Του Δημήτρη Παπαδάκη
Στο ίδιο έργο θεατές! Βγαλμένη από ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η περίοδος της Μεταπολίτευσης, τον συνδικαλισμό, η απεργία των συμβασιούχων στη καθαριότητα των δήμων έρχεται για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει ότι το βαθύ πελατειακό κράτος παραμένει ανέγγιχτο.
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ που έχουν την ευχέρεια να κατεβάζουν τον διακόπτη, οι εργοζόμενοι στα ΜΜΜ μπορούν να κάνουν την καθημερινότητά μας κόλαση, οι συμβασιούχοι των δήμων να μας πνίξουν στα σκουπίδια. Με αυτά τα πανίσχυρα όπλα είχαν πάντα την ευχέρεια να εκβιάζουν την κυβέρνηση για να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Η τωρινή όμως απεργία των συμβασιούχων των ΟΤΑ είναι ανήκουστη. Απεργούν απαιτώντας από την κυβέρνηση να μην τηρήσει την απόφαση της Δικαιοσύνης και να τους μονιμοποιήσει. Το κράτος διέπραξε παρανομία, όταν ανανέωσε τις συμβάσεις των συμβασιούχων καθαριότητας στους ΟΤΑ. Το θέμα κρίθηκε από ανώτατο δικαστήριο και δεν χωρούν ερμηνείες. Αντί όμως να δεχτούν την απόφαση, οι συμβασιούχοι ισχυρίζονται το ανήκουστο, ότι αποτελεί δικαίωμα τους η μονιμοποίηση.
Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι συμβασιούχοι ή τέλος πάντων οι μη μόνιμοι στο δημόσιο, όμως είναι χυδαίο οι συμβασιούχοι των ΟΤΑ να χρησιμοποιούν το ανήθικο όπλο να μας πνίξουν στα σκουπίδια μέσα στο καλοκαίρι. Χυδαίο στο τετράγωνο γιατί ότι αυτό που ζητούν είναι παράνομο. Τι να πουν άραγε οι χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, πουν που κάθε χρόνο ζουν με την αγωνία αν θα είναι ξανά αναπληρωτές και που θα τους στείλει το σύστημα να υπηρετήσουν, που πολλές φορές διανύουν πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στην εβδομάδα σε δύο και τρία σχολεία για να συμπληρώσουν ωράριο; Οι συνδικαλιστές όμως της ΔΕΗ αρνούνται να μετατεθούν από τη λιγνιτική μονάδα που έκλεισε.
Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα δεν έχει το σθένος να συγκρουστεί με τέτοιου είδες εκβιαστικές πρακτικές από τους συνδικαλιστές. Και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού το ίδιο επιδίωξε να θέσει σε ομηρία τους συμβασιούχους για να μπορεί να τους υφαρπάξει την ψήφο.
