Του Δημήτρη Παπαδάκη
Και ενώ στο Δυτικό Κόσμο ολοένα ενισχύονται οι αντισυστημικές (εντός ή έκτος εισαγωγικών) απόψεις κατά της παγκοσμιοποίησης, στην Ευρώπη ιδιαίτερα ο ευρωσκεπτικισμός και η ακροδεξιά και γενικότερα ο λαϊκισμός, τα παραδείγματα είναι πολλά (Τράμπ, Βrexit, ιταλικό “όχι”, Λεπέν στην Γαλλία, 47% ο ακροδεξιός υποψήφιος στην Αυστρία, συνεχής άνοδος της λαϊκίστικης “Εναλλακτικής για την Γερμανία”), οι Βρύξελλες υπό τη Γερμανική καθοδήγηση του Σόιμπλε, επιμένουν στα ίδια λάθη.
Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Όλοι μα όλοι θεωρούν ανέφικτα τα παλαβά πλεονάσματα του 3,5% για τη Ελλάδα και όμως εκείνοι επιμένουν. Επιμένουν σε ένα δρόμο αδιέξοδο και μοιραία κάποια στιγμή θα επέλθει η σύγκρουση, όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με άλλες χώρες. Μοιραία κάποια στιγμή, όσοι οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να φορούν παρωπίδες, θα αρχίσει και το ξήλωμα του πουλόβερ της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι Γερμνανοί επιμένουν να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως λογιστικό πρόβλημα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τι γράψει η σούμα. Μετά από έξι χρόνια μνημονίων είναι βέβαιο ότι έχουν καταλάβει επακριβώς ποια είναι τα μείζονα προβλήματα της χώρας. Αντί να επιμείνουν σε μέτρα και μεταρρυθμίσεις που θα πατάξουν τη γραφειοκρατία, τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, αντί να απαιτήσουν αναδιάρθρωση της δικαιοσύνης και βελτίωση της ταχύτητάς της, αντί να επιμείνουν σε μέτρα και κίνητρα για την προσέλκυση επενδύσεων, αφήνουν τις κυβερνήσεις να φορολεηλατούν το λαό και να διατηρούν το αδηφάγο πελατειακό κράτος ανέπαφο. Μόνο τα λεφτά τους τους νοιάζουν, τίποτε άλλο. Δυστυχώς. Και μοιραία μας οδηγούν σε απανωτά μνημόνια και κάποια στιγμή στο δράμα της δραχμής…
Και πλέον μπορεί να καταλάβει εύκολα ο καθένας πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις της χώρας και οι δανειστές είναι το ένα και το αυτό. Γι’ αυτό και δεν βγαίνουμε από τα μνημόνια. Στα πρώτα κυρίως χρόνια της κρίσης (2009 – 2012) οι δανειστές δεν ζητούσαν μέτρα σκληρά στο ασφαλιστικό (περικοπή των πρόωρων), έτσι εκαταντάδες χιλιάδες -τα καλύτερα πελατάκια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- βγήκαν στην πρόωρη σύνταξη -με αποτέλεσμα τη περαιτέρω υπονόμευση του ασφαλιστικού- και άρχισαν να δουλεύουν (όσοι βρήκαν δουλειά) μαύρα, κλέβοντας ουσιαστικά τη δουλειά των παιδιών τους… Και σήμερα ο Τσίπρας δίνει “μποναμά” το αιματοβαμμένο -από την κλοπή του ιδιωτικού τομέα από το Δημόσιο- πλεόνασμα στους συνταξιούχους, την στιγμή που οι ηλικιωμένοι πάνω από 64 ετών από πλευράς φτώχειας έχουν την καλύτερη κατάταξη με μόνο 8,6%, ενώ τη χειρότερη θέση έχουν οι νέοι ηλικίας 18 με 25 ετών, όπου η φτώχεια αγγίζει το 21,5%…
