Σιταρού έχει θεμελιωθεί σε έναν διηγηματικό άξονα που διατρέχει την ταινία μέχρι το τέλος. Και τούτο διότι, παράλληλα με την πρωταρχική ιστορία της αιμομιξίας, που είναι και το βασικό θέμα της ταινίας, αναπτύσσεται ένας συμπληρωματικός διάλογος γύρω από τα ζητήματα της έκτρωσης και της ελευθερίας επιλογής -ιδιαίτερα- της γυναίκας στον αντίποδα του θρησκευτικού προτάγματος της ζωής∙ όλα τα παραπάνω αποτελούν, συνάμα, παραμέτρους της οικογενειακής διαμάχης, σε σχέση με το ευρύτερο πλαίσιο της κοινωνικής λογικής αλλά και της διακύβευσης της προσαρμοστικότητας από την πλευρά των νέων.
Καθώς η ιστορία της σχέσης ανάμεσα στα δύο αδέλφια, στη Σάσα- Alina Grigore- και στον Ρομέο- Robi Urs- εκδιπλώνεται, η πατρική φιγούρα της οικογένειας Αγγελέσκου, Βίκτωρ- Adrian Titieni- καταλαμβάνει αντιθετικά, απέναντί τους, τον άλλον πόλο εξουσίας, επιμένοντας να ισχύσει το δίκαιο της πλευράς του. Ώστε, οι γνώμες συγκρούονται μέσα σε ένα καταστασιακό προσύμφωνο διαφοράς. Η σημασία της προβάλλεται μέσα από πλάνα δωματίου που αποβλέπουν στην απόδοση αυτού του κλειστού σκηνικού με έντονα τα στοιχεία της θεατρικότητας και της σχεσιακής αντιμετώπισης. Η συνοχή της πολυμελούς οικογένειας Αγγελέσκου, από την οποία λείπει η παρουσία της μητέρας, διατρέχει τον κίνδυνο να καταστραφεί στον ίδιο βαθμό που υπόσχεται στον εαυτό της την αναστήλωσή της. Αγωνία, συγκίνηση και αμφιβολία συγκροτούν την τριάδα της διαλεκτικής του Σιταρού τηρουμένων των λεπτών ισορροπιών.
Δεν είναι εύκολο, για έναν σκηνοθέτη, να καταπιάνεται με το θέμα της αιμομιξίας καθώς κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στην ηθική πλευρά του θέματος. Παρόλα αυτά, η οπτική γωνία του Σιταρού εδράζεται στην συνεπαγωγή του νοήματος και των αντιθετικών χαρακτήρων αντιστικτικά με την αντιφατική τυχαιότητα της ίδιας της ζωής ως φυσικό φαινόμενο ανεξέλεγκτων διαστάσεων. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο άνθρωπος δεν είναι παρά ο πρωταγωνιστής του λόγου του, ενώ η ίδια η ζωή αποφασίζει για τη ζωή, οι ιδιαίτερες συνθήκες που σηματοδοτούν την πορεία και την εξέλιξή της.
Στο σύνολό της, η «Σονάτα σε κλειστό δωμάτιο» του Άντριαν Σιταρού είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία με προοπτικές για θεατρικό ανέβασμα- στα βήματα του Festen του Βίντερμπεργκ- και λιτές, εκφραστικές ερμηνείες, ιδιαίτερα του Titieni και της Grigore. Όσον αφορά στα πλάνα πέραν των κλειστών συνόρων, για τα οποία έγινε λόγος, η παρουσία του χιονιού λίγο πριν από το τέλος εναρμονίζει τη φύση στη ζωή και υποστηρίζει την θέση ότι η ιδέα της αυτοσυνείδησης εμπεριέχεται στη διαδικασία της εξέλιξης, στην ίδια τη ζωή.
Ilegitim
(Ρουμανία – Πολωνία – Γαλλία, 2016)
Σκηνοθεσία: Άντριαν Σιταρού / Adrian Sitaru. Σενάριο: Alina Grigore, Adrian Sitaru. Με τους: Adrian Titieni, Alina Grigore, Robi Urs.
